Είχε καιρό να παίξει ουσιαστικό ρόλο στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας. Από τη μέρα της παραίτησής του άλλωστε από την ηγεσία του κόμματος και καθ’ όλη την διάρκεια του μπάχαλου που ακολούθησε, το όνομά του ακουγόταν μόνο με αρνητικούς όρους. Η πρώτη διάσπαση που ακολούθησε, αυτή της «Ομπρέλας», έγινε με γνώμονα την αντίθεση της τελευταίας στους χειρισμούς του Τσίπρα. Η δεύτερη, αυτή των «6 συν 6» (που πήγε να βρει την «Ομπρέλα» για να φτιάξουν όλοι μαζί την «Νέα Αριστερά»), έγινε με τα στελέχη της να αγνοούν τις εκκλήσεις του Τσίπρα να μείνουν στο κόμμα έστω και ως εσωτερική αντιπολίτευση.
Ακόμα και ο ίδιος ο Κασσελάκης μπορεί σε κάθε ευκαιρία να τονίζει πως τιμά τον Τσίπρα και το παρελθόν του αλλά οι συνεχόμενες αναφορές του περί επιτακτικής αλλαγής πλεύσης και φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ συνιστούν μια επί της ουσίας απαξίωση της ακριβώς προηγούμενης ηγεσίας, δηλαδή του Τσίπρα. Όλη αυτή η περίοδος ήταν η πρώτη στην ιστορία του Τσίπρα εντός του ΣΥΡΙΖΑ που ο τελευταίος είχε τόσο μειωμένη επιρροή. Η πρόσφατη επιστολή του παραμονές του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο σηματοδότησε το τέλος αυτής της εποχής: ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει σε νέες εκλογές για την ηγεσία του ακριβώς επειδή ο Τσίπρας έσπασε την δημόσια σιωπή του.
Το ότι μέσα από αυτή την δήλωση ο Τσίπρας εξέφρασε την δυσαρέσκειά του αναφορικά με τις πρόσφατες διασπάσεις δεν αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη. Το γεγονός όμως ότι ανάμεσα σε όλα τα άλλα, ο Τσίπρας ασκεί σκληρή κριτική και στους χειρισμούς του Κασσελάκη είναι η ουσιαστική είδηση της επιστολής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πως ούτε καν πριν τις εσωκομματικές εκλογές ο Τσίπρας δεν πήρε δημόσια θέση – στάση που κατά πολλούς ευννόησε τον Κασσελάκη. Μπορεί οι κύκλοι περίξ του νυν προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να ερμηνεύουν την προτροπή του Αλέξη Τσίπρα για νέα καταφυγή στις κάλπες αναφορικά με την ηγεσία του κόμματος, ως μια προτροπή στον Κασσελάκη να προχωρήσει σε μια κίνηση που θα του επιτρέψει να ξεμπερδέψει και με τους τελευταίους «αντιφρονούντες» (ως μια κίνηση δηλαδή θετική απέναντι στον Κασσελάκη) αλλά στην πραγματικότητα, δύσκολα στέκεται αυτή η ερμηνεία.
Όπως όλα δείχνουν ο νυν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να διεκδικήσει εκ νέου την θέση του αρχηγού και όπως όλα δείχνουν η αντίπαλός του θα είναι η Όλγα Γεροβασίλη. Η τελευταία είναι δεδομένο πως θα έχει την στήριξη του Τσίπρα. Μένει να φανεί το αν αυτή θα είναι διακριτική ή πέρα για πέρα ξεκάθαρη αλλά η ουσία δεν αλλάζει: ο Κασσελάκης θα έχει απέναντί του ένα πρόσωπο «εκλεκτό» του Τσίπρα. Ως εκ τούτου ενδεχόμενη νέα νίκη του Κασσελάκη θα σημάνει το οριστικό διαζύγιο του ΣΥΡΙΖΑ με την επιρροή Τσίπρα. Μένει να φανεί φυσικά και το αν οι πάλαι ποτέ υποστηρικτές του Κασσελάκη θα είναι και πάλι δίπλα του.
Μπορεί άλλωστε ο τελευταίος να λέει αγανακτισμένα πως δεν νοείται να του χρεώνεται η δημοσκοπική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ εφόσον αυτή είχε ξεκινήσει πριν αυτός αναλάβει αλλά στην πραγματικότητα το επιχείρημά του αντιτίθεται στο βασικό λόγο που κάποιοι τον στήριξαν: πολλοί διέκριναν σε αυτό έναν game changer που θα άλλαζε άρδην την εικόνα. Στελέχη που ως αρχηγοί θα «ζητούσαν χρόνο» υπήρχαν και άλλοι. Με απλά λόγια, οι χειρισμοί Κασσελάκη ενδέχεται να κάνουν ακόμα και αυτούς που τον προώθησαν να μην του δείξουν την ίδια εμπιστοσύνη.
Και σε αυτή την περίπτωση η Γεροβασίλη θα γίνει το φαβορί και σε ενδεχόμενή νίκη της ο Τσίπρας θα έχει καταφέρει να επιστρέψει έστω και δια αντιπροσώπου ενώ πρώτα ο Κασσελάκης θα έχει φροντίσει με την διχαστική παρουσία του να διώξει από το κόμμα τους πάλαι ποτέ αμφισβητίες του Τσίπρα.
Σε ενδεχόμενη ήττα της ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα θα ανήκει οριστικά στο χρονοντούπαλο της ιστορίας…