Έχουν περάσει κάτι λιγότερο από 8 χρόνια από την ημέρα που η Ιαπωνία γνώρισε ακόμη μία φορά την καταστροφική εμπειρία ενός μεγάλου σεισμού. Τα 9 Ρίχτερ ακολουθήθηκαν από ένα φονικό τσουνάμι, με τον συνδυασμό των δυνάμεων της φύσης να αφήνει πίσω του πάνω από 15.000 νεκρούς.
Ωστόσο, αυτή ήταν μόνο η άμεση αποτίμηση της συμφοράς. Σε βάθος χρόνου ο αριθμός των θυμάτων είναι βέβαιο πως θα αυξηθεί, αφού ένα από τα κτήρια που υπέστησαν βλάβες ήταν ο πυρηνικός αντιδραστήρας 1 της Φουκουσίμα, με αποτέλεσμα την έκλυση θανατηφόρου ραδιενέργειας, σε ένα από τα χειρότερα περιστατικά τέτοιου τύπου που έχουν καταγραφεί ποτέ.
Όπως είναι φυσικό, η ευρύτερη περιοχή εκκενώθηκε άμεσα, με τους κατοίκους να εγκαταλείπουν τα πάντα. Ακόμη και σήμερα η ιαπωνική κυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει ένα μεγάλο κομμάτι γης ως απροσπέλαστο και οι μόνοι που μπορούν να το επισκεφθούν είναι είτε επιστήμονες είτε εργάτες που προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές που άφησε πίσω της η καταστροφή. Και το κάνουν φορώντας απαραιτήτως τις ειδικές προστατευτικές στολές και μόνο με την άδεια των αρχών.
Μοναδική εξαίρεση αυτού του αυστηρού κανόνα αποτελεί ένας 60χρονος -σήμερα- άνδρας, κάτοικος της περιοχής, που αψηφώντας τα πάντα και κυρίως τον κίνδυνο μόλυνσης, αποφάσισε να κάνει κάτι για όσες ψυχές και ζωντανούς οργανισμούς έμειναν πίσω καταδικασμένοι να πεθάνουν. Ο Ναότο Ματσαμούρα, πρώην εργάτης στις κατασκευές, καλλιεργητής ρυζιού και κάτοικος της ευρύτερης περιοχής, ήταν από εκείνους (ή μάλλον ο μόνος) που ενδιαφέρθηκε για αυτούς τους μελλοθάνατους.
Όσο «ηλίθιο» ή τρελό κι αν ακούγεται, γύρισε πίσω για τα ζώα…
Εκατοντάδες από αυτά είχαν ήδη πεθάνει από την πείνα όταν για πρώτη φορά έσπασε το εμπάργκο των αρχών. Γέννημα-θρέμα της περιοχής, ο Ματσαμούρα ένιωσε πως του ήταν αδύνατο να «λιποτακτήσει». Επέστρεψε, λοιπόν, με έναν και μοναδικό σκοπό. Να τα φροντίσει και να μην τα αφήσει μόνα, όπως σοφά μάλλον έπραξαν οι υπόλοιποι συμπατριώτες του.
Καθημερινά φροντίζει σκύλους, γάτες, βοοειδή, ακόμη και πιο εξωτικά είδη όπως στρουθοκάμηλοι (!), παρέχοντάς τους τροφή, νερό και φυσικά χάδια. Ανθρώπινη επαφή και ενδιαφέρον. Εκτός από… παλαβό, τον αποκάλεσαν «φύλακα-άγγελο της Φουκουσίμα», με πολλούς να συγκινούνται από την υπερβατική δράση του.
Τους πρώτους μήνες προσπαθούσε ολομόναχος, χωρίς την παραμικρή βοήθεια, να συγκεντρώσει τους πόρους που ήταν απαραίτητοι για την επιβίωση της δικής του «κολασμένης Εδέμ». Σύντομα αντιλήφθηκε ότι όση αγάπη και ενέργεια κι αν διέθετε, δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει μόνος. Χρειαζόταν οι υπόλοιποι τους είδους του να επιδείξουν αλληλεγγύη αντίστοιχη εκείνης που έδειξε ο ίδιος στην πανίδα της Φουκουσίμα.
Η τρέλα του συγκίνησε και κινητοποίησε ανθρώπους εντός κι εκτός Ιαπωνίας, που ξεκίνησαν μια αέναη διαδικασία συγκέντρωσης χρημάτων που θα μετατρέπονταν σε τρόφιμα και φάρμακα για τους… κατάδικους της Φουκουσίμα.
Οκτώ χρόνια μετά συνεχίζει την δράση του. Τα τεστ στα οποία υποβλήθηκε έδειξαν πως είναι ο άνθρωπος που έχει δεχτεί την μεγαλύτερη δόση ραδιενέργειας από οποιονδήποτε άλλον στην ανθρωπότητα. Για τους επιστήμονες είναι θέμα χρόνου να εμφανίσει κάποια σχετιζόμενη με την πυρηνικό όλεθρο ασθένεια. Ο ίδιος το σκέφτεται διαφορετικά. Μένει στη λογική του «όλοι θα πεθάνουμε κάποτε» και παραμένει εκεί, δίνοντας όλο του το είναι και κάνοντας αυτό που θεώρησε καθήκον του.
Ακόμη και σήμερα τα επίπεδα ραδιενέργειας ακριβώς έξω από το σπίτι του είναι 12 φορές παραπάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά, πριν δοθεί εντολή εκκένωσης της μολυσμένης περιοχής. Ο Ματσαμούρα δεν έχει κανέναν μετρητή. Δεν τον χρειάζεται. Ξέρει πολύ καλά τι αντιμετωπίζει καθημερινά. Αποφάσισε, όμως, (κι έμεινε πιστός και συνεπής στην απόφασή του) να μην αφήσει τίποτα να αλλοιώσει αυτό που νιώθει ότι είναι. Ένας φύλακας-άγγελος σε μια επίγεια κόλαση.