Και ξαφνικά, ο Μιθριδάτης έγινε το κεντρικό πρόσωπο ένα σωρό πολιτικών συζητήσεων. Και μάλιστα, όχι με αφορμή κάποιο τραγούδι που «τα χώνει» στους κακούς πολιτικούς όπως εκείνο που είχε βγάλει πριν δυο περίπου χρόνια αλλά με αφορμή την συμμετοχή του στις επερχόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές.
Ο Τσίπρας ανακοίνωσε πως ο γνωστός ράπερ θα στελεχώσει τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία δια στόματος Άδωνη Γεωργιάδη έσπευσε να επισημάνει το «αμαρτωλό» παρελθόν του (για τα όσα υποτίθεται πως εκπροσωπεί η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ) όταν και έκανε σεξιστικές αναρτήσεις στο Twitter, ο Μιθριδάτης απάντησε κάτι που δεν έπεισε ιδιαίτερα και γενικά, έγινε μια βαβούρα από το πουθενά.
Η αλήθεια είναι πως στην Νέα Δημοκρατία ανησύχησαν με αυτή την υποψηφιότητα. Και ας πρόκειται για τον ορισμό του επικοινωνιακού τρικ. Ας είμαστε σοβαροί: ο Μιθριδάτης δεν αποτελεί κάποιο αληθινό πολιτικό πρόσωπο, απλά συνδέθηκε με ένα γενικόλογο και αφελές «χώσιμο» στην Νέα Δημοκρατία. Δεν διακατέχεται από κάποιο στοιβαρό πολιτικό σκεπτικό, είναι αμφίβολο ακόμα και το αν δηλώνει όντως αριστερός. Ο Τσίπρας δεν είναι τόσο αφελής ώστε να μην το γνωρίζει αυτό. Ούτε φυσικά και τα στελέχη της ΝΔ. Μα τότε -εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς- γιατί ανησύχησε αυτή η υποψηφιότητα το κυβερνών κόμμα;
Για τον ίδιο λόγο που στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν με κακό μάτι το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία σηκώνει το ζήτημα του φράχτη του Έβρου: συσπειρώνει έτσι το κοινό της, ένα κοινό που έλκεται παραδοσιακά από ξενοφοβικές ιδέες. Προεκλογικά άλλωστε δυο είναι οι μεγάλοι στόχοι των κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία. Ο πρώτος (και βασικότερος) είναι να κερδίσουν τους κεντρώους, παραδοσιακά αναποφάσιστους ψηφοφόρους. Ο δεύτερος να απευθυνθούν στο άμεσο target group τους και να το συσπειρώσουν τριγύρω τους μη τυχόν και αυτό σταλεί εκλογικά σε άλλους, συγγενικούς πολιτικούς σχηματισμούς.
Όπως λοιπόν η ΝΔ μέσω… Έβρου συσπειρώνει τους σκληροπυρηνικά δεξιούς ψηφοφόρους της έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας πως έχει το προβάδισμα έναντι της αντιπάλου του στις λεγόμενες νεανικές ηλικίες, φέρνει στα ψηφοδέλτιά του τον Μιθριδάτη ως «κράχτη».
Είναι άλλωστε γνωστό από τις εκλογές του 2019 πως στις νεανικές ηλικίες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ μεγαλύτερη πέραση σε σχέση με την Νέα Δημοκρατία και φαινομενικά, η κίνηση με τον Μιθριδράτη είναι η ενίσχυση αυτού του προβαδίσματος. Μόνο που η Νέα Δημοκρατία, πολύ έμπειρη έτσι κι αλλιώς στο επικοινωνιακό παιχνίδι, φαίνεται πως διαχειρίστηκε πολύ αποτελεσματικά την κίνηση αυτή.
Η υπερτόνιση των σεξιστικών και μυσογύνικων αναρτήσεων που στο παρελθόν είχε κάνει ο Μιθριδάτης μπορεί να μοιάζει κάτι ανούσιο και αδιάφορο για το ίδιο το κοινό της Νέας Δημοκρατίας, η οποία η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να κουνάει το δάχτυλο σε άλλους για τέτοια ζητήματα, αλλά αποδυναμώνει την επιλογή Μιθριδάτη στα μάτια του κοινού που ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά να δει με καλό μάτι αυτή την επιλογή.
Η απάντηση του ίδιου του ράπερ σε όλα αυτά δε, ο οποίος δεν μίλησε καθόλου πειστικά λέγοντας πως εκείνα τα παλιά ποσταρίσματά του ήταν σατιρικά (αυτό ήταν το γενικότερο νόημα) περισσότερο επιβεβαίωσαν το point της ΝΔ περί άστοχης επιλογής από πλευράς Τσίπρα, παρά έδωσαν τον πόντο στην απέναντι πλευρά.
Το αστείο είναι πως ο Μιθριδάτης και κατ’ επέκταση ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να είχαν χειριστεί το θέμα με πολύ πιο ευθή τρόπο. Θα μπορούσε απλά ο Μιθριδάτης να παραδεχθεί πως εκείνα τα ποσταρίσματα, τα οποία έγιναν πάνω από τέσσερα χρόνια πριν, αφορούσαν έναν άλλο εαυτό του και πως πλέον έχει αλλάξει απόψεις και μεταννοεί.
Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να περηφανεύεται πως μετατοπίζει συνειδήσεις (μεγάλη ιστορία όταν απευθύνεσαι σε προοδευτικά κοινά) και οι δυνητικοί ψηφοφόροι του Μιθριδάτη να εκτιμούσαν την ειλικρίνειά του. Ωστόσο, ο ερασιτεχνικός χειρισμός του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση, τελικά τον βγάζει επικοινωνιακά τραυματισμένο και μάλιστα -τι ειρωνεία- μέσω μιας υπόθεσης που προοριζόταν για επικοινωνιακό «τρίποντο»…