Σε όλη την διάρκεια της επαγγελματικής μου πορείας υποστηρίζω την διαρκή προσπάθεια του δημοσιογράφου να ξεφύγει από το τετριμμένο. Αυτό δεν είναι πάντοτε για καλό. Οδηγεί αρκετές φορές σε υπερβολές ή παρανοήσεις.
Νόμιζα όμως πως είναι σχετικά εύκολο να αποφύγεις τις κοινοτοπίες και να δώσεις μια διαφορετική οπτική, έστω και στην λεπτομέρεια. Σε αυτή την ίδια πορεία όμως εμφανίζονται άνθρωποι που καταργούν κάθε τέτοια κοσμοθεωρία. Ο Γιώργος Χρυσοστόμου είναι ένας απ΄αυτούς.
Δυσκολεύτηκα πολύ να βρω έναν τίτλο και τελικά κατέληξα σε αυτόν που δεν θα ήθελα με τίποτα να καταλήξω πριν δυσκολευτώ. Κι αυτό δεν είναι δείγμα δικής μου αδυναμίας μόνο, αλλά και κάτι αναπόφευκτο με την περίπτωσή του γιατί πραγματικά είναι αυτό που λέει ο τίτλος.
Πριν ξεκινήσει η κουβέντα δεν ήξερα σε τι συνθήκες θα τον πετύχω. Μόλις είχε περάσει ένα μεγάλο διάστημα με σοβαρές δυσκολίες στο επάγγελμά του, προετοιμαζόταν για την περιοδεία της παράστασης «Αντιγόνη», κατέστρωνε τα πλάνα του για τη συνέχεια του υπέροχου Mute την ερχόμενη θεατρική σεζόν και είχε μόλις αναλάβει δραματικό ρόλο σε νέα σειρά του Alpha.
Οι ηθοποιοί, ξέρετε, δεν είναι για να δίνουν συνεντεύξεις. Είναι αναγκαίο καλό και κακό της δουλειάς τους, αλλά όχι η δουλειά τους. Και είναι πιθανό να βρεθούν σε μια φάση που δε νιώθουν πως έχουν να πουν.
Ευτυχώς οι ανησυχίες μου αναιρέθηκαν μέσα σε δέκα λεπτά με τον Γιώργο και με οδήγησαν αναγκαστικά στο τεκμήριο του τίτλου.
Μια δεύτερη επεξήγηση εδώ. Ο Γιώργος δεν είναι μόνο άνθρωπος του θεάτρου. Είναι και της τηλεόρασης. Είναι κάθε μορφής υποκριτικής έκφρασης. Νιώθω όμως πως το θέατρο είναι αυτό που και ο ίδιος επιθυμεί να αποτελεί την ταμπέλα του, χωρίς αυτό να σημαίνει κάποια υποτίμηση προς τα υπόλοιπα.
Απλώς είναι ο χώρος που μπορεί να εναποθέσει τον δικό του κόσμο. Ιδίως μετά την περασμένη σεζόν κατά την οποία με το Mute πραγματοποίησε ένα όραμα 20 ετών. Ένα Mute που αποτέλεσε το εφαλτήριο της κουβέντας μας, μιας και είναι μια παράσταση με έναν ηθοποιό, χωρίς σωματική επαφή, χωρίς λόγια, άρα χωρίς την ανταλλαγή σάλιου που απαιτεί η θεατρική σκηνή, επομένως ιδανική παράσταση για εποχές πανδημίας.
«Ποτέ δεν φαντάζεσαι πως μπορεί να υπάρξει μια τέτοια αλληλουχία γεγονότων που να μετατρέψει τη μυθοπλασία σου σε κάτι προφητικό. Εγώ έστησα αυτή την παράσταση με σκοπό να εκφράσω και ένα δικό μου κομμάτι που υπήρχε και προ καραντίνας, αλλά ήταν εφαπτόμενο με τις επιταγές της. Ήμουν δηλαδή σε ένα mute πριν κλειστούμε στα σπίτια μας και για μένα το σπίτι μου ήταν και παραμένει ένας τόπος στον οποίο αποτυπώνομαι και καταθέτω μέσα από τις μικρές, οικιακές δουλειές την ψυχή μου. Η πορεία των πραγμάτων όμως ήταν στο βαθμό του τρομακτικού και για μένα».
Η συγκεκριμένη παράσταση θα συνεχιζόταν ούτως ή άλλως, είτε με κορωνοϊό είτε χωρίς, αλλά καθίσταται έτι πιο της εποχής της πλέον.
Από το Mute στην Αντιγόνη και τον ρόλο του Κρέοντα που υποδύεται, στην επιτυχημένη παράσταση Πέτρες Στις Τσέπες Του που οδεύουν για 4η χρονιά παραστάσεων, στην τίμια παραδοχή του ότι ο ίδιος αυτοπροτάθηκε για τον ρόλο στη σειρά του Alpha, στην απουσία του από τα social media και το Instagram που θα κάνει κι αποτελεί γι΄αυτόν μια εσωτερική πρόκληση κι από κει σε φόβους και αναζητήσεις. Αυτή ήταν η διαδρομή της κουβέντας μας, αυτές οι στάσεις της και δεν γίνεται παρά να την αφήσω να διαχυθεί χωρίς δικές μου ερμηνείες και παρεμβολές.