Στα 25 του διαθέτει εμπειρία 40άρη στο κομμάτι του ατομικού θαλάσσιου αθητισμού, καθώς έχει δοκιμάσει τον εαυτό του σε πάρα πολλά είδη και στα περισσότερα με τέτοια προσήλωση, ώστε δύσκολα οδηγούνταν σε μη επιτυχημένες προσπάθειες.
Ο Νικόλας Πλυτάς, αθλητής-εκπρόσωπος της Red Bull και με την μακροχρόνια στήριξη του brand, αντιμετωπίζει τα κύματα, τις θάλασσες για αρκετά χρόνια πλέον και σίγουρα έχει να πει ορισμένες πολύ σημαντικές λεπτομέρειες για αθλήματα που αποτελούν για εμάς κάτι το μακρινό.
Στη συνέντευξη με τον Έλληνα πρωταθλητή της Red Bull μάθαμε πώς αντιμετώπισε το lockdown και τι του στέρησε, ποια είναι η ανάγκη διατήρησης του σώματος σε υψηλά επίπεδα, καθώς και για την ανθρώπινη ασχήμια που συναντά συχνά πυκνά όταν βρίσκεται στο νερό.
– Είμαι της άποψης ότι πολλά από τα πεπραγμένα μας καθορίζονται διαφορετικά σε κάθε εποχή. Εν προκειμένω, υπό το πρίσμα της εποχής μιας πανδημίας, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν μετεβλήθη καθόλου η επαφή σου με το είδος αθλητισμού που κάνεις μέσα στο 2020, είτε προς το περισσότερο είτε προς το λιγότερο.
Η πανδημία σίγουρα επηρέασε τον χρόνο μου στο νερό, διότι εν μέσω του lockdown απαγορευόντουσαν τα θαλάσσια αθλήματα. Παράλληλα όλοι οι μεγάλοι αγώνες στο εξωτερικό ακυρώθηκαν. Το γεγονός αυτό αρχικά με προβλημάτισε και δεν θα κρύψω ότι στην αρχή πήγε να με μπλοκάρει. Είχα ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα στο μυαλό μου και ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που θα το ακολουθούσα. Όταν συνειδητοποίησα την σοβαρότητα της κατάστασης τα έβαλα κάτω και σκέφτηκα τι να κάνω, ώστε να συνεχιστεί η βελτίωσή μου παρά τις συνθήκες που επικρατούσαν.
Έτσι ξεκίνησα να κάνω πολύ απαιτητική γυμναστική με αποτέλεσμα όταν τελείωσε η καραντίνα να επιστρέψω στην προπόνηση και στα αθλήματα που αγαπώ πιο δυνατός και έτοιμος να αποδώσω καλύτερα. Παράλληλα ασχολήθηκα και δούλεψα πολύ την δημιουργία περιεχομένου και έκανα πραγματικότητα ιδέες μου για βίντεο, τις οποίες υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχα χρόνο να πραγματοποιήσω.
– Σε επίπεδο αγώνων, ποια πράγματα περίμενες να κάνεις μέσα στο 2020 και δεν έγιναν λόγω των συνθηκών;
Είχα τους πανευρωπαϊκούς αγώνες στο θαλάσσιο σκι και κάποιους ακόμα invitational αγώνες που όμως δεν πραγματοποιηθήκαν λόγω της όλης κατάστασης.
– Καθώς κάνεις πλέον για αρκετά χρόνια ένα άθλημα που απαιτεί μια μεγάλη ψυχολογική προετοιμασία και ατομική προσπάθεια τη στιγμή που είσαι μέσα στο νερό, ήταν αυτή η μοναχικότητα ένα εχέγγυο για να αντιμετωπίσεις καλύτερα και την ανάγκη του αυτοπεριορισμού μιας καραντίνας;
Το καταλαβαίνω ότι το άθλημα μου ίσως να φαίνεται μοναχικό διότι είναι ατομικό, αλλά μπορώ να πω ότι δεν είναι. Πάντα θα είσαι μαζί με κάποιον φίλο σου ή συναθλητή σου που θα κάνετε προπόνηση μαζί θα συζητάτε τις τεχνικές. Όταν εσύ ή ο φίλος σου βγάλει ένα καινούριο κόλπο θα υπάρξει μία τρομερή χαρά από όλους. Εκεί είναι που νιώθεις πόσο σημαντική είναι η παρέα σε ένα τέτοιο άθλημα. Όσο όμως αφορά στην ατομική, ψυχολογική προετοιμασία θα έλεγα ότι ναι, εκεί είσαι μόνος σου.
Πριν προετοιμαστείς για έναν αγώνα το μόνο πράγμα που έχεις είναι ο εαυτός σου και η αναπνοή σου, η οποία παίζει τρομερό ρόλο στην προετοιμασία ενός αγώνα. Όσο πιο ρηχή είναι τόσο μεγαλύτερο το stress και όσο πιο βαθιά είναι τόσο περισσότερο μπορείς να συγκεντρωθείς, να δεις καθαρά τι συμβαίνει και ποια τακτική θα ακολουθήσεις για να νικήσεις. Οπότε όταν κατάλαβα τι θα γινόταν με την καραντίνα και ότι έπρεπε να αλλάξω την στρατηγική μου, λειτούργησα με το ίδιο σκεπτικό σαν να ετοιμάζομαι για έναν αγώνα, έτσι θεωρώ ότι πήρα σωστές αποφάσεις για το πρόγραμμά μου.
Όμως αν μιλάμε για τον αυτοπεριορισμό δεν μπορώ να πω ότι με βοήθησε ή δε με βοήθησε, διότι παρόλο που ήμουν κλεισμένος μέσα στην καραντίνα, στο μυαλό μου δεν υπήρξε αυτοπεριορισμός. Δημιούργησα τις συνθήκες που ήθελα και κάθε μέρα δούλευα πολύ σκληρά για να επιτύχω τους στόχους μου.
Κάποιες φορές έπειτα από μια πτώση μένεις για ώρα κάτω από το νερό και με το που βγαίνεις έρχεται και άλλο κύμα και σε παίρνει και αυτό. Εκεί είναι που καταλαβαίνεις τι κινδύνους κρύβει η θάλασσα.
– Τι θα έλεγες σε κάποιον που βλέπει αυτό που κάνεις και σκέφτεται «α, κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, είναι συνέχεια μες στα κύματα, περνάει ωραία»; Ποιους κινδύνους, ποιες αθέατες προς αυτόν πλευρές θα φρόντιζες να φωτίσεις;
Για να φτάσω εδώ που είμαι έχω περάσει από πάρα πολλά στάδια προπόνησης, σκληρής δουλειάς, ακόμα και στην απόφαση να ακολουθήσω έναν δρόμο που δεν είναι ο συνηθισμένος. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν φαίνονται πίσω από την εικόνα που δείχνεις και είναι απόλυτα λογικό. Για παράδειγμα, μπορεί μία μέρα να είμαι στην θάλασσα, να κάνω την προπόνησή μου και να φαίνεται ονειρικό.
Όμως εκείνη την ώρα μπορεί να παλεύω να βγάλω ένα καινούριο trick ασύλληπτα δύσκολο, που αν το πετύχω να τα πάω πολύ καλά στους επόμενους αγώνες. Αυτό ίσως κάποιος μπορεί να μην μπορεί να το δει. Όσο για τα πράγματα που κάνω και είναι επικίνδυνα, πιστεύω δεν χρειάζεται να φωτίσω κάτι διότι η εικόνα μιλάει από μόνη της. Παρόλα αυτά θέλω να πω ότι θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω καταφέρει και έχω κάνει επάγγελμα αυτό που μου αρέσει και εύχομαι σε οποίο παιδί θέλει να κάνει κάτι παρόμοιο να ακολουθήσει τα όνειρα του και να το παλέψει.
– Πέραν από τις διακρίσεις σε αγωνίσματα, οι αθλητές σε οποιοδήποτε άθλημα συνηθίζουν να έχουν σε πιο περίοπτη θέση στην καρδιά τους αναμνήσεις κι από στιγμές όχι τόσο λαμπερές. Ίσως έναν τραυματισμό, μια στιγμή αποτυχίας που αποτέλεσε την ευκαιρία για ένα πιο καθαρό βλέμμα της κατάστασης. Εσύ τι έχεις κρατήσει από τέτοιες μικρές στιγμές μέσα σου;
Είμαι της άποψης ότι κάθε εμπόδιο είναι και ένα μάθημα. Ειδικά αν το εμπόδιο δεν έχει προκαλέσει κάποια μεγάλη ζημιά, μόνο καλό μπορεί να σου κάνει. Έχουν υπάρξει στην καριέρα μου και τραυματισμοί και αποτυχίες που στιγμιαία μπορεί να με ταρακουνήσανε, αλλά βγήκα πιο δυνατός μετά από αυτούς.
– Είναι ίδια για σένα πάντοτε η αίσθηση όταν μπαίνεις στην εκάστοτε υδάτινη πίστα; Ή νερό από νερό διαφέρει; Το ρωτάω γιατί έχω την αίσθηση ότι εκτός από τις ιδιαιτερότητες κάθε θάλασσας, είναι και σαν να απλώνεται ένας εντελώς άλλος κόσμος.
Η μεγαλύτερη διαφορά από νερό σε νερό για εμένα είναι ευδιάκριτη. Οι μέρες που κάνω θαλάσσιο σκι και οι μέρες που κάνω surf. Στο θαλάσσιο σκι οι συνθήκες είναι τέλειες και ασφαλείς. Η θάλασσα είναι «λάδι» και όλα τα υπόλοιπα τα δημιουργείς εσύ. Χρησιμοποιείς ένα σκάφος που κάνει απόνερα, όπου πάνω τους κάνεις διαφορά κόλπα. Άμα πέσεις, βρίσκεσαι πάλι μόνος σου σε μια τέλεια θάλασσα και απλά περιμένεις το σκάφος να σε πάρει.
Στο surf αντιθέτως όταν έχει μεγάλα κύματα καταλαβαίνεις τι ενέργεια έχει η θάλασσα και ο ωκεανός. Έρχονται τεράστια κύματα και σκάνε σε ρηχά νερά με αποτέλεσμα η δύναμη τους να μεγαλώνει αστραπιαία. Κάποιες φορές έπειτα από μια πτώση μένεις για ώρα κάτω από το νερό και με το που βγαίνεις έρχεται και άλλο κύμα και σε παίρνει και αυτό.
Εκεί είναι που καταλαβαίνεις τι κινδύνους κρύβει η θάλασσα και πόσο πολύ πρέπει να την σέβεσαι. Να παίρνεις σωστές αποφάσεις και άμα κάποια μέρα δεν νιώθεις έτοιμος και σίγουρος καλύτερα να μην μπεις στο νερό. Αυτές είναι οι δύο πιο έντονες πλευρές τις θάλασσας που βιώνω συχνά και έχω ζήσει την διαφορά τους σε μεγάλο βαθμό.
Αυτό που με φοβίζει είναι ο τρόπος που φερόμαστε στην φύση, τα σκουπίδια που πετάμε και αλλά πόσα
– Κάνεις skateboard, snowboard, surfing. Όσοι είμαστε απ΄ έξω τα αποκαλούμε περιφραστικά extreme sports. Υπάρχει στιγμή που σταματούν να είναι extreme για σένα και νιώθεις ότι πια μπορείς να δοκιμάσεις τον εαυτό σου στα πάντα;
Μία καθημερινή προπόνηση μου σίγουρα δεν είναι extreme. Ίσως φαίνεται, για εμένα όμως δεν είναι. Βεβαίως όμως και βρίσκομαι και έχω βρεθεί σε extreme συνθήκες. Όπως ένα τεράστιο άλμα στο snowboard, στο surf σε επικίνδυνα κύματα και αλλά πολλά. Η στιγμή που δεν είναι extreme για εμένα είναι οι συνθήκες που νιώθω άνετα και εκεί είναι που ελευθερώνω όλη την δημιουργικότητά μου. Όσο εξελίσσομαι νιώθω άνετα σε όλο και πιο extreme πράγματα και αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει κορεσμός στην εξέλιξη μου αθλητικά.
– Ένα από τα στοιχεία που κάνουν άκρως γοητευτικά τέτοια αθλήματα, είναι η συνθήκη του σώματος. Το πώς δηλαδή πρέπει να στηθεί, πώς να γίνει ευλύγιστο, πώς να τοποθετηθεί κάθε ίντσα για να επιτευχθεί ένα αποτέλεσμα. Το λέμε κάπως απλοϊκά τεχνική, αλλά η λέξη θα έπρεπε να έχει πολλά επίπεδα. Ποια είναι η σχέση σου με το σώμα σου και ποια η μνήμη του κάθε μέρους του σώματος σε πράγματα που κάνεις πολλές φορές;
Κάθε μικρή κίνηση που κάνω στον αθλητισμό προσπαθώ να την κάνω συνειδητά. Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμα και όταν κάνω κάποιο λάθος το καταλαβαίνω αυτόματα χωρίς να μου το πει κάποιος ή να το δω σε βίντεο. Αυτό είναι ένα κομμάτι που παίζει μεγάλο ρόλο στην σχέση μου με το σώμα μου και με τον καιρό εξελίσσεται.
– Μια ακόμα αίσθηση που υπάρχει, είναι πως οι άνθρωποι που εξασκούνται σε τέτοιες συνθήκες, που παίρνουν το ρίσκο τέτοιων αθλημάτων, είναι κατακτητές της ζωής και μπορούν να χαλιναγωγήσουν κάθε φόβο. Σε αυτή την ηλικία των 25 που νιώθεις ότι ο κόσμος είναι η κατάκτηση σου και μετά από όσα έχεις κάνει, υπάρχει κάτι που σε φοβίζει και σε τιθασεύει; Δεν χρειάζεται να είναι σχετικό με τον αθλητισμό. Μπορεί να είναι ακόμα και η διαχείριση των ανθρωπίνων σχέσεων για παράδειγμα.
Ο αθλητισμός είναι ένα μεγάλο σχολείο θα το έλεγα για την ζωή. Μαθαίνεις να χάνεις, να κυνηγάς στόχους, να δουλεύεις σκληρά για το καλύτερο αποτέλεσμα. Όλα αυτά είναι σημαντικά εφόδια. Επίσης ταξιδεύοντας γνωρίζεις άλλες κουλτούρες, άλλους ανθρώπους και αυτό είναι αξιοσημείωτο. Αυτό που με φοβίζει με όλα αυτά που έχω δει δεν είναι τόσο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά σε συνολικό και το έχω δει μέσω των αθλημάτων μου. Είναι ο τρόπος που φερόμαστε στην φύση, τα σκουπίδια που πετάμε και αλλά πόσα πράγματα που κάνουμε ή δεν κάνουμε, που δεν είναι καλά για τον πλανήτη μας.
*Πηγή φωτογραφιών: Red Bull