Και τι δεν έχουμε ακούσει από τα κυβερνητικά χείλη το τελευταίο δεκαήμερο, από τη στιγμή δηλαδή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε πως η αρμοδιότητα για την «προστασία» του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη θα περάσει στο Υπουργείο Άμυνας. Από επικλήσεις στον «ηρωισμό των Ελλήνων» μέχρι νουθεσίες για τι είναι αισθητικά πρέπον και από παρλάτες περί «τσαντιριών» μέχρι υστερίες περί «μπαχαλάκηδων». Και όπως πάντα συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η πραγματική στόχευση της κυβέρνησης είναι πολύ πιο ταπεινή. Το ζήτημα, λοιπόν, όπως ειπώθηκε χτες από το στόμα του Παύλου Μαρινάκη, είναι το ότι θα μπει τέλος σε «γκράφιτι, σπρέι, πανό».
Καλά όλα αυτά, αλλά τίθεται αμέσως το ερώτημα ποιός θα καθαρίζει το μνημείο και το αν θα επιτρέπεται να εισέρχονται διαδηλωτές στο χώρο μπροστά στη Βουλή.
Γιατί τέτοια εμμονή;
Όσον αφορά το δεύτερο, τον έλεγχο των διαδηλώσεων, τα πράγματα είναι σχετικά απλά και το δρόμο τον έχει δείξει η κυβέρνηση Σαμαρά, όταν έβαλε κάγκελα πέριξ του χώρου για να εμποδίζει τις ογκωδέστατες τότε διαδηλώσεις ενάντια στα μνημόνια. Ωστόσο, μην γελιόμαστε, η σπουδή του Μαξίμου να ανακινήσει ένα ανύπαρκτο ζήτημα, αφορά βασικά το ποιος θα αναλάβει την «καυτή» πατάτα να σβήσει τα ονόματα των 57 θυμάτων στα Τέμπη από τον χώρο μπροστά στο Μνημείο. Θα αναρωτηθείτε, βέβαια, γιατί τέτοιο μένος και τόση αγωνία για λίγη κόκκινη μπογιά δεκάδες μέτρα μακριά από τα φυλάκια με τους Εύζωνες;
Διαβάστε περισσότερα στο ethnos.gr