Γράφει ο Λοΐζος Μωυσέως
Πολλοί θεωρούν το άθλημα των μικτών πολεμικών τεχνών (MMA) το δυσκολότερο και πιο απαιτητικό άθλημα στον κόσμο. Υπάρχει όμως ένας άνθρωπος, ο οποίος το κάνει να μοιάζει εύκολο. Δείχνει να είναι γεννημένος για αυτό αφού θεωρείται ότι είναι ίσως ο πιο ταλαντούχος MMAer όλων των εποχών. Παραμένει ωστόσο, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα τόσο στον χώρο του αθλητισμού όσο και γενικότερα. Κυρίες και κύριοι, ο Τζον Τζόουνς.
Γεννημένος στις 19 Ιουλίου 1987, στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, ο Jonathan Dwight Jones όπως είναι το πλήρες όνομά του, έδειξε από πολύ νωρίς την έφεσή του στον αθλητισμό και κυρίως στο αμερικανικό ποδόσφαιρο και την πάλη, στην οποία υπήρξε πολιτειακός πρωταθλητής στο λύκειο (Γιούνιον-Έντικοτ στην Νέα Υόρκη). Από εκεί πήρε και το παρατσούκλι του αφού λόγω της πολύ λεπτής σωματικής του διάπλασης ο τότε προπονητής του, τον ονόμασε «Bones».
Η κλίση αυτή προς τον αθλητισμό δεν υπήρξε όμως αποκλειστικότητα του Τζόουνς, αφού και τα 2 αδέρφια του Άρθουρ και Τσάντλερ είναι επαγγελματίες αθλητές του αμερικανικού ποδοσφαίρου.
Στα 20 του χρόνια, αποφάσισε να αφήσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Μόρισβιλ και να επικεντρωθεί στην καριέρα του στο ΜΜΑ, απόφαση την οποία έκανε πράξη 1 χρόνο αργότερα όπου και έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο τον Απρίλιο του 2008. Σημαντικότατη ημερομηνία, αφού σήμανε την απαρχή μιας τεράστιας καριέρας. Μέσα σε διάστημα 3 μηνών ο Jones, έπαιξε σε 6 αγώνες, νικώντας και τους 6, τελειώνοντας τους αντιπάλους και κερδίζοντας την ζώνη ελαφρών βαρέων βαρών της USKBA. Το κατόρθωμα αυτό, όπως ήταν φυσικό έστρεψε πάνω του τα βλέμματα του κόσμου του ΜΜΑ, με το Ultimate Fighting Championship (UFC), αδιαμφισβήτητα την κορυφαία διοργάνωση μικτών πολεμικών τεχνών στον κόσμο, να του προσφέρει συμβόλαιο το οποίο και αποδέχεται.
Στα 21 του μόλις χρόνια, βρίσκεται στην κορυφαία διοργάνωση της υφηλίου στο ΜΜΑ, άθλημα στο οποίο η εμπειρία στις παραστάσεις, παίζει καθοριστικό ρόλο. Ενδεικτικά, σήμερα στο UFC ο μέσος όρος ηλικίας των αθλητών είναι τα 31 χρόνια ενώ το 2017 στην κατηγορία του Τζόουνς ο μέσος όρος ήταν τα 36 χρόνια ! Και εκεί, θα παραμείνει το ίδιο κυριαρχικός και αποτελεσματικός συνεχίζοντας με 3 νίκες μέχρι τον Δεκέμβριο του 2009 όπου θα γνωρίσει την πρώτη του ήττα -και μόνη μέχρι σήμερα- απέναντι στον Ματ Χάμιλ.
Μόνο που δεν ήταν ακριβώς ήττα. Ήδη στον πρώτο γύρο ο Τζόουνς είχε ουσιαστικά νικήσει τον αντίπαλό του και είχε πάρει ευνοϊκή θέση επάνω του και ετοιμαζόταν να τον τελειώσει.
Χρησιμοποίησε όμως παράνομους αγκώνες στην προσπάθεια του, με αποτέλεσμα ο διαιτητής να τον αποκλείσει. Αρκετά παράξενη ήττα αλλά σε ένα άθλημα τόσο επικίνδυνο για την σωματική ακεραιότητα των αθλητών, οι κανόνες είναι κανόνες.
Από εκείνο το σημείο και έπειτα ο ύψους 1.93μ αθλητής έγινε ένας από τους πιο καθοριστικούς MMAers της δεκαετίας. Στα 24 του χρόνια έγινε ο νεαρότερος πρωταθλητής στην ιστορία της διοργάνωσης, επικρατώντας του πολύπειρου Βραζιλιάνου πρωταθλητή Μαουρίτσιο Ρούα με τεχνικό νοκ-άουτ, ενώ με την πρόσφατη νίκη του και υπεράσπιση της ζώνης του πρωταθλητή επί του Ντόμινικ Ρέγιες στις 8 Φεβρουαρίου, έθεσε νέο ρεκόρ στην ιστορία του UFC για τις περισσότερες νίκες (14) σε αγώνες τίτλων.
Πλέον σε 28 επαγγελματικούς αγώνες μετράει 26 νίκες, 1 ήττα ( ο αγώνας με τον Χάμιλ) και 1 no contest. Έτι περισσότερη «αίγλη» στο ρεκόρ αγώνων του δίνει το γεγονός ότι ανάμεσα σε αυτούς που νίκησε βρίσκονται πολλοί παλιοί ή επόμενοι πρωταθλητές του UFC, καθώς και μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο των πολεμικών τεχνών, (Κόρμιερ, Τεσέιρα, Έβανς, Μασίντα, Τζάξον, Μπέιτερ, Μπέλφορτ, Σόνεν).
Ο 32 Μαΐων πλέον αθλητής θεωρείται από τους πιο πλήρεις εάν όχι ο πιο πλήρης όσον αφορά στο παιχνίδι του. Με ένα τεράστιο εύρος δυνατοτήτων έχει θέσει τον πήχη πολύ ψηλά όσον αφορά στα στάνταρτ απόδοσης και παιχνιδιού, ειδικά στην κατηγορία ελαφρών βαρέων βαρών (Light heavyweight). Χαρακτηριστικά του στοιχεία, η απόσταση που μπορεί να κρατάει από τους αντιπάλους του ( έχει εξάλλου πολύ μεγάλο άνοιγμα χεριών στα 2.15μ), έχοντας έτσι μεγάλο πλεονέκτημα στην διάρκεια του αγώνα, το ανορθόδοξο στυλ γροθιών και κλωτσιών που διαθέτει προσδίδοντας στο απρόβλεπτο των κινήσεων του, καθώς και η χρησιμοποίηση της πάλης ως αμυντικό μέσο.
Στο παιχνίδι στο έδαφος είναι και εκεί αρκετά αποτελεσματικός έχοντας νικήσει 5 αγώνες του με υποταγή. Μπορεί φυσικά αυτό να μην είναι το δυνατό του σημείο και θεωρητικά να τον καθιστούσε αουτσάιντερ απέναντι σε αθλητές με δυνατό τους στοιχείο το Μραζίλιαν Ζίου Ζίτσου ( πολεμική τέχνη φυσικά που και ο ίδιος γνωρίζει) αλλά μέσα στο «κλουβί» έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές την ικανότητα προσαρμογής και αντιμετώπισης που τον χαρακτηρίζει. Όλα τα παραπάνω σε συνάρτηση φυσικά με τα εξίσου σημαντικά στοιχεία της νοοτροπίας, του πηγαίου ταλέντου και της σωστής προετοιμασίας-προπόνησης συνθέτουν χωρίς αμφιβολία έναν από τους πιο ολοκληρωμένους και επιτυχημένους αθλητές των μικτών πολεμικών τεχνών.
Παρά τα τόσα επιτεύγματα, ρεκόρ και ζώνες, παραμένει μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του χώρου . Ένας αθλητής που «αγαπάς να μισείς». Και όλη η αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του -και ως αθλητή αλλά και ως ανθρώπου- δεν προκύπτει καθόλου άδικα. Τον Μάιο 2015 και ενώ αναμενόταν να υπερασπιστεί την ζώνη του απέναντι στον Κουίντον «Ράμπεϊτζ » Τζάκσον, αποκλείστηκε από το UFC (αργότερα επέστρεψε) αφού πρώτα του αφαιρέθηκε η ζώνη του πρωταθλητή, αφού βρέθηκε ένοχος για εγκατάλειψη θύματος μετά από τροχαίο, στο οποίο μάλιστα ήταν και υπό την επήρεια. Ακολούθως, με την επιστροφή του τον Ιούνιο το 2016, πριν από τον επαναληπτικό αγώνα με τον Ντάνιελ Κόρμιερ, δεν του επιτράπηκε να αγωνιστεί, αφού είχε βρεθεί θετικό το δείγμα ούρων που έδωσε στην Αμερικανική Υπηρεσία Αντί-Ντόπινγκ (United States Anti-Doping Agency ή εν συντομία USADA).
Ως επακόλουθο, αποκλείστηκε για έναν χρόνο και επέστρεψε στις 29 Ιουλίου του 2017 όπου και θα αντιμετώπιζε και πάλι τον Κόρμιερ ( σε μια κόντρα που χαρακτηρίστηκε ως μια από τις μεγαλύτερες της σύγχρονης ιστορίας του UFC). Στο αγώνα ο Τζόουνς νίκησε με νοκ-άουτ στον 3ο γύρο, καταλαμβάνοντας ξανά την ζώνη του πρωταθλητή. Ένα όμως σχεδόν μήνα μετά βρέθηκε και πάλι θετικός σε δείγμα ντόπινγκ από την USADA, αποκλείστηκε και πάλι, έχασε ξανά την ζώνη του και η νίκη του μετατράπηκε σε no-contest. Επέστεψε όμως για Τρίτη φορά τον Οκτώβριο του 2018 όπου επικράτησε του Σουηδού Γκούσταφσον και στέφθηκε πρωταθλητής για ακόμα μια φορά.
Από τότε, έχει υπερασπιστεί την ζώνη του 3 φορές, εναντίων των Άντονι Σμιθ, Τιάγκο Σάντος και Ντόμινικ Ρέγιες. Φυσικά στους 2 πιο πρόσφατους αγώνες του, ήταν εμφανώς πιο «σκουριασμένος». Κατάφερε να επικρατήσει με απόφαση των κριτών επί του Σάντος, ο οποίος όμως έπαιζε με τραυματισμένο πόδι από την αρχή σχεδόν του αγώνα ενώ στον αγώνα με τον Ρέγιες δεν έπιασε καθόλου καλά στάνταρτ απόδοσης και πολλοί υποστηρίζουν ότι ουσιαστικά έχασε τον αγώνα και ευνοήθηκε από την ομόφωνη απόφαση των κριτών.
Το βασικό επιχείρημα των επικριτών του, το οποίο (κατ’ αυτούς) εξηγεί και τις πιο πρόσφατες εμφανίσεις του είναι ότι όταν αντιμετωπίζει αντιπάλους με το ίδιο ύψος και άνοιγμα χεριών χάνει το πλεονέκτημα του και γίνονται εμφανείς οι αδυναμίες του.
Ο σωματότυπος και το ύψος του μοιάζουν περισσότερο με αθλητή κατηγορίας βαρέων βαρών αλλά κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για την κατηγορία στην οποία παίζει αφού το να «κόβεις» κιλά για να παίζεις σε διαφορετική κατηγορία είναι μια συνήθης πρακτική στο UFC. Επίσης πολλοί του προσάπτουν και την κατηγορία του «βρώμικου παιχνιδιού» αφού σε κάποια από τα παιχνίδια του υπάρχουν βίντεο που τον δείχνουν να βάζει τα δάκτυλά του στα μάτια των αντιπάλων (eye-poking), κίνηση παράτυπη βεβαίως στις μικτές πολεμικές τέχνες.
Τεράστιος αθλητής με ακόμα πιο τεράστιο ταλέντο ο οποίος τείνει όμως προς την αυτοκαταστροφή. Έχει διαπράξει πολλά και σοβαρά λάθη και ως αθλητής και ως άνθρωπος. Πάντοτε δείχνει την θέληση να επιστρέψει και πάντα επιστρέφει αλλά ενώ δηλώνει συνεχώς μετανιωμένος και ευγνωμονεί για την δεύτερη ( και τρίτη και τέταρτη ) που του δόθηκε, κάπως βρίσκει τον τρόπο και ξαναπέφτει στο βούρκο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι βάσει των ικανοτήτων και του ταλέντου του το τελευταίου πράγμα που χρειάζεται για να νικάει είναι τα αναβολικά!