Το 2001 το Είσαι Το Ταίρι Μου σάρωνε. Ήταν μια πολύ καλογυρισμένη σειρά, με καλό σενάριο και καλές ερμηνείες. Κάτι σπάνιο για την ελληνική τηλεόραση που θέλει να καταφεύγει σε κλισεδούρες.
Ένας από τους ρόλους που έμειναν αλησμόνητοι από την σειρά ήταν ο Λάζαρος. Γενικά, κάθε ρόλος είχε τα δυνατά του στοιχεία, αλλά ο Λάζαρος ήταν η κορυφή. Με τον Άρη να συστήνεται τότε για πρώτη φορά στο κοινό. Όταν τέλειωσε η σειρά όλοι περίμεναν από εκείνον να την κεφαλαιοποιήσει. Κι εκείνος το έκανε. Απλώς όχι με τον τρόπο που πίστευαν όλοι.
Κεφαλαιοποίησε την εμπειρία και όσα είδε ότι θα ζήσει αν μείνει για πολύ καιρό ακόμα μέσα στο στομάχι του τέρατος. Σε συνδυασμό με το ότι προέκυψαν δικά του εσωτερικά θέματα που ήθελε να διερευνήσει, ο Άρης Σερβετάλης πήρε την απόσταση του για κάποια χρόνια. Αποφάσισε να μην κυνηγήσει την τηλεόραση άλλο. Στράφηκε στις εσωτερικές του ανάγκες, μία εκ των οποίων ήταν αυτή για πίστη.
Πάνω στο απόγειο της δόξας και της φήμης του, αντί να εξαργυρώσει την επιτυχία υπογράφοντας ένα νέο συμβόλαιο «πέταξε» την τηλεόραση και εργάστηκε ως ξυλουργός σε μια μάντρα για σκάφη στο Ελληνικό.
Ο καθένας γνωρίζει για τον ίδιο του τον εαυτό τι ψάχνει και που μπορεί να το βρει. Ο Άρης το βρήκε στην θρησκεία και με έναν τρόπο που μοιάζει ο ιδανικός. Χωρίς δογματισμούς, χωρίς να το προβάλλει στους άλλους. Ήταν και είναι για εκείνον μια σχέση με πτυχές του εαυτού του.
Και αυτό σημειώνει και ο ίδιος ξανά στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο People και την Φανή Πλατσατούρα:
Από το αγόρι που μα συστήθηκε στο Είσαι το ταίρι μου, τι έχει απομείνει;
Το μαλλί, αλλά σε γκρι απόχρωση πια!
Νιώθεις ότι έχεις αλλάξει με τα χρόνια;
Ότι έχω γκριζάρει, ας πούμε; Ναι, το βλέπω στον καθρέφτη. Κατά τα άλλα, προσπαθώ να διαχειριστώ την ανισορροπία. Έχω αποδεχτεί ότι υπάρχει μια βαθύτατη ανισορροπία μέσα μου. Κάποιες φορές νιώθω μετέωρος.
Συνεχίζεις να πιστεύεις στον Θεό;
Συνεχίζω, ναι.
Ήταν μια επιτακτική εσωτερική ανάγκη αυτή η πίστη;
Η πίστη ως λέξη αυτό σημαίνει: εμπιστεύεσαι κάτι. Κι υπάρχουν άνθρωποι που θυσιάζονται για αυτό που πιστεύουν. Είναι μεγάλο πράγμα η πίστη. Είναι κάτι εμπειρικό, βιωματικό, σου ανταποδίδει πράγματα. Δεν είναι τσίχλα η πίστη. Και η σχέση με τον Θεό είναι σχέση ζωντανή. Ανταποδοτική. Ένα πάρε – δώσε.
Εσένα τι σου έχει δώσει;
Μια ιλιγγιώδη αντίληψη στο να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα με έναν άλλο τρόπο. Να αντιλαμβάνομαι, αν θέλεις, καλύτερα τον εαυτό μου, τη μαλ… μου, το πώς σκέφτομαι και το πως πράττω. Είναι σαν να βάζεις ένα λαμπατέρ μέσα στο κρανίο σου και να φωτίζεται όλο το εσωτερικό περιεχόμενο της ύπαρξής σου.
Αυτό που έχεις στο μυαλό σου ως Θεό, τι σχέση έχει με την εκκλησία σήμερα;
Η εκκλησία δεν είναι ένας παπάς, που μπορεί να σε φρικάρει. Η εκκλησία είναι το σύνολο των πιστών. Και η λειτουργική αξία της εκκλησίας είναι πολύ σημαντική γιατί είναι μυστηριακή. Και εσύ είσαι μέρος αυτού του μυστηρίου. Υπάρχουν πνευματικοί νόμοι, απλώς εμείς έχουμε απωθήσει τελείως την ύπαρξη αυτού του πνευματικού κόσμου.
Στο σπίτι ακούς εκκλησιαστική μουσική;
Ναι, ακούω την Πειραϊκή Εκκλησία στο ραδιόφωνο. Τηλεόραση δεν έχω.