Εντάξει, ναι: είναι μισογύνης μέχρι εκεί που δεν πάει («Μπίμπο. Σκύλα. Αηδιαστική γουρούνα» είναι μερικά από τα λεκτικά του «κατορθώματα» κατά καιρούς). Οκ, σωστό κι αυτό: είναι πιο ρατσιστής κι από τον ίδιο το ρατσισμό («Όταν το Μεξικό στέλνει τους ανθρώπους του, δεν στέλνει τους καλύτερους. Στέλνουν ανθρώπους που έχουν πολλά προβλήματα και φέρνουν τα προβλήματά τους σε εμάς. Φέρνουν ναρκωτικά. Φέρνουν εγκλήματα. Είναι βιαστές…»).
Έχει και κάποια θεματάκια με το μόριό του το οποίο φροντίζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να το εκθειάζει μόνος του, σαν 14χρονο παιδάκι που θέλει να πείσει τους συμμαθητές του ότι όχι μόνο δεν είναι παρθένος, αλλά απέχει μισό κλικ από το να φτάσει στην κλίμακα του πεπειραμένου πορνοστάρ («Τα δάχτυλά μου είναι μακριά και όμορφα, όπως είναι και άλλα μέρη του σώματός μου»).
Και, θα πει κάποιος έξυπνος, το 89% του ρητορικού του λόγου (ο γλωσσικός θεός να τον κάνει ρητορικό, βέβαια) συνδέεται με μηνύματα μίσους εναντίον των Μουσουλμάνων, ενώ σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη προσφάτως στα σχολεία των ΗΠΑ ο Τραμπ έχει… εμπνεύσει εκείνους τους μαθητές που έχουν ως αγαπημένο τους χόμπι το bullying.
https://www.youtube.com/watch?v=tEzYEJW0Tyo
Άρα, τούτος ο Τραμπ-ούκος είναι ο χειρότερος Ντόναλντ που θα μπορούσε να καθίσει στον προεδρικό θώκο, σωστά;
Ολότελα λάθος.
Βλέπεται, υπάρχει και o…
Ντόναλντ Σάμπτερ
Προφανώς και δε σας λέει τίποτα το όνομά του, αλλά η «ιδιότητά» του θα κάνουν αρκετά λαμπάκια στο μυαλό σας ν’ ανάψουν και να μη σβήσουν ποτέ ξανά: ήταν ο Μέιστερ Λούιν, αυτός ο συμπαθής κυριούλης που γονάτισε με το μπίρι- μπίρι του τις αντιστάσεις του Νεντ Σταρκ και τον ώθησε, ουσιαστικά, να δοκιμάσει την τύχη του ως Χέρι του Βασιλιά.
Τι έγινε στη συνέχεια;
Το εξής: όλα όσα μπορούσαν να πάνε στραβά στο Game of Thrones πήγαν, με τον δύσμοιρο τον Νεντ να μην μπορεί, από ένα σημείο και μετά, να κάνει του κεφαλιού του…
Μπορείτε να φανταστείτε έναν τέτοιο άνθρωπο- που δε βλέπει κι ακριβώς πολύ μπροστά- να καταλήγει στον Λευκό Οίκο;
Αν ναι, τότε μόνο μια επαναλαμβανόμενη λέξη σας ταιριάζει:
Shame. Shame. Shame. Shame.
https://www.youtube.com/watch?v=uZ7vkmUNTPA
Ο Ντόναλντ Σάδερλαντ
Είναι- δεκτό- ένας από τους πιο υποτιμημένους ηθοποιούς στα χρονικά της υποτίμησης, καθώς διαθέτει ουρανόμηκες ταλέντο, αλλά τον έφαγαν τα καναδικά κυκλώματα.
Ωστόσο, μην αφήνετε αυτή τη γλυκιά φατσούλα (και την υπέροχα μελωδική του φωνή) να σας ξεγελάσει: ο Ντόναλντ είχε παρατήσει, ουσιαστικά, τον γιο του όταν ήταν μικρός, ο οποίος μεγάλωσε μόνο με τη μητέρα του (την πρώτη από τις 3, συνολικά, γυναίκες του πατέρα Σάδερλαντ) και για πάρα πολλά χρόνια αρνούνταν να του μιλήσει.
Ποιος είναι ο γιος; Μα, φυσικά, ο Κίφερ. Ο Τζακ Μπάουερ. Που έχει σώσει στο «24» περίπου 24 χιλιάδες φορές την Αμερική και έχει προστατεύσει τους 39 από τους 45 εκλεγμένους προέδρους των ΗΠΑ (ξεκίνησε το επάγγελμα στην τρυφερή ηλικία των 6 ημερών).
Πώς θα σας φαινόταν αυτός ο Ντόναλντ στο οβάλ γραφείο;
Όπως θα έλεγε και ο Τζακ: “Mr. President, I want you to leave this office. NOW!”.
https://www.youtube.com/watch?v=2p3gJebG8WI
Ο Ντόναλτ Ντακ
Ο παρανοϊκότερος όλων: όπως σωστά επεσήμανε και ο Στέργιος, μιλάμε για κάποιον που ενώ κυκλοφορεί όλη του τη ζωή με τα… προσόντα του σε κοινή θέα χωρίς αιδώ (όχι εδώ, εκεί: στη Λιμνούπολη), όταν βγαίνει από το μπάνιο φοράει πάντοτε πετσέτα.
Πέραν τούτου, δε φέρεται και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον Χιούη, τον Λιούη και τον Ντιούη- σαφές δείγμα ότι δεν τον απασχολούν οι μειονότητες-, ενώ όταν μιλάει ουδέποτε γίνεται 100% αντιληπτός.
Αυτός ο Ντόναλντ, λοιπόν, θα ήταν μακράν του δεύτερου ο χειρότερος πλανητάρχης στην ιστορία.
Το ξέρετε κι εσείς.
Μην κάνετε την πάπια.
