Για όλα αυτά τα χρόνια η Monica ήταν αιχμάλωτη της εμφάνισης της. Είναι τόσο σαρωτική, τόσο κυρίαρχη, ώστε δεν άφηνε περιθώριο για τίποτε άλλο. Αυτή τη γοητεία που δεν τη φτάνουν οι μισές Ευρωπαίες μαζί είναι αρκετή για τον θεατή.
Τώρα που λόγω του ότι μεγαλώνει και έχει ξεπεράσει τα 50 αρχίζει να φαίνεται πιο γήινη, μπορεί και η ίδια να ξεφύγει από τον εαυτό της. Από την ηγεμονία της ομορφιάς της. Να αφαιρέσει τις φλούδες που κρατούσαν τυφλούς τους σκηνοθέτες και τους παραγωγούς που αδυνατούσαν να πάνε παραπέρα.
Που κράταγαν για χάρη της ρόλους femme fatale, με ολίγη από δράση. Το να είναι η Monica Bellucci δεν ήταν και δεν είναι εύκολο. Ακόμα και την αλλαγή στο μαλλί της παλιά δύσκολα θα την έκανε. Τώρα όλα είναι αλλιώς…
Από το πέρασμα του χρόνου κανείς δεν ξεφεύγει. Καθώς οδεύουμε – ή μήπως έχουμε φτάσει; – προς τη στιγμή που η σαγήνη της δεν θα είναι τόσο καθολική, είναι ευκαιρία να καταλάβουμε αν η Monica Bellucci είχε να δώσει πράγματα και ως ηθοποιός. Όχι μόνο ως γυναίκα..
Η Monica Bellucci φανέρωσε ικανότητες σε πολλούς ρόλους της. Ακόμα και σε αυτούς που δεν καλείτο να υποδυθεί μια μοιραία γυναίκα. Στον ρόλο της Κλεοπάτρας στο Asterix & Obelix, στο Wild Blood, στο Milky Road του Kusturica, ακόμα και στο Irreversible, η Monica είχε στοιχεία μιας καλής ηθοποιού. Προφανώς και δεν θα την έβαζες στο πάνω πάνω ράφι. Ούτε όμως θα την αχρήστευες εντελώς.
Δεν είναι π.χ. Pamela Anderson ή Sharon Stone. Στην υποκριτική, είτε μιλάμε για δράμα είτε για κωμωδία, το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς το κάνει η αποτύπωση του συναισθήματος στο πρόσωπο. Πως δρα, πως αντιδρά, πως υποβάλλεται σε πράγματα. Η Bellucci υποβοηθήθηκε εδώ από το φυσικό της χάρισμα. Ειδικά στους δραματικούς ρόλους.
Όσο οδεύει προς τα μέσα της 6ης δεκαετίας της ζωής της, της παρουσιάζεται μια τρομερή ευκαιρία να εμβαθύνει περισσότερο στις ενδότερες δυνάμεις της. Μετά τον χωρισμό είχε το χρόνο να κοιτάξει μέσα της. Μένει πλέον οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί να της ανοίξουν τις κατάλληλες πόρτες!