Άνοδος, άνοδος, άνοδος- συνεχής, αδιάκοπη, «απηνής». Κρούσματα, διασωληνώσεις, θάνατοι. Δυστυχώς επί τρία, εις το διηνεκές.
Τα πράγματα με τον κορωνοϊό και την καταραμένη μετάλλαξη Δέλτα είναι πάρα πολύ σαφή στη χώρα μας: παρά το γεγονός πως έχουμε ακόμα καλοκαίρι, υψηλότατες θερμοκρασίες και, ως εκ τούτου, η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών βρίσκεται σ’ εξωτερικούς χώρους (όπου, αποδεδειγμένα, ο ιός μεταδίδεται πολύ πιο δύσκολα εν συγκρίσει με τους κλειστούς), η κατάσταση διαρκώς και χειροτερεύει.
Τα ημερήσια κρούσματα φλερτάρουν, πια, σταθερά (τις «κανονικές» ημέρες, όχι τα Σαββατοκύριακα) με τα 4.500 το 24ωρο, οι θάνατοι σήμερα έφτασαν τους 33, ενώ οι διασωληνώσεις από κει που είχαν κοντά στις 100 και ελπίζαμε να φτάσουμε σε διψήφιο νούμερο, πλέον είναι 318 και, αναπόφευκτα, θ’ ανέβουν κι άλλο.
Φυσικά, στην ραγδαία αυτή άνοδο έχει παίξει ρόλο και η επιμονή ορισμένων να μην εμβολιάζονται (κάτι που δε θα τους εξασφαλίσει ότι δε θα κολλήσουν, αλλά σε συντριπτικό βαθμό δε θα νοσήσουν σοβαρά και δε θα χρειαστούν νοσοκομείο, επομένως δε θα πιεστεί το εθνικό σύστημα υγείας)- οι λεγόμενοι «αντιεμβολιαστές».
Η κυβέρνηση, ως όφειλε, πήρε μέτρα προκειμένου να μειωθεί η διασπορά και να προστατεύσει όσους δεν έκαναν το εμβόλιο από το να περάσουν βαριά τη νόσο, τα οποία αναμένεται ν’ ανακοινωθούν είτε την προσεχή Τρίτη είτε την Πέμπτη.
Μεταξύ αυτών- τα περισσότερα εκ των οποίων κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση- υπάρχει κι ένα πολύ συγκεκριμένο, το οποίο έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων: η απαγόρευση εισόδου στους ανεμβολίαστους, ή σε άτομα που δεν έχουν νοσήσει εντός του τελευταίου εξαμήνου, σε κλειστούς χώρους εστίασης και ψυχαγωγίας.
Κι εδώ ακριβώς γεννάται το πρόβλημα: πώς ακριβώς θα καταφέρει κανείς να κρατήσει εκτός όσους δεν επιδεικνύουν το πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης;
Είναι δεδομένο πως οι καταστηματάρχες- άτομα δηλαδή που επλήγησαν σοβαρότατα από τις δύο προηγούμενες καραντίνες και τα μέτρα- αν δουν το κέρδος τους να μειώνεται αισθητά με τα «Δεν περνάς» στους ανεμβολίαστους, θ’ αρχίσουν να σκέφτονται δύο και τρεις φορές το αν θα… ρίξουν πόρτα.
Και, μεταξύ μας, οι άνθρωποι έχουν «ελαφρυντικά»: ναι, το σωστό και το ορθό απέναντι στην ίδια την κοινωνία εφόσον έχουν θεσπιστεί αυτά τα μέτρα είναι να τα τηρήσεις και να λες «όχι» στους αρνητές, όμως πόσο εύκολο είναι να το κάνεις όταν βλέπεις τα έσοδά σου (που τον προηγούμενο 1.5 χρόνο κατακρημνίστηκαν, ΑΝ, δηλαδή, κατάφερες να επιβιώσεις και να κρατήσεις το μαγαζί σου ανοιχτό…) να παίρνουν απότομα την κατιούσα;
Και πέραν τούτου, υπάρχουν και πρακτικά προβλήματα: έστω ότι για τους μήνες έως και τον Νοέμβριο, που έχουμε ακόμα ζέστη στη χώρα μας, οι ανεμβολίαστοι κάθονται έξω στα τραπεζάκια- σε ανοιχτό χώρο δηλαδή. Τι θα γίνει όταν κάποιος εξ αυτών θελήσει να πάει τουαλέτα; Θα του πει ο ιδιοκτήτης «Όχι φίλε, δεν μπαίνεις. Πήγαινε να κατουρήσεις σε καμιά ρόδα αυτοκινήτου» ή θα του αναλύσει τα οφέλη του να κρατηθεί μέχρι να σκάσει, καθώς αυτό θα είναι μία καλή πρόβα για τον προστάτη;
Και σε επίπεδο ελέγχων, όμως, είναι ανέφικτο να τσεκάρουν τα κλιμάκια τους πάντες. Σήμερα, όπως γνωρίζετε ήδη, το κέντρο που τραγουδούσε ο Νίκος Βέρτης έκλεισε γιατί είχαν μπει… παράνομα άτομα που δεν είχαν εμβολιαστεί.
Ναι, αλλά μιλάμε για το κέντρο που τραγουδάει ο Βέρτης στην Αθήνα. Πόσο εύκολο είναι να τσεκάρεις τη Χ καφετέρια σε κάνα χωριό στην Καρδίτσα ή την τάδε πιτσαρία στον Έβρο ή… ή… ή; Πολύ απλά δε γίνεται.
Γι’ αυτό, γι’ ακόμα μία φορά, φτάνουμε στην πολυθρύλητη «ατομική ευθύνη»- αν και δε θα ‘πρεπε, εδώ που τα λέμε: η χρήση της μάσκας και η τήρηση των μέτρων υγιεινής (από εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, δε χωρά διαχωρισμός εδώ) μπορούν πραγματικά να σώσουν ζωές.
Ένας χειμώνας έμεινε και μετά, κατά πώς φαίνεται, η πανδημία θα βρεθεί σε σταδιακή αποδρομή, έως ότου να πάει εκεί που ανήκει: στα τσακίδια.
Κρίμα δεν είναι για λίγους μήνες να τα κάνουμε όλα ξέρετε-τι;