digital

Athens Digital Arts Festival: Ένας ψηφιακός κόσμος που βρυχάται

Ένα τετραήμερο σε ένα ιστορικό κτήριο στη Μητροπόλεως.

Ο ψηφιακός κόσμος γύρω μας θεριεύει και καταπίνει. Δεν είναι πια εκείνος ο μικρός που μπορούσαμε να ελέγξουμε. Τώρα όλα περνάνε από αυτόν. Όλα είναι ανιχνεύσιμα σε αυτόν. Ή και όχι. Το dark web έχει τις δικές του δικλείδες ασφαλείας. Από την Πέμπτη 18 Μαΐου μέχρι και σήμερα, το κτήριο στην Μητροπόλεως 23 είναι γεμάτο από εγκαταστάσεις ψηφιακής διάστασης. Άλλες αναδεικνύουν τους κινδύνους, άλλες τα οφέλη. Το Athens Digital Arts Festival είναι ένα μέρος που έχασες αν δε βρέθηκες.

Πρώτος χώρος στο υπόγειο. Ένας χώρος περικυκλωμένος από ηλεκτρικές «ράγες». Το φως περιστρέφεται διαρκώς, ενώ ακούγονται ήχοι. Ενοχλητικά μπζζζζ. Ο στόχος αυτού του installation να μπορέσεις να σταθείς όσο περισσότερο γίνεται, χωρίς να ζαλιστείς.

Η απεικόνιση της καταγραφής των ραδιενεργών περιοχών στη Φουκουσίμα το 2011.

Μηχανή καταγραφής των κυμάτων και των συναισθημάτων. Theta, Alpha και Beta. Χαρά, λύπη, ηρεμία. Τα δύο έρχονται εύκολα. Το τρίτο είναι το πιο δύσκολο να φτάσεις.

Σύμβολα της εποχής μας χαραγμένα πάνω στα εργαλεία της επικοινωνίας μιας αρχέγονης εποχής. Emoji που εκφράζουν συναισθήματα σκαλισμένα πάνω σε πέτρες.

Οργουελική φαντασίωση. Ένα περιλαίμιο που σου τροφοδοτεί τη σκέψη με δεδομένα και καταγράφει πως αντιδράς. Μέσα σε αυτό όμως προσθέτει και παρεμβαλλόμενη πληροφορία. Το κολάρο που φοράς για 15 λεπτά δημιουργεί ένα τεράστιο πλέγμα πληροφοριών. Σχεδόν καμία ανολοκλήρωτη. Όλες ημιτελείς και διακοπτόμενες από μια νέα πληροφορία. Η λειτουργία της σύγχρονης σκέψης. Η διασπώμενη προσοχή. Αλλά και ένα εργαλείο καταγραφής προς όφελος της καθεστηκυίας τάξης. Τα όργανα της επιβολής θα ξέρουν πότε να σταθούν απέναντι σου.

Ένα vr/ar set όπου βλέπεις μια τεράστια και άδεια αίθουσα. Ένα κλασσικό ming game. Το έδαφος που βλέπεις απέχει από τα πόδια σου, νομίζεις ότι δεν πατάς και έχεις την αίσθηση ότι θα πέσεις.

Στα αριστερά υπάρχει ένα χιλιάρικο. Μέσα του ένα βακτήριο. Στα δεξιά ένα υγρό που συνδέεται με το χαρτονόμισμα και ηλεκτρονικά με τον δείκτη του χρηματιστηρίου. Όσο πέφτει ο δείκτης, τόσο το υγρό εκχύνεται στο βακτήριο, εκείνο αναπτύσσεται και τρώει τη δραχμή. Όταν ο δείκτης φτάσει σε επίπεδα κραχ, τότε το χαρτονόμισμα θα εξαφανιστεί. Σαφής αλληγορία για την οικονομία.

Εικόνα από έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο.

Installation της Λίλας Χασιώτη. Στόχος του η ανάδειξη της άρρηκτης σχέσης τεχνολογίας και φύσης. Κυρίως, πως η τεχνολογία έχει γίνει μέρος της φύσης μας.

Φιαλίδιο με νερό, χώμα και φύλλα, όπου αναπτύσσονται βακτήρια. Οι κινήσεις τους συνδέονται με αισθητήρες και παράγουν ήχους και φως.

Ένα δωμάτιο όπου τα ηχητικά κύματα «φυλακίζονται» από μια συσκευή και παίρνουν σχήματα στους τοίχους.

Φωτογραφίες: Ιωσήφ Χαλαβαζής