Αρχηγικό και προσωποκεντρικό από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του, το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε για δεκαετίες το αποτέλεσμα των αποφάσεων ενός και μόνου ανδρός. Του Ανδρέα Παπανδρέου που καθόριζε όχι μόνο την πολιτική γραμμή του Κινήματος αλλά και σχεδόν κάθε άλλη λεπτομέρεια, όπως για παράδειγμα το σήμα του.
Σήμερα είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα στον ελλαδικό χώρο και θεωρείται και από τα πλέον επιτυχημένα. «Ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος που ανατέλλει», όπως λέει και ο ύμνος του ΠΑΣΟΚ, που όμως πέρασε και αυτός τις περιπέτειές του.
Όπως γνωρίζουμε όλοι υπήρξε η περίοδος μετά τις περιπέτειες των μνημονίων που το brand name του Κινήματος από τις μέρες της δόξας του –κυρίως την δεκαετία του ’80- γνώρισε την απόλυτη απαξίωση. Τότε οι «σύντροφοι» βλέποντας την κατάρρευση στα εκλογικά αποτελέσματα επιχείρησαν να αποτινάξουν από πάνω τους κάθε σύνδεση με το παρελθόν, θυσιάζοντας το σήμα, αλλά ακόμη και το όνομα του ΠΑΣΟΚ, «κρύβοντάς» το πίσω από άλλα με πρόσχημα διάφορες συνεργασίας του ευρύτερου «προοδευτικού» χώρου.
Η απόφαση για την επαναφορά των συμβόλων έγινε επί ημερών του σημερινού αρχηγού του κόμματος, Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος μετά την εκλογή του προχώρησε σε διαδικασίες… αναστήλωσης δίνοντας στους ίδιους τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ την δυνατότητα να αποφασίσουν. «Το σύμβολο μας, ο ήλιος, επέστρεψε. Μαζί με τις μνήμες μιας ιστορικής παράταξης, που ταυτίστηκε με τους αγώνες του λαού μας για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική αξιοπρέπεια» είχε πει χαρακτηριστικά.
Έτσι με αυτόν τον τρόπο ο ήλιος μπήκε ξανά στις ζωές μας -μετά από ένα μικρό διάλειμμα ορισμένων χρόνων- και επανήλθαμε στην κανονικότητα όπως την είχε οραματιστεί πίσω στην δεκαετία του 1970 ο ιδρυτής και πρόεδρος, Ανδρέας Παπανδρέου.
Τότε ο ηγέτης του Κινήματος αναζητούσε μια νέα αρχή και αυτός ήταν ο λόγος που πήρε μια τεράστια απόφαση, υψηλού ρίσκου όπως εκτιμούσαν οι περισσότεροι. Να μην «κοπιάρει» συνθήματα, ονομασίες και σύμβολα του παρελθόντος, δίνοντας στο ΠΑΣΟΚ ένα εντελώς φρέσκο αέρα για το ξεκίνημά του την ώρα που πολλοί άλλοι στη θέση του θα «πατούσαν» πάνω στην κληρονομιά της ευρύτερης παράταξης και κυρίως της Ένωσης Κέντρου ή του ίδιου του πατέρα του, Γεωργίου Παπανδρέου.
Σε αυτό το πλαίσιο πολύ γρήγορα εγκαταλείφθηκαν ιδέες και προτάσεις που σχετίζονταν με το παρελθόν, όπως για παράδειγμα το στάχυ ή το κλαδί ελιάς που είχαν χρησιμοποιηθεί από την Ένωση Κέντρου πριν την Δικτατορία ή το τιμόνι της ΕΠΕΚ του Πλαστήρα και την άγκυρα που χρησιμοποιούσε το κόμμα Φιλελευθέρων του Βενιζέλου.
Φυσικά για τις ανάγκες του ΠΑΣΟΚ συστήθηκε μια επιτροπή η οποία θα εξέταζε όλες τις πιθανές λύσεις και προτάσεις, αλλά όπως φαίνεται ήταν περισσότερο τυπική και διαδικαστική η λειτουργία της αφού ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ήδη καταλήξει στην επιλογή του περίφημου ήλιου. Χρονικά βρισκόμαστε στον Αύγουστο του 1974, λίγο πριν την προσφυγή στις πρώτες κάλπες, μετά την κατάρρευση της χούντας των Συνταγματαρχών. Η επιτροπή εξετάζει τις διάφορες επιλογές, ανάμεσα στις οποίες ήταν και το σπαθί αλλά και η φλόγα, αλλά πολύ σύντομα λαμβάνει το μήνυμα ότι «το είπε ο πρόεδρος» και πλέον όλα έχουν τελειώσει πριν καλά-καλά αρχίσουν.
Το μόνο που έμενε να αποφασιστεί ήταν αν θα υπήρχε κάποιος συμβολισμός με τον αριθμώ των αχτίδων, με το ερώτημα να είναι εάν θα ήταν οκτώ ή εννιά, αλλά τελικά καταλήξαμε στις εννιά μόνο και μόνο για να είναι συμμετρικό το σύμβολο, ενώ το πράσινο φόντο ήταν εξ αρχής σχεδόν δεδομένο καθώς ήταν το χρώμα της ελπίδας και συμβόλιζε την επιθυμία του ελληνικού λαού για «Αλλαγή» η οποία ολοκληρώθηκε και έγινε πράξη επτά χρόνια αργότερα!