Κάθε μέρα που περνάει στην διακυβέρνηση του είναι όλο και πιο κωμικοτραγική. Λάθος. Ήταν κωμικοτραγική. Πλέον, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει μεταβεί στο επίπεδο του επικίνδυνου. Η πρόταση του για το νέο σύστημα υγείας και τον προϋπολογισμό του 2018 απέτυχε παταγωδώς στο Κογκρέσο. Αυτό του έδειξε ότι Πρόεδρος των ΗΠΑ χωρίς popular vote μπορεί να γίνεις. Νομοθεσίες όμως χωρίς το popular vote στο Κογκρέσο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Έτσι, έστρεψε τις κινήσεις του σε πράγματα που μπορεί να κάνει ένας Πρόεδρος από μόνος του.
Πέρα από το να πέφτει σε αντιφάσεις κάθε στιγμή, ασκεί που και που και προεδρικό έργο. Απλώς είναι πάντα προς όφελος του λαϊκισμού του. Πρώτιστα, ακύρωσε τις δεσμεύσεις του Μπάρακ Ομπάμα για την περιβαλλοντική πολιτική, προς όφελος των εταιρειών της βλαβερής ενέργειας. Το βασικότερο που έκανε ήταν να άρει την εντολή Ομπάμα για το μέγιστο ποσοστό διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώνει κάθε εταιρεία και κάθε πολιτεία. Money makes the world go round άλλωστε. Με τις νέες διατάξεις, μπορεί ένα εργοστάσιο να ρίχνει τα απορρίμματα του σε έναν ποταμό ή σε ένα δάσος και να μην έχει ΚΑΜΙΑ ποινή.
Η απύθμενης αφέλειας στάση του απέναντι στο περιβαλλοντικό ήταν το ένα τραγικό της εβδομάδας που πέρασε. Το δεύτερο ήρθε από την σύμπλευση των Ρεπουμπλικάνων, που στο σχέδιο για την υγεία βρήκε απέναντι του το Freedom Caucus. Με 215 ψήφους ψηφίστηκε ένα «όπλο» στα χέρια των παρόχων διαδικτύου.
Πλέον, κάθε αναζήτηση, κάθε εφαρμογή που χρησιμοποιεί ένας Αμερικάνος, κάθε οικονομική συναλλαγή, η γεωγραφική τοποθεσία του, οτιδήποτε κάνει σε ψηφιακό επίπεδο, θα συλλέγεται σε έναν φάκελο μαζί με τα δημογραφικά του στοιχεία. Το πακέτο αυτό θα τίθεται στην διάθεση του μάρκετινγκ. Όποια εταιρεία επιθυμεί να λάβει τα δεδομένα του κάθε Αμερικανού πολίτη, θα πρέπει να καταβάλλει το μεγαλύτερο ποσό στον Internet Service Provider (ISP) σε ένα είδος πλειστηριασμού.
Η υπερψήφιση της πρότασης Τραμπ ήρθε ως συνέχεια της κίνησης της Γερουσίας να απορρίψει το νόμο FCC (Federal Communications Comission). Η συγκεκριμένη ρύθμιση απαιτούσε τη συναίνεση του εκάστοτε χρήστη για την διάθεση των αναζητήσεων του σε όποιον τις ζητήσει. Μάλιστα, η ψήφιση της είχε γίνει μέσα στο 2016, με στόχο να τεθεί σε λειτουργία το 2017. Χρησιμοποιώντας το δικαίωμα που της δίνει το Congressional Review Act να καταργεί πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις, η Γερουσία έδωσε περισσότερη ισχύ στον Μεγάλο Αδελφό. Πρακτικά, το ιστορικό θα αποτελέσει ένα αντικείμενο προς πώληση, χωρίς να έχει δικαίωμα στο κέρδος ο δημιουργός του.
Φυσικά ουδεμία έκπληξη υπάρχει ως προς αυτό, αφού οι Comcast, AT&T και Verizon, δηλαδή οι 3 μεγάλοι πάροχοι διαδικτύου, χρηματοδοτούν συστηματικά τους Ρεπουμπλικάνους. Όπως αναφέρει το Motherboard.vice.com , η εκλεγμένη στο Τενεσί Μάρσα Μπλάκμπερν έχει λάβει στήριξη μεγέθους 250.000 δολαρίων χοντρικά από αυτά τα brands και το δίκτυο NCTA-The Internet & Television Association. Εννοείται πως δεν είναι η μοναδική. Η ατάκα «Τι στο διάλο σκέφτεστε;» που ακούστηκε από τα στόματα των Δημοκρατικών συμπυκνώνει όλες τις σκέψεις για την επικείμενη υπογραφή του νόμου.
Υπό το φως των ερευνών για σχέσεις Ρεπουμπλικάνων με Ρώσους διπλωματούχους και καθοδήγηση στις εκλογές, ο Τραμπ επιβεβαιώνει ότι η εκλογή του δεν ήταν και τόσο αθώα. Κρίνοντας τουλάχιστον από τα λόγια της Νάνσι Πελόζι. Η βουλευτής των Δημοκρατικών έδωσε μια νέα διάσταση στην απελευθέρωση των δεδομένων. Και πίσω από αυτή την διάσταση βρίσκεται ρωσική παρέμβαση.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν θα είναι οι μόνες κερδισμένες από το big release. Οι ίδιοι οι Ρεπουμπλικάνοι και η ηγεσία τους θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση στους ψηφοφόρους. Πατώντας πάνω στο gerrymandering, αποκτούν έναν ακόμα άσο για την διατήρηση της θέσης τους.
Το gerrymandering είναι μια διπλή διαδικασία χειραγώγησης του εκλογικού αποτελέσματος. Στην ουσία, ένα κόμμα τοποθετεί τα εκλογικά δικαιώματα αντίπαλων ψηφοφόρων σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Αραίωση και συγκέντρωση. Με αυτόν τον τρόπο χάνουν μεν ολοκληρωτικά την περιοχή, αλλά κερδίζουν άλλες, ανάλογα με το μέγεθος του αντίπαλου σώματος. Κυριολεκτικά μια σκακιστική τακτική με θυσία μιας μάχης για τον πόλεμο. Στην τελική καταμέτρηση ένα κόμμα έχει πάρει περισσότερες περιοχές και εν τέλει μια ολόκληρη πολιτεία.
Άκου και τον Big Arnie που τα εξηγεί ωραία για το gerrymandering!