Η διάρκεια είναι αυτή που καθιερώνει κάθε άνθρωπο στον τομέα του, αλλά υπάρχου κι εκείνοι που δεν έχουν καταφέρει να την πετύχουν. Μολαταύτα, η διάρκεια που δεν έχουν πετύχει αντισταθμίστηκε με ένα συναίσθημα που άλλοι πολύ πιο αναγνωρισμένοι δεν θα το βιώσουν. Είναι το συναίσθημα του να καταρρίπτεις όλα όσα είχε δεδομένα το κοινό και ο κόσμος του χώρου σου για σένα. Οι 7 ηθοποιοί παρακάτω έχουν μεγαλύτερο ποσοστό στις μέτριες επιλογές κι ερμηνείες, είναι όμως πολύ πιο έντονα μαρκαρισμένο το ποσοστό των ερμηνειών που έθεσαν τις ικανότητες τους σε ένα επίπεδο που ούτε οι ίδιοι δεν φαντάζονταν πιθανότατα.
1. Ράιαν Ρέινολντς : Για τον κάποτε mister No Talent, υπάρχουν δύο χρονικά και κινηματογραφικά σημεία που έδειξε ότι δεν είναι τόσο αδιάφορος όσο η σκέτη κρέπα. Το ένα και πιο πρόσφατο είναι προφανώς το Deadpool, μια ταινία με τρομερά καλοστημένο μάρκετινγκ, το οποίο πάτησε στο χιούμορ του χαρακτήρα. Ο Ράιαν Ρέινολντς ήταν το «get the job done» πρόσωπο που υποστήριξε ολόσωστα τον ρόλο. Το έτερο career twist του ήταν το 2010 με το Burried, σε μια ταινία one man show επί της ουσίας.
2. Κρις Έβανς : Μπορεί ο Captain America να του έδωσε την καθολική αποδοχή στο κοινό, αλλά το έκανε μόνο για υπερηρωικές καταστάσεις. Από τους Fantastic 4 που έγινε ως επί το πλείστον γνωστός, ο Κρις Έβανς ήταν από φωνή κορμάρα. Το μεγάλο exclamation το πήρε με την ταινία Snowpiercer όπου έκανε μια μικρή μεν, υπέρβαση δε του τι μας είχε δείξει στο παρελθόν. Σε αυτή την ταινία κατάφερε να κοιτάξει στα μάτια την Τίλντα Σουίντον και τον Εντ Χάρις. Τα τελευταία 2-3 χρόνια ο Captain America τον απασχολεί αποκλειστικά και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε αν έχει εξελιχθεί περισσότερο. Καλό θα ήταν να δοκιμαστεί ξανά.
3. Μπράντλεϊ Κούπερ : Δεν ξέρω αν θα καταφέρει ποτέ να μας κάνει να τον εκτιμήσουμε πολύ, αλλά μπορούμε να του αποδώσουμε τα εύσημα τόσο για το Silver Linings όσο και για το Limitless που είχε προηγηθεί. Το πρόβλημα με τον Κούπερ είναι ότι από το 2011 και μετά έχει γίνει κινηματογραφικός μαϊντανός και εμφανίζεται σε τουλάχιστον 2 ταινίες κάθε χρόνο, ενώ τα πρότζεκτ που έχει συμμετάσχει γενικά είναι κοντά στα 20, είτε μιλάμε για σειρές είτε για voicing είτε για ταινίες. Πολλά για μια 5ετία.
4. Μάθιου ΜακΚόναχι : Για πολλούς ο διακόπτης στον Μάθιου ήρθε προφανώς με το Dallas Buyers. Για μένα εκεί που άλλαξα τελείως γνώμη ήταν στο Killer Joe το 2011 και σε συνδυασμό με το Lincoln Lawyer ήρθε η κωλοτούμπα για το τι μπορεί να αποδώσει ο Τεξανός lonewolf. Μετά πήραν όλα την πορεία τους.
5. Ράιαν Γκόσλινγκ : Στην υποδοχή των ικανοτήτων του από το αντρικό κοινό έπαιζε μεγάλο ρόλο το Notebook. Ο Γκόσλινγκ συγκέντρωσε τους μύδρους του κάθε άντρα που η κοπέλα του γυρνούσε με επικριτικό ύφος να του πει «βλέπεις τι κάνει ο Ράιαν; Εσύ τι έκανες για μένα;». Το Half Nelson το 2006 και πολύ περισσότερο το Drive το 2011 έγιναν άρματα για τον RG, ώστε να μπει στο κάδρο, να βρεθεί στα πάνω ράφια. Από τότε διεκδικεί και τον προτιμούν σε σημαντικά πρότζεκτ, όπως το Big Short πέρσι και φυσικά το La La Land που ίσως του φέρει την δεύτερη υποψηφιότητα.
6. Τσάνινγκ Τέιτουμ : Αν μας έλεγαν πριν μια 6ετία ότι ο Τσάνινγκ θα έφτανε στο σημείο να τσεπώνει από τους πιο υψηλούς μισθούς στο Χόλιγουντ θα τραβούσαμε τα μαλλιά μας. Και τα μυαλά μας. Όλα μπορούν να γίνουν όμως και ο Τέιτουμ μας έδωσε ένα ηχηρό faceslap με την απόδοση του στο Foxcatcher και απέδειξε ότι έχει κι ένα ιδιαίτερο κωμικό στοιχείο με τον ρόλο του στο Ave Caesar. Οπότε mea culpa κύριε Τέιτουμ.
7. Κρις Πάιν :
Ο Πάιν είναι το πιο πρόσφατο δείγμα αλλαγής διακόπτη. Διακεκριμμένος σε πιο cheesy ταινίες και χωρίς κάτι αξιοσημείωτο στην πορεία του – ίσως μόνο το Unstoppable να ήταν πιο highlighted στο βιογραφικό του – έφτασε ως το 2016 για να μας βάλει τα γυαλιά. Το Hell or High Water που θα έρθει στα μέσα Γενάρη στην Ελλάδα είναι η ερμηνεία για την οποία δέχτηκε πάμπολλες θετικές σε βαθμό αποθέωσης κριτικές.