Πάντοτε θεωρούσα αστείες όλες εκείνες τις φωτογραφίες που βγάζουν διάφοροι στα social media καθώς κάνουν τα ψώνια τους. Θεωρούσα αστείους τους τύπους που το έκαναν συνειδητά και με μία ένδειξη μόστρας, περισσότερο για να πείσουν τον ίδιο τους τον εαυτό ότι προκαλούν μια ζήλια στους άλλους και γίνονται αντικείμενο συζήτησης. Ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να κρίνει μια πράξη, μια επιλογή. Είναι όμως υποχρέωση όλων να βουτάμε τη γλωσσίτσα στο μυαλό και να αντιλαμβανόμαστε που μας παίρνει να πούμε κάτι και τι ποιόν θα έχει αυτό το κάτι.
Πάρτε για παράδειγμα τι βρήκαμε να προσάψουμε στον Κυριάκο Μητσοτάκη σήμερα το πρωί. Όπου πληθυντικός το υποκείμενο είναι ο μέσος χρήστης, που αναπαύεται και εκτοξεύει τις σφαίρες του από την άνεση της ανωνυμίας ή της άγνωστης ζωής, πίσω από το λάπτοπ. Είναι προφανές και κατανοητό ότι δημόσια πρόσωπα και μάλιστα τέτοιας εμβέλειας θα μπαίνουν κάτω από μεγεθυντικό φακό. Κάθε τους πράξη θα προσμετράται διαφορετικά. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη για παράδειγμα και το γενεαλογικό του δέντρο υπάρχει μια γνωστή αντιμετώπιση της κοινωνίας απέναντι του, τη εξαιρέσει των ψηφοφόρων του κόμματος. Η αντιμετώπιση δεν μένει μόνο σε λογικά πλαίσια, αλλά με σχετική ευκολία εγκολπώνεται μέρος της στην παράλογη σκέψη.
Τα δεδομένα που έχουν σχηματιστεί από την πολιτική του πορεία και τα πεπραγμένα της οικογένειας μάλλον δικαιολογούν το τείχος που υψώνουν/με απέναντι σε αυτά τα περί νέου αέρα και άνεμου αλλαγής. Όλα αυτά ανήκουν στο πεδίο του δικαιώματος.
Το να εκφέρεται η άποψη ότι προκαλεί αναρτώντας φωτογραφίες που ψωνίζει στο Mall με την κόρη του εμπίπτει στο πεδίο της υποχρέωσης να φιμώσεις την μαλ… που ετοιμάζεται να εκτοξευτεί.
Ξέχωρα από το ότι παραβλέπεται επιμελώς στην κουβέντα που ξεσήκωσε μια φωτογραφία, ότι τα χέρια του προέδρου της ΝΔ κρατούν όσα κρατάει ο μέσος πολίτης στην Ερμού λόγου χάρη – άρα πώς είναι δυνατόν να προκαλεί μόνον αυτός – ποιος επιτρέπει στον οιονδήποτε να παρέμβει για να πει την αποψάρα του; Κάτι παρεμφερές είχε πει κάποτε και ο Παπανώτας για τον Κωστόπουλο όταν τον είδε να ταΐζει τον γιο του σούσι στη Μύκονο. Εξοργιστική εικόνα. Ένας πατέρας να δίνει στον γιο του να δοκιμάσει σούσι. Πώς επιτρέπουμε σε τέτοιο θέαμα να παίρνει δημόσιες διαστάσεις;
Ή μήπως πρέπει να αποδεχτούμε ως λογικό ότι αν υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι γύρω σου, εσύ απαγορεύεται να ξοδεύεις τα λεφτά σου όπως σου καπνίσει και να πηγαίνεις για ψώνια…; Ή αποτελεί κάποιο θέσφατο κι αναντίρρητο αξίωμα ότι αν κάνεις αγορές από εμπορικά, αυτομάτως είσαι κοινωνικά ανάλγητος και αδιαφορείς για όλους αυτούς που δεν μπορούν;
Α, ξέχασα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτός μωρέ που το όνομα του έπαιξε στην υπόθεση της Siemens κτλ. Δικαστής δεν είμαι, ανακριτής δεν είμαι, μέχρις αποδείξεως του εναντίου παίρνω ως υπόθεση ότι μάλλον αυτά τα λεφτά που τα σκορπάει ο κ. Μητσοτάκης τα έχει βγάλει τίμια. Κι αν θεωρήσουμε τούτο, τότε ειλικρινά ας πάει να αγοράσει μια Lamborghini κι ας τη βάλει cover photo στο προφίλ του στο Facebook ή ας καλύψει τον Ρέμο με γαρύφαλλα. Αυτό δεν αποτελεί μέρος της πολιτικής του οντότητας. Είναι κομμάτι του προσωπικού βίου του, που καλό θα είναι σε ορισμένες περιπτώσεις όπως αυτή, να τον «απαγκιστρώνουμε» από τον πολιτικό (Φώτη Κουβέλη πόσο περήφανος νιώθεις;).
Το τι lifestyle επιλέγεις εσύ για τον εαυτό του, δεν σε τοποθετεί μονόπατα σε ένα δοχείο. Μπορείς να πατάς σε πολλά σημεία.
Εσύ μπορεί να έχεις λεφτά και να μην επιδεικνύεις τίποτα, κάποιος άλλος ακολουθεί την αντίθετη συλλογιστική και ποστάρει τα ψώνια του. Όχι ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην οποία έχει την ιδιότητα του χαρούμενου πατέρα και θέλει να μοιραστεί μια στιγμή με την κόρη του – έστω και για επικοινωνιακούς σκοπούς – αποτελεί καμία επίδειξη πλουτισμού. Ειδάλλως, με την ίδια λογική το ίδιο προκλητικό είναι κι ένα τσεκ ιν σε κάποιο μπαρ που τα πίνεις με την παρέα σου. Εμείς μετράμε κουκιά για να βγάλουμε το μήνα κι εσύ μας τρίβεις στα μούτρα την καλοπέραση σου; Δεν έχεις ίχνος ντροπής;
Γενικότερα, το μέτρο χάνεται εύκολα στον συμψηφισμό του παραλογισμού και αν πάρουμε αυτό το μονοπάτι θα βρεθούμε και οι ίδιοι στην πλευρά προς την οποία εκτοξεύουμε τα βέλη μας. Αν επρόκειτο για κάποια πολιτική στάση ή κίνηση του τότε θα ήταν αλλιώς η ζυγαριά. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τα ψώνια με την κόρη του. Άλλωστε, αυτός είναι συνυφασμένος με την πιθανότητα να ακουστούν σχόλια περί πρόκλησης. Κουβαλάει τα βαρίδια της οικογένειας, αλλά και του κόμματος που παίρνει αφειδώς χρήματα από το κρατικό ταμείο.