Την ημέρα που άλλοι έχουν συνηθίσει να γιορτάζουν με φίλους και οικογένεια, την ημέρα των γενεθλίων του, επέλεξε ο Νίκος Σκυλοδήμος να αφήσει αυτόν τον κόσμο… Ευαίσθητος, «εύθραυστος» και διαφορετικός, ο Έλληνας ηθοποιός «έφυγε» στις 13 Μαΐου 1986 και το τραγικό τέλος του έγινε τραγούδι.
«Γενέθλια κι αγόρασα σκοινί
τον κόμπο μου τον έχω φτιάξει πρόχειρα
παραληρώντας πάνω στο σκαμνί,
στον τελευταίο ρόλο του αυτόχειρα
Πίσω μου τίποτα, τίποτα στο μέλλον
μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων
Γενέθλια και φτύνω τις ευχές
σοκολατάκια στήνω για ικρίωμα
ελπίζω με τις πρώτες τις βροχές
να ξεχαστώ και `γω και το σημείωμα
Πίσω μου τίποτα, τίποτα στο μέλλον
μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων»….
Με αυτούς τους στίχους που έγραψε ο Κώστας Τριπολίτης, μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και ερμήνευσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, περιγράφονται οι τελευταίες στιγμές, ίσως και σκέψεις του Νίκου Σκυλοδήμου καθώς πέρναγε από τους σωλήνες του καλοριφέρ το σκοινί με το οποίο έβαλε τέλος στη ζωή του.
Εκείνη την ημέρα έκλεινε τα 38 χρόνια του, αλλά ο ίδιος ένιωθε ότι δεν υπήρχε λόγος ούτε να γιορτάσει ούτε να συνεχίσει να ζει. Άφησε πίσω του ένα σημείωμα που εξηγούσε τους λόγους που τον οδήγησαν στην αυτοχειρία, το οποίο βρήκε η ίδια η μητέρα του. Ο πρώτος άνθρωπος, δηλαδή, που αντίκρισε νεκρό τον Έλληνα ηθοποιό.
Χαρακτήρας απόλυτος, αλλά και ευάλωτος, ο Σκυλοδημος γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα και σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Από μικρή ηλικία έδειξε το ταλέντο του, που δεν πέρασε απαρατήρητο από συναδέλφους, σκηνοθέτες, κριτικούς και κοινό.
Πνεύμα ανήσυχο, μαζί με συμφοιτητές του όπως η Άννα Παναγιωτοπούλου, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, η Υβόννη Μαλτέζου, ο Μίμης Χρυσομάλλης, ο Σταμάτης Φασουλής και πολλοί άλλοι, ίδρυσαν το περίφημο «Ελεύθερο Θέατρο», που αποτέλεσε μια πολύ πρωτοποριακή και τολμηρή ιδέα η οποία υλοποιήθηκε την περίοδο της δικτατορίας.
Οι Αθηναίοι συνέρρεαν στο Άλσος Παγκρατίου για να δουν τις παραστάσεις στις οποίες υπήρχε μια ιδιαιτερότητα και μια καινοτομία που δεν είχαν συναντήσει ως τότε. Οι ρόλοι ήταν συγκεχυμένοι… Δεν υπήρχαν προκαθορισμένοι πρωταγωνιστές, κομπάρσοι ή σκηνοθέτες. Όλα λειτουργούσαν σαν ομάδα και τα πάντα συνέβαιναν μπροστά στα μάτια των θεατών που έδειξαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για αυτό το νέο είδος θεάτρου.
Ωστόσο διενέξεις και έριδες που ξέσπασαν μεταξύ των μελών του σχήματος τον έκαναν να πάρει την απόφαση να αποχωρήσει και να αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της Θεατρικής Λέσχης Βόλου.
Παράλληλα το προηγούμενο διάστημα συμμετείχε και σε τηλεοπτικές παραγωγές. Ξεκίνησε το 1974 με την σειρά «Μαντολίν» που προβλήθηκε από την –τότε- ΥΕΝΝΕΔ και την επόμενη χρονιά υποδύθηκε τον ρόλο του Κονοσέτα στη σειρά του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Τερέζα Βάρμα Δακόστα» της ΕΙΡΤ. Το 1976 έλαβε μέρος στο σίριαλ «Τυχοδιώκτης» και επίσης σστο «Εν Αθήναις» όπου συνεργάστηκε με σπουδαίους ηθοποιούς όπως ο Κώστας Αρζόγλου, η Βέρα Κρούσκα, και ο Ανέστης Βλάχος.
Ο Νίκος Σκυλοδήμος με τον Κώστα Αρζόγλου στην τηλεοπτική σειρά «Τερέζα Βάρμα Δακόστα»
Στο σανίδι, εκτός από τις παραστάσεις του «Ελεύθερου Θεάτρου» και εκείνες που ανέβασε με την Λέσχη στον Βόλο, συμμετείχε στα έργα «Η Τρισεύγενη» (1969), «Η όπερα του ζητιάνου» (1970) και «Μια ζωή Γκόλφω» (1974).
Ο θάνατός του συγκλόνισε τους συναδέλφους του που στο πρόσωπό του αναγνώριζαν έναν ταλαντούχο ηθοποιό αλλά και έναν ιδιαίτερο άνθρωπο που δυσκολευόταν με τους συμβιβασμούς.
Δυστυχώς δεν έχουν διασωθεί πολλά στοιχεία από την ζωή και το έργο του και καθώς απομακρυνόμαστε χρονικά από εκείνη την ημέρα της αυτοχειρίας του, το μόνο που μένει να τον θυμίζει είναι η στίχοι του τραγουδιού «Γενέθλια ‘86» που συμπεριλήφθηκε στον δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Όλα από χέρι καμμένα»… Όπως, όμως, μαρτυρούν και οι στίχοι, έτσι το επέλεξε ο Νίκος Σκυλοδήμος… «Ελπίζω με τις πρώτες τις βροχές, να ξεχαστώ και `γω και το σημείωμα», όπως λέει και το κομμάτι…