Χαβαλές, γέλια, «χαχα» κάτω από ποσταρίσματα ειδησεογραφικών πρακτορείων στο facebook που κάνουν λόγο για 700+ διασωληνωμένους, μπόλια, τριβόλια, διαόλια, «μπεεεε» και προβατοποιήσεις- εν γένει είμαστε μία ωραία, χαλαρή ατμόσφαιρα.
Κορωνοϊός; Ποιος κορωνοϊός; Μια ματιά έξω στον δρόμο, στα μαγαζιά και στον απόλυτο κριτή των πάντων, το instagram, αρκεί για να καταλάβει κανείς πως πανδημία στη χώρα μας πια δεν υπάρχει και είναι, πράγματι, όλοι τους ηθοποιοί.
Ακόμα και από επίσημα κυβερνητικά χείλη έχει ακουστεί πολλάκις (κι ας κατηγορείται ο… ομόηχος Παύλος) πως σχεδόν «ξεμπερδέψαμε» με τον covid και υπάρχει, μάλιστα, και αναλυτικό πλάνο για το πώς φτάσαμε από το έρεβος στο φως.
Η κοροϊδία σε όσους… γραφικούς εξακολουθούν να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και να στέκονται στο γεγονός πως ακόμα είναι χειμώνας και έχουμε πολύ δρόμο μέχρι το καλοκαίρι (όταν και όλα συνηγορούν πως η κατάσταση θα είναι καλύτερη), κρίνεται επιβεβλημένη, όπως επίσης και τα κοσμητικά επίπεδα περί «φλώρου» και ούτω καθεξής που ακολουθούν. Μόνο που…
Μόνο που έρχεται η εκκωφαντική πραγματικότητα και μας προσγειώνει (άπαντες) θορυβωδώς στο τώρα: σε περίπτωση που δεν το μάθατε, το απόγευμα της Τρίτης (14/12) ανακοινώθηκαν 130 νεκροί από τον κορωνοϊό, μέσα σε ένα 24ωρο.
Και ολογράφως, για να μην υπάρχουν παρερμηνείες: εκατόν τριάντα νεκροί σε μία μόλις ημέρα. Ο μεγαλύτερος αριθμός νεκρών συμπολιτών μας 24 ώρες ήρθε όχι στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, αλλά στο 4ο, με τα (σωτήρια, πέρα από κάθε αμφιβολία) εμβόλια εδώ και έχοντας μάθει, εν μέρει, να συμβιώνουμε με τον ιό.
Το σοκαριστικό (γιατί τέτοιο είναι) «μαύρο» σημερινό ρεκόρ έρχεται να μας υπενθυμίσει πως όχι απλά δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τον ιό, αλλά, δυστυχώς, ο κορωνοϊός είναι εδώ και οι υπερμεταδοτικές μεταλλάξεις Δέλτα (που κυριαρχεί) και Όμικρον (που αρχίζει να διασπείρεται ολοένα και περισσότερο) «χτυπούν» αλύπητα τους πιο ευπαθείς οργανισμούς και τους ανεμβολίαστους.
Οι «σκληροί» δείκτες (θάνατοι/ διασωληνωμένοι) όχι απλά δεν πέφτουν στην Ελλάδα, αλλά όσο βαδίζουμε πιο «βαθιά» στον χειμώνα ανεβαίνουν με τρομακτικούς ρυθμούς. Οι συμπολίτες μας που νοσηλεύονται στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι σταθερά στους 700 και πάνω, την στιγμή που από την αρχή της πανδημίας και σε διάστημα μικρότερο της διετίας έχουμε 19.500 νεκρούς, και είναι μαθηματικώς βέβαιο πως μέχρι το τέλος του έτους θα έχουμε ξεπεράσει τις 20.000.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό, λοιπόν, πως καλά τα ειρωνικά «μπεεε» και τα πρόβατα και τα εκτός στοιχειώδους λογικής «χαχα» σε κάθε ανακοίνωση για το θάνατο πλειάδας συμπολιτών μας, όμως το πράγμα μόνο αστείο δεν είναι.
Η κούραση- ψυχολογική και μη- όλων μας είναι κάτι παραπάνω από κατανοητή. Και, απόρροια αυτής της κούρασης, είναι η αντίδραση, η αδήριτη ανάγκη να βγούμε έξω, να… βάλουμε φωτιά στα μέτρα, να θέλουμε να πάρουμε, εν ολίγοις, πίσω την ζωή μας όπως ήταν πριν από τον Μάρτιο του 2020. Κατανοητό, ξαναλέμε.
Όμως, την ζωή σου πίσω δεν την παίρνεις αν θρηνούμε σε καθημερινή βάση 100 και πλέον νεκρούς ούτε αν δίνουν 700 διασωληνωμένοι μάχη για να κρατηθούν στην ζωή.
Θα την πάρουμε αν αυτούς τους μήνες, τους δύσκολους, τηρούμε όσο περισσότερο γίνεται τα μέτρα υγιεινής, αν αποφεύγουμε, όπου είναι δυνατόν, τον συνωστισμό, με το να φοράμε μάσκα και, εξυπακούεται, με το να εμβολιαστούμε, καθώς τα εμβόλια αποτρέπουν στο 95% τον κίνδυνο θανάτου ή βαριάς νόσησης.
130 νεκροί, παιδιά, είναι πολλοί.
Πάρα πολλοί…