Τα γκάλοπ που γίνονται ενόψει Ευρωεκλογών δείχνουν πως αυτή η πολυπόθητη «αλλαγή φρουράς» σε επίπεδο αξιωματικής αντιπολίτευσης που διάφοροι προέβλεπαν εξαιτίας των αποτελεσμάτων των αυτοδιοικητικών εκλογών, δεν έρχεται: το ΠΑΣΟΚ φαίνεται αδύναμο να εδραιωθεί ως το δεύτερο κόμμα που θα ηγούταν της αντιπολίτευσης στον Μητσοτάκη και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την τρομακτική εσωτερική του κρίση, τις διασπάσεις του και την φανερή έλλειψη ξεκάθαρου πολιτικού προσανατολισμού του, καταφέρνει παρ’ όλα αυτά να διατηρηθεί σε ποσοστά που δεν αμφισβητούν τη δεύτερη θέση.
Πέρα από τον ίδιους τους υποστηρικτές του Κασσελάκη βέβαια, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως υπάρχει και κάποιο άλλο πολιτικό μπλοκ που χαίρεται με αυτή την εξέλιξη: είναι το ίδιο το πρωθυπουργικό μπλοκ. Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, έχει βάση ως εκτίμηση: η δεύτερη θέση που φαίνεται να καταλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη σκορπάει χαμόγελα στο περιβάλλον του Μητσοτάκη, διότι ο τελευταίος βγαίνει επί της ουσίας κερδισμένος.
Η εκτίμηση αυτή βασίζεται σε δύο «σημεία»: Πρώτον, η τάση του Κασσελάκη να υποστηρίζει τα πάντα και ταυτόχρονα τα αντίθετά τους, πρόβλημα που ορισμένοι εκτιμούν πως είναι πάγιο στον ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή του Τσίπρα, με την διαφορά ότι ο τελευταίος είχε -σε αντίθεση με τον Κασσελάκη- την δυνατότητα να το «καμουφλάρει» (και όταν την έχασε, ηττήθηκε πανηγυρικά…), σπρώχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ όλο και πιο δεξιά σε θέσεις. Συνεπώς, σε μια τόσο δεξιά μετατοπισμένη ατζέντα, η Νέα Δημοκρατία θα έχει πάντα τον πρώτο λόγο, θα «παίζει μπάλα» σε ένα πολιτικό περιβάλλον διαμορφώμενο από συνθήκες δικής της ηγεμονίας.
Δευτερον, διότο όσο και αν μοιάζει να πέφτει η Νέα Δημοκρατία σε ποσοστά, 30% φαίνεται πως είναι το κατώτατο σημείο της και αυτό το ποσοστό μπορεί να το προσεγγίσει η Κεντροαριστερά μόνο αθροιστικά: θα χρειαστούν δηλαδή κεντροαριστερές συμμαχίες για να αμφισβητηθεί η πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας. Όμως, αυτή η προοπτική είχε ως προαπαιτούμενη την δεύτερη θέση του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να υπάρχει αυτό ως «κέντρο» μιας διευρυμένης συνεργασίας. Με τον Κασσελάκη δεύτερο, το σενάριο δεν έχει ιδιαίτερη βάση: αφενός ούτε ο ίδιος θα νοιαστεί για συμμαχίες, αφετέρου κανείς, από το ΠΑΣΟΚ μέχρι τον Βαρουφάκη και την Νέα Αριστερά, δεν πρόκειται να δηλώσουν προθυμία να «φιλήσουν το δαχτυλίδι» του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς, η Νέα Δημοκρατία, από τη μία βλέπει τα ποσοστά της να πέφτουν στο 30%, βουτιά πολύ μεγάλη μετά από μόλις ένα χρόνο από τις τελευταίες εκλογές, αλλά έχει μαξιλαράκι ασφαλείας τον Κασσελάκη: η παρουσία του στην δεύτερη θέση κρατάει πολυδιασπασμένη την Κεντροαριστερά. Και να σκεφτεί κανείς πως το γεγονός ότι όλα τα κόμματα στοιχήθηκαν πίσω απο την πρόσφατη πρόταση δυσπιστίας του ΠΑΣΟΚ, εκλείφθηκε ως μια άτυπη πρόβα τζενεράλε για τον Ανδρουλάκη ως αρχηγό μιας μετωπικής αντιπολίτευσης. Τι ειρωνεία: εν τέλει το ΠΑΣΟΚ μοιάζει ο μεγάλος χαμένος της περιόδου…