Συνήθως, οι εσωτερικές κομματικές διαδικασίες έχουν ενδιαφέρον μόνο για τον στενό πυρήνα των μελών ενός κόμματος και είναι πλήρως αδιάφορες για τους υπόλοιπους. Τον τελευταίο έναν χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει η εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα μιας ο Κασσελάκης έχει πλακωθεί εκεί μέσα με όλο τον κόσμο αλλά σύντομα αυτό το τσίρκο θα ρίξει την αυλαία του και η κανονικότητα θα επανέλθει. Στο ΠΑΣΟΚ πάντως, που μπορεί τα πράγματα επίσης να μην είναι τόσο ιδανικά αλλά παραμένει κανονικό κόμμα και όχι τσίρκο, η συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής δεν θα είχε κάνα φοβερό και τρομερό ενδιαφέρον σε άλλες περιπτώσεις.
Όμως βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, οι έξι υποψήφιοι αναπτύσσουν ήδη την επιχειρηματολογία τους ενόψει των καλπών και έτσι, η διαδικασία απέκτησε χαρακτηριστικά άτυπου debate. Και αν και το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αναμφίβολα σε μια εποχή που συγκριτικά με το σχετικά πρόσφατο παρελθόν του μοιάζει ονειρική, σε μια εποχή που η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και η ταυτόχρονη προπόρευσή του στην ήττα της Νέας Δημοκρατίας σε μια σειρά περιοχών στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, το έχουν φέρει εκ νέου να είναι δεύτερο κόμμα και να φαντάζει ο μοναδικός (υπάρχων…) σχηματισμός που μπορεί να αμφισβητήσει την ηγεμονία του Μητσοτάκη, η «φανέλα» παραμένει πολύ «βαριά» για να βολεύεται ολόκληρο ΠΑΣΟΚ απλά με αυτό.
Ήταν αναμενόμενο λοιπόν το ότι σε αυτό το άτυπο debate της Πολιτικής του Επιτροπής, οι πέντε από τους έξι υποψήφιους ανέπτυξαν με παραλλαγές την ίδια επιχειρηματολογία, βασισμένη στους εξής τρεις άξονες:
-Πρώτον, το κόμμα είναι σε σχετικά καλό μομέντουμ και είναι η ευκαιρία του να ανακάμψει και να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας.
-Δεύτερον, το ότι δεν το έχει κάνει ακόμα και παρά τον ξεπεσμό του ΣΥΡΙΖΑ οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν πολύ πίσω από την Νέα Δημοκρατία είναι λόγος προβληματισμού.
-Τρίτον, οι εθνικές εκλογές αργούν πάρα πολύ και υπάρχει όλος ο χρόνος για την πολυπόθητη ανάκαμψη, άρα οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν εκτός αναγκαίες και επιβεβλημένες πρέπει να είναι και άμεσες.
Κοινώς, πέντε στους έξι υποψήφιους είπαν με απλά λόγια: καλή η δουλειά του Ανδρουλάκη αλλά φάνηκε το ταβάνι του…
Ο Ανδρουλάκης από την άλλη, αφού υπερτόνισε τα θετικά στοιχεία της θητείας του, επιχείρησε να αποδόσει την αποτυχία για το βήμα παραπάνω σε ορισμένα πρόσωπα τα οποία έσπευσαν να τον «αμφισβητήσουν» από το ίδιο το βράδυ των ευρωεκλογών, αντί να περιφρουρήσουν το κλίμα ενότητας. Πιο ανοιχτά δε, τα έχωσε στον Λοβέρδο που φεύγοντας από το ΠΑΣΟΚ του έκανε μεγάλη εκλογική ζημιά.
Αν συνεχίσει σε αυτό το τροπάρι ο Ανδρουλάκης θα αρχίσει όλο και περισσότερο να μοιάζει με τον προπονητή που όταν νικάει η ομάδα του κάνει δηλώσεις που υπερτονίζουν το πόσο φοβερός κόουτς είναι και όταν χάνει τα ρίχνει στους παίκτες. Ή, για να κάνουμε και μια πιο πολιτική αναλογία, θα μοιάζει λίγο με… Κασσελάκη: για την σκληρή κριτικη φταίνε αυτοί που την ασκούν, ποτέ αυτός που την δέχεται και για την μη ενότητα φταίνε όλοι εκτός από τον μοναδικό εγγυητή της, δηλαδή τον πρόεδρο του κόμματος.
Η τελευταία δημοσκόπηση της Μetron Analysis μοιάζει με… ταφόπλακα για την ηγεσία Ανδρουλάκη: η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστό 29,8% έναντι 30,4% τον Ιούνιο και το ΠΑΣΟΚ έχει ανέβει μόλις στο 15,7% από το 12,9% του Ιουνίου, την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πέσει στο 9,5%! Με απλά λόγια, το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να μην είναι ο μοναδικός και αναμφισβήτητος προορισμός των ψηφοφόρων που χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό μοιάζει με μεγάλο πρόβλημα.
Άλλωστε, ακόμα και αν οι εκτιμήσεις επιβεβαιωθούν και σύντομα ξεκινήσουν παζάρια για μια μεγάλη κεντροαριστερή παράταξη, το ΠΑΣΟΚ θέλει να μπει σε αυτόν τον διάλογο με όρους αναμφίβολης ηγεμονίας. Για την ώρα, χλωμό…