Τα ζώα τα αγαπάμε.
Νοιαζόμαστε γι’ αυτά, τα προσέχουμε, (πρέπει να) μαχόμαστε για τα δικαιώματά τους.
Υπάρχει όμως μια και μόνη κατηγορία «ζώου» που δεν θες ούτε να το βλέπεις. Που σε βγάζει απ’ τα ρούχα σου.
Πού δεν θα χάλαγε κανέναν αν αύριο κιόλας αφανιζόταν:
Το κομματόσκυλο!
Την προεκλογική περίοδο που προηγήθηκε λοιπόν (και αποτελεί ούτως ή άλλως το διάστημα που ξεσαλώνει) το είδαμε να εμφανίζεται παντού.
Αηδιάσαμε μαζί του περισσότερο κι απ’ όσο ο Κάκαλος όταν ο Χλαπάτσας του ρουφιάνευε τους (άλλους) σμηνίτες.
Και επιβεβαιώσαμε κάποια από τα χαρακτηριστικά του, που κάνουν απαραίτητη την τοποθέτηση στον λαιμό επιγραφής:
«Προσοχή, κομματόσκυλο»!
Όπως, για παράδειγμα, τα εξής:
Μιλάει για το κόμμα με τον ίδιο φανατισμό που μιλάει για την ομάδα του
Η ποδοσφαιροποίηση (με την κακή έννοια) της πολιτικής είναι από μόνη της μάστιγα. Η εφαρμογή της όμως από το κομματόσκυλο την κάνει ακόμα πιο ενοχλητική: Φωνάζει, χειρονομεί, δεν ακούει τον συνομιλητή του, αναπαράγει συνθήματα και σλόγκαν. Το μάτι του γυαλίζει όταν βρεθεί αντιμέτωπος σε συζήτηση με κάποιον «από τους απέναντι». Κι αν πεις οτιδήποτε αρνητικό για το κόμμα ή κάποιο στέλεχός του, θίγεται περισσότερο απ’ όσο αν του έλεγες κάτι για τη μανούλα του.
Προσπαθεί να σε βγάλει τρελό
Δεν έχουν σημασία τα γεγονότα, δεν έχει σημασία η πραγματικότητα, δεν έχουν σημασία στατιστικά, μετρήσεις ή οτιδήποτε άλλο του παρουσιαστεί για ν’ αντικρούσει τις θέσεις του. Όλα είναι στημένα, βαλτά, κατευθυνόμενα «από τους άλλους». Δεν θα διστάσει να κάνει το άσπρο-μαύρο, να βιάσει τη λογική, να προσπαθήσει να σε πείσει ότι έξω είναι μέρα στις 23:30 τη νύχτα. Ακόμα κι αν κάποια γκέλα της παράταξης παραείναι… εμφανής, θα επιδιώξει να σε πείσει πως δεν είναι έτσι ακριβώς όπως την κατάλαβες εσύ και 9,5 εκατ. ακόμα άτομα.
Επιχειρηματολογεί με βάση τη γραμμή του κόμματος
Άμεσα συνδεδεμένο με το προηγούμενο. Ως κομματόσκυλο που σέβεται τον εαυτό του (και τα αφεντικά του) δεν έχει δική του άποψη. Ή κι αν έχει την κάνει γαργάρα. Σημασία έχει τι λέει το κόμμα! Πάντα έτοιμος να παπαγαλίσει τσιτάτα ή δικαιολογίες, είναι σαν να έχει καταπιεί κασέτα με την επίσημη γραμμή από τα κεντρικά. Ανεξαρτήτως του αν αυτό που λέει είναι άσχετο με την εκάστοτε συζήτηση ή προκλητικά αβάσιμο, αυτός θα μείνει πιστός στο non paper. Και ακόμα κι αν πρόκειται για τον κυρ-Μανώλη τον υδραυλικό από τα Κάτω Πατήσια, θα ακούγεται σαν τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος.
Κάνει τον χαμάλη σε προεκλογικές συγκεντρώσεις
Για χάρη της παράταξης θα γίνει χίλια κομμάτια. Και ειδικά όταν ο αγώνας κορυφώνεται (με συγκεντρώσεις και προεκλογικές ομιλίες) θα γίνει, αν χρειαστεί, all around παίκτης! Εξάλλου ο ίδιος δεν έχει χαρακτήρα, δεν έχει προσωπικότητα. Θα κάνει ό,τι του ζητήσει το κόμμα και ό,τι πιστεύει πώς θα το βοηθήσει για να φανεί συσπειρωμένο: Και αφίσες θα κολλήσει. Και σημαιάκια θα κουνήσει. Και ημερολόγια θα πουλήσει. Και χαλί να τον πατήσει -άμα λάχει- ο αρχηγός στον δρόμο προς το βήμα θα γίνει!
Βαράει παλαμάκια
Κλακαδόροι υπάρχουν πολλοί. Σαν το κομματόσκυλο όμως κανείς! Γιατί σχεδόν κανείς δεν έχει το πάθος του και τον δικό του ζήλο. Είτε ως κοινό σε προεκλογική ομιλία, είτε ως έμμισθος ακόλουθος, είτε ως επικεφαλής τοπικής οργάνωσης ή συνδικαλιστής, θα λάμψει το πρόσωπό του όταν εμφανιστεί ο βουλευτής του κόμματος ή (ακόμα περισσότερο) ο αρχηγός. Θα προσπαθήσει να ξεσηκώσει και τους υπόλοιπους. Και ακόμα και αν το αντικείμενο του πόθου (του) λέει από το βήμα κλαπαρχιδιές, θα βγάλουν ρόζους τα χέρια του από το παλαμάκι.