Σαββατοκύριακο στο σπίτι με τους κολλητούς. Μετά τα κοψίδια κάθεστε στο τζάκι και αποφασίζετε να πρωτοτυπήσετε. Δεν θα παίξετε Playstation, ούτε θα δείτε «House of cards» ή «Game of Thrones». Το μενού απόψε έχει επιτραπέζιο…
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα: «Ποιο να διαλέξουμε; Ποιο είναι το καλύτερο επιτραπέζιο;». 5 συγκάτοικοι του Menshouse.gr σας δίνουν τα φώτα τους για να κάνετε τη σωστή επιλογή!
Μάκης Ρηγάτος: Dixit
Τεράστιο κόλλημα. Αν έχεις παίξει ξέρεις. Αν δεν έχεις παίξει, δεν πρόκειται να καταλάβεις πολλά γιατί στο συγκεκριμένο επιτραπέζιο ισχύει απόλυτα το «1 παιχνίδι χίλιες λέξεις». Περιληπτικά και χωρίς πολλά spoiler: Οι παίκτες κρατάνε 6 κάρτες, χωρίς να τις δείχνουν. Ο «αφηγητής» κοιτάζει τις δικές του, εμπνέεται από μια και λέει μια πρόταση. Οι υπόλοιποι παίκτες κοιτάζουν τις δικές τους κάρτες και επιλέγουν μια που ταιριάζει καλύτερα στην πρόταση του «αφηγητή». Τη δίνουν στον αφηγητή, (χωρίς να τη βλέπει κανείς) ο οποίος τις ανακατεύει μαζί με τη δική του. Στη συνέχεια οι κάρτες τοποθετούνται ανοικτές στο ταμπλό και κάθε παίκτης καλείται να ψηφίσει (μυστικά) ποια θεωρεί ότι ήταν η κάρτα του αφηγητή. Μπορεί να σας φάνηκε λίγο σαν επιτραπέζιο του Θωμά Μάτσιου, αλλά στην πράξη είναι πολύ πιο εύκολο και διασκεδαστικό.
Ερρίκος Βούλγαρης: Ποιος, Πού, Πότε, Γιατί;
Το αγαπημένο μου ήταν ένα επιτραπέζιο γνώσεων με τίτλο «Ποιος, Πού, Πότε, Γιατί;» το οποίο κυκλοφορεί πάνω από 30 χρόνια σε διάφορες εκδόσεις. Είναι ένα απλό παιχνίδι γνώσεων 6 συγκεκριμένων κατηγοριών με 6 διαφορετικού χρώματος και κατηγορίες κάρτες (κόκκινη-αθλητικά, πορτοκαλί-ιστορία, ροζ-τέχνη, μπλε-γεωγραφία, κίτρινο-επιστήμες, πράσινο-ζώα/φυτά). Κάθε κάρτα περιέχει 6 ερωτήσεις. Το παιχνίδι δεν έχει πολυπλοκότητα, ούτε ιδιαίτερες δυσκολίες στο gameplay του. Aπλά ρίχνεις το ζάρι και μετακινείς το πιόνι σου σε μια σπειροειδή ακολουθία τετραγώνων με διαφορετικού χρώματος τετράγωνα. Κάθε τετράγωνο που πέφτεις δέχεσαι μια ερώτηση από τις 6, αυτή που αντιστοιχεί στον αριθμό που έφερες όταν έριξες το ζάρι σου. Στο τέλος της ακολουθίας πρέπει να διαλέξεις μία κατηγορία από τις 6 και να απαντήσεις σερί και τις 6 ερωτήσεις μιας και μόνο κάρτας. Τόσο απλό, τόσο εύκολο, τόσο ψυχαγωγικό.
Δημήτρης Πετρίδης: Cluedo
Το αγαπημένο μου επιτραπέζιο Ήταν- και είναι, ας κουνηθούμε από τη θέση μας- το πιο εθιστικό επιτραπέζιο παιχνίδι στα χρονικά των… τραπεζιών: «Cluedo» και τα (όποια) μυαλά στο μπλέντερ. Ή, καλύτερα, στη βιβλιοθήκη. Ή στην κουζίνα και την τραπεζαρία. Με τον συνταγματάρχη Mustard και τον Αιδεσιμότατο Green να συγκεντρώνουν επάνω τους τις υποψίες εξίσου με τον Καθηγητή Plum και την κυρία Peacock για το ποιος έκανε τον φόνο. Κι αν τον έκανε να ήταν με τον σωλήνα, το στιλέτο, το σχοινί ή μήπως με το κηροπήγιο; Απίστευτο, πραγματικά, μπέρδεμα. Αν η Αγκάθα Κρίστι και ο Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δεν έγραφαν βιβλία μυστηρίου αλλά αποφάσιζαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να φτιάξουν το απόλυτο “whodunit” επιτραπέζιο, τότε δε θα μπορούσε παρά να είναι το “Cluedo”. Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουότσον. Στοιχειώδες.
Στέργιος Πουλερές: Taboo
Συνήθως είναι πολύ μικρά και ασήμαντα στην αρχή εκείνα τα πράγματα που σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις κάτι πολύ σημαντικό. Εγώ στην προκειμένη συνειδητοποίησα ότι έχω πολύ καιρό να παίξω επιτραπέζιο. Προσφάτως πήγαμε κάτι να κάνουμε με φίλους, αλλά μας κέρδισε το φαγητό και το αφήσαμε. Γι’ αυτό πήρα την απόφαση να οργανώσω κάτι με κεντρικό παιχνίδι το Taboo. Όχι μόνο γιατί προσφάτως η σειρά με τον Χάρντι μου το θύμισε, αλλά γιατί είναι το καλύτερο επιτραπέζιο. Απαιτεί σκέψη, σου κόβει διαδρόμους και σε αναγκάζει να βρεις άλλους. Αν σκεφτείς ότι είμαι ένας τύπος που τρελαίνεται με τα λογοπαίγνια, άρα ακολουθώ τα πιο κουλά λεκτικά μονοπάτια, τότε δεν είναι παράξενο που πορώνομαι με το Taboo.
Κέλλυ Θάνου: Monopoly
Ένα είναι το επιτραπέζιο της καρδιάς σου: Εκείνο στο οποίο έχεις μάθει να κλέβεις καλύτερα. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη θρυλική πλέον Monopoly. Πώς να το κάνουμε. Παίζοντας Monopoly και… κλέβοντας όσα περισσότερα μπορείς (από την τράπεζα ή τους διπλανούς σου) νιώθεις σα να κλέβεις την εφορία. «Γεννάς» χαρτονομίσματα καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, τα οποία έχεις προνοήσει να κρύψεις πάνω σου πριν καν αρχίσει το παιχνίδι. Εκεί δηλαδή που ρωτάς ανέμελα «Ρε μ@λ@κες, να πάρω καμιά πίτσα να παίξουμε Monopoly;», έχεις ήδη προνοήσει να «φορτώσεις» χαρτονομίσματα, με αποτέλεσμα στους τρεις πρώτους γύρους να είσαι ο Νο1 περιζήτητος γαμπρός. Έχεις χτίσει σπίτια και ξενοδοχεία μέχρι και στο Σύνταγμα και τη Βασ. Σοφίας. Monopoly κανείς;