Δεν θα πάψει ποτέ να με αφήνει άναυδο η αυτοδιάθεση πολλών δημοσιογράφων προς τους παλιότερους ευεργέτες τους. Ακόμα κι αν αυτοί οι ευεργέτες έφεραν ευημερία μόνον σε αυτούς και όχι σε όσους κλήθηκαν να υπηρετήσουν. Δηλαδή τον κόσμο.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένας χαρισματικός ρήτορας. Είναι πιθανότατα από τους 2-3 κορυφαίους συνταγματολόγους. Ίσως να είναι κι ένας απολαυστικός ακαδημαϊκός. Επηρεάζουν αυτά καθόλου το τελικό ζύγι στην πολιτική του πορεία ως βουλευτής και υπουργός; Όχι. Θα μπορούσε να μην είναι τίποτα απ΄αυτά και να έχει κάνει πολύ σημαντικό έργο ως πολιτικός.
Τίποτα όμως δεν συνέβη. Κανείς μας δεν μπορεί προφανώς να καταμετρήσει το αποτύπωμα που έχει αφήσει ένας πολιτικός και τι έργο παρήγαγε άμεσα ή έμμεσα. Αλλά στην περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου η γενικότερη αίσθηση δεν μπορεί και δεν απέχει ιδιαίτερα από τα γεγονότα.
Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η αποχώρηση του από το ΚΙΝΑΛ μετά την κίνηση της κυρίας Γεννηματά να μην τον έχει επικεφαλής του ψηφοδελτίου και μετά την ακόλουθη ανακοίνωση του ιδίου ότι δεν θα κατέβει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, έχει στηθεί μια προσπάθεια ηρωοποίησης του. Κυρίως από δημοσιογράφους που βρίσκονταν δεξιά κι αριστερά του ΠΑΣΟΚ τις καλές εποχές της περασμένης δεκαετίας.
Ποια είναι όμως τα πεπραγμένα του που τον καθιστούν ως έναν σημαντικό πολιτικό σε αυτή την 30ετία που βρέθηκε στα έδρανα; Από τα λίγα δεδομένα που μας είναι διαθέσιμα, όσα έκανε θα τον καθιστούσαν απώλεια αν είχε βρεθεί για μια 10ετία το πολύ στα πολιτικά δρώμενα. Δεν υπήρξε όμως για τόσο. Υπήρξε για τουλάχιστον τριπλάσιο διάστημα. Ο ίδιος προφανώς και θα διατείνεται ότι προσέφερε ό,τι μπορούσε κι έκανε υπερβάσεις σε πολλές περιπτώσεις.
Και καλά θα κάνει. Ο καθένας αποτιμά διαφορετικά το έργο του σε σχέση με την πρόσληψη του κοινού. Εμείς οι υπόλοιποι όμως γιατί θα πρέπει να τον διατηρήσουμε ως ένα θετικό μέτρο αναφοράς; Υπάρχει κάποιος από τους υμνητές του τα τελευταία 24ωρα που να μπορεί να μας πει πόσα πράγματα έκανε που τον έφεραν σε ρήξη με το βόλεμα το δικό του και των ολίγων; Πόσα καλά που έκανε ήταν η εύκολη επιλογή και πόσα η δύσκολη;
Γιατί το να κάνεις αυτό για το οποίο φωνάζει η λαλίστατη και βροντερή μειοψηφία και το κάνει να φαίνεται σαν απαίτηση των πολλών, δεν αρκεί. Κι η πολιτική του καριέρα είναι γεμάτη από εύκολες καλές αποφάσεις κι από σχεδόν καμία δύσκολη καλή απόφαση. Αντιθέτως, σίγουρα θα βρεθεί μια δύσκολη κακή απόφαση.
Αυτές οι έννοιες βέβαια δεν είναι αντικειμενικές. Το τι είναι καλό και τι κακό στην πολιτική μεταβάλλεται από άτομο σε άτομο. Είναι όμως σαφές ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος μπορεί να μνημονεύεται ως ένας ποιοτικός ρήτορας, ως μια βιτρίνα της πολιτικής σκηνής που έχει εκλείψει και την αντικατέστησαν οι ανήθικοι, οι απελπισμένοι για εξουσία, οι πολιτικά κιτς και βλαχομπαρόκ.
Δεν θα μνημονεύεται με τίποτα ως ένας πολιτικός που συνδύασε το καλό του φαίνεσθαι με το ουσιαστικό είναι!