Αν έχετε βρεθεί ποτέ σε κάποιο meeting διαφημιστικής εταιρείας με έναν πελάτη που θέλει να διαφημίσει το προϊόν του, από τα πιο βασικά που λέγονται είναι πως δεν θα γίνεται αναφορά στον ανταγωνισμό. Το ίδιο ισχύει και με τους εργαζομένους της εταιρείας του προϊόντος.
Παιδιά από promotion φερ΄ειπείν θα έχουν ακούσει τον εργοδότη τους να τους τονίζει ότι αν ερωτηθούν για ανταγωνιστικό προϊόν, θα επιμείνουν στο σενάριο. Και το σενάριο πάντα εστιάζει στα πλεονεκτήματα του δικού μας προϊόντος.
Αν κάτι καλό υπήρχε στην ελληνική πολιτική σκηνή μέχρι το 2012 βία 2014, ήταν αυτό. Τα κόμματα, τα προϊόντα δηλαδή, έκαναν καμπάνιες όπου ανέφεραν ή έστω προέβαλλαν κυρίως τις δικές τους θέσεις, τα δικά τους πεπραγμένα, το δικό τους πλάνο. Η ανάδυση δύο ανίκανων πολιτικών μορφών στην ηγεσία των κομμάτων εξουσίας, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, έστειλε άλλο ένα οχυρό της καλής μεριάς της πολιτικής στα σκουπίδια.
Πέρα από τον κάκιστο πολιτικό λόγο που τους παρέχεται από τους επικοινωνιολόγους τους και αναλώνεται σε προσωπικές επιθέσεις, πέρα από το ότι κάναμε κοτζάμ Ευρωεκλογές και όλοι ασχολήθηκαν με τον εσωτερικό τους αντίκτυπο, τώρα έχουμε και θα έχουμε εν όψει βουλευτικών και την έλλειψη θετικής διαφήμισης.
Της διαφήμισης δηλαδή που στρέφει το βλέμμα του πολίτη στα όσα καλά έχει κάνει ένα κόμμα. Κι αυτό συμβαίνει προφανώς γιατί κανείς από αυτούς δε νιώθει πια περήφανος για όσα έχει κάνει εν τη παρουσία του στην εξουσία. Η Νέα Δημοκρατία το 2014 παρουσίαζε τον τρόμο που θα φέρει η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Για λίγο δικαιώθηκε.
Τώρα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θα πατήσει στο ίδιο αφήγημα. Τα εγκλήματα που θα κάνει ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός της χώρας. Αν μιλούσαμε για ένα πολιτικό ριάλιτι, θα το παρακολουθούσαμε με μια ευφορία όλο αυτό. Δυστυχώς όμως αυτοί οι δύο και οι παρατάξεις τους ερίζουν για την αρχή στις ζωές μας.
Όπως συνέβη και στις εκλογές που μόλις ολοκληρώθηκαν, έτσι και στις επικείμενες βουλευτικές θα πάμε στην κάλπη έχοντας δει κι ακούσει στις προεκλογικές τους καμπάνιες και στις πληρωμένες δημοσκοπήσεις τα ζοφερά που θα συμβούν αν νικήσει ο αντίπαλος. Το 2014 ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ γιατί θέλαμε να στείλουμε μήνυμα στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και αποφεύγαμε να δούμε το κόστος αυτής της επιλογής τότε.
Τώρα θα ψηφίσουμε Νέα Δημοκρατία για να τιμωρήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και πάλι εθελοτυφλούμε ως προς τις συνέπειες. Κι αυτό τελικά δεν είναι μόνο δικό μας παράγωγο. Δεν έχει ως αιτία μόνο τη λάθος νοοτροπία μας. Έχει στη βάση του και την πάγια τακτική των κομμάτων να αναδεικνύουν τα στραβά του αντιπάλου.
Κι αν μπορεί κανείς να πει σε έναν 45 και κάτω να αναζητήσει τις θέσεις της επιλογής του στο διαδίκτυο, αυτό δε μπορεί να ειπωθεί με την ίδια ευκολία σε άλλες ηλικίες. Όχι μόνο τις μεγαλύτερες, αλλά και τους 17χρονους που δεν είναι μαθημένοι ακόμα σε πολιτική ζύμωση και δεν γνωρίζουν καλά τι σημαίνει το κάθε τι που θα διαβάσουν.
Οι επικοινωνιολόγοι που συμβουλεύουν τους δύο ηγέτες και τους πολιτικούς εν γένει, γι΄αυτό σπούδασαν; Για να υποτάσσονται σε παιχνίδια μικροπολιτικής και απρέπειας; Κανείς δε μπορεί να τους εξηγήσει τι και πώς; Κι οι ίδιοι τόσο πολύ δυσκολεύονται να καταλάβουν ότι η δική τους ανωτερότητα θα φανεί μόνο με το βλέμμα στην πλευρά τους;