Το ακραία δικομματικό πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ αποτελούσε ανέκαθεν μια σύγκρουση ανάμεσα στην πρόοδο και την συντήρηση: οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι αντίστοιχα εκπροσωπούν τις δυο αυτές πλευρές. Μόνο που, όπως συμβαίνει συνήθως με τα συστήματα όπου ο δικομματισμός είναι μια τόσο ισχυρή κατάσταση, τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας κατέληξαν να έχουν εν τέλει ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους, να μοιάζουν σαν ανούσιες αντανακλάσεις. Όμως, τα τελευταία χρόνια, αυτό δεν ισχύει: οι αντιθέσεις εντός των ΗΠΑ μοιάζουν τόσο έντονες που τα δυο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας έχουν ξαναβρεί αυτά που τα όριζαν και μαζί τους και αυτά που τα χώριζαν.
Η οκταετία του Μπάρακ Ομπάμα στο Λευκό Οίκο υπήρξε μια προσπάθεια του τότε ηγέτη των Δημοκρατικών να συνδυάσει την ιστορική στιγμή που ένας πρόεδρος της χώρας ήταν μαύρος με μια σειρά ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων. Βέβαια, εκείνος ο πρωτόγνωρος για την ιστορία των ΗΠΑ, προοδευτικός μετασχηματισμός των θεσμών της χώρας ήταν ξεκάθαρο πως δεν αναιρούσε τον μεγάλο διχασμό στη βάση της κοινωνίας καθώς οι ακροδεξιές αντιλήψεις, «προσβεβλημένες» από το ότι η χώρα διοικούνταν από έναν μαύρο, ξεκινούσαν τη δική τους αντεπίθεση : αυτός ήταν και ο λόγος που εν μέσω μιας προδευτικής θητείας, οι ρατσιστικές δολοφονίες μαύρων ανθρώπων εκτοξεύτηκαν.
Αυτή η συνθήκη αντιστράφηκε εντυπωσιακά με την έλευση του Ντόναλντ Τραμπ, που μοιάζει κυριολεκτικά να αποτελεί το αρνητικό αντίτυπο του. Στα τέσσερα χρόνια που ο ακροδεξιός νυν πλανητάρχης βρέθηκε στο Λευκό Οίκο αναλώθηκε στο να ξεριζώνει μια-μια τις μεταρρυθμίσεις του Ομπάμα και να εδραιώνει νέες καταπιεστικές και ρατσιστικές νομοθεσίες, ενώ τα δικαιωματικά κινήματα ξεδιπλώνονταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα στους δρόμους με αποκορύφωμα την πρόσφατη εξέγερση μετά την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ: δίχως υπερβολή, πρόκειται για μια εντελώς αντεστραμμένη κατάσταση.
Η διαφορά βέβαια είναι ότι η κοινωνική αντιπολίτευση που δέχεται ο Τραμπ είναι πολύ πιο αναβαθμισμένη ενώ όπως φαίνεται, στην προσπάθειά του να αλλάξει όσα ο Ομπάμα είχε εδραιώσει ως προοδευτικά προέβη σε ορισμένες παρανομίες. Μια από αυτές ενδέχεται να πλήξει ακόμα παραπάνω την ήδη τραυματισμένη εικόνα του.
Συγκεκριμένα, η απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να αναστείλει το πρόγραμμα προστασίας από απέλαση για τους μετανάστες κάτω των 30 ετών, που είχαν έρθει παρανόμως στις ΗΠΑ, όταν ήταν παιδιά, κρίθηκε «αυθαίρετη» και «παρορμητική» από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ με ψήφους 5-4.
Ο Μπάρακ Ομπάμα είχε άρει το 2012 την απειλή απέλασης σε βάρος της εν λόγω κοινωνικής ομάδας, παρέχοντάς τους αριθμό μητρώου κοινωνικής ασφάλισης, προκειμένου να μπορέσουν να δουλέψουν ή να σπουδάσουν στις ΗΠΑ. «Εμείς δεν θα πούμε εάν το DACA ή η κατάργησή του ήταν τεκμηριωμένες πολιτικές. Η «σοφία» αυτών των αποφάσεων δεν εμπίπτει στη δική μας αρμοδιότητα Αναζητήσαμε μονάχα να μάθουμε εάν η κυβέρνηση ακολούθησε τις υποχρεώσεις της διαδικασίας και παρείχε μια λογική εξήγηση των πράξεών της. Και σε αυτό το θέμα απέτυχε», ανέφερε ο επικεφαλής δικαστής Τζον Ρόμπερτς αναφορικά με το σκεπτικό της απόφασης..
Από τη μεριά της, η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Δικαιωμάτων χαιρέτισε την απόφαση τονίζοντας: «Το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη πως οι δικαιούχοι του προγράμματος DACA μπορούν να συνεχίσουν να ζουν και να εργάζονται στις ΗΠΑ χωρίς τον καθημερινό φόβο της απέλασης».
Τέλος, η γενική εισαγγελέας της Νέας Υόρκης Λετίσια Τζέιμς, που έδωσε μάχη για τη διάσωση του προγράμματος, τόνισε: «Η Αμερική είναι η γη της ελπίδας και των ευκαιριών και χάρη σε αυτήν την απόφαση, θα παραμείνει φωτεινός φάρος για τόσους πολλούς».
Υπάρχουν ορισμένοι Δημοκρατικοί πάντως που τονίζουν ότι ο τρόπος που έχει γραφτεί το σκεπτικό της απόφασης δίνει περιθώρια ελιγμού στον Τραμπ καθώς αναφέρει πως αν η κυβέρνηση δώσει πιο λεπτομερείς εξηγήσεις σχετικά με τον τερματισμό του προγράμματος, μπορεί να επιχειρήσει εκ νέου να το καταργήσει. Όμως, παρά το γεγονός ότι το Ανώτατο Δικαστήριο επιχείρησε να μην συγκρουστεί στο απόλυτο με τον Τραμπ, μοιάζει απίθανο να επιχειρήσει εκ νέου ο τελευταίος κάτι αντίστοιχο. Με τις εθνικές εκλογές να πλησιάζουν και τον Τραμπ να μοιάζει στριμωγμένος επικοινωνιακά -ειδικά μετά τις μαζικές αντιρατσιστικές διαδηλώσεις του τελευταίο μήνα- η υπόθεση μοιάζει lose-lose για τον νυν πλανητάρχη…