Για 20 ολόκληρα χρόνια ο Μπένι Χιλ μεσουράνησε στον χώρο της κωμωδίας με ένα σόου που προκάλεσε όσο ελάχιστα άλλα. Ο λόγος ήταν ότι σε αντίθεση με το γνωστό φλεγματικό αγγλικό χιούμορ, εκείνος προώθησε τις χοντροκομμένες πλάκες, με μόνιμο στόχο κυρίως τις γυναίκες, με αποτέλεσμα να δεχθεί σφοδρή κριτική.
Το «Benny Hill Show» είχε ένα ιδιαίτερα απλό (ακόμη και απλοϊκό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί) concept. Ένας τύπος σκαρώνει πλάκες και φάρσες με θύματα συνήθως έναν φαλακρό γεράκο κι έναν σωματώδη φίλο του, την ίδια ώρα που γύρω τους (και τις περισσότερες φορές ημίγυμνες) κινούνται γυναίκες οι οποίες έρχονται στο προσκήνιο μόνο για να δείξουν το κορμί τους.
Μια σειρά από ανάλογα σκετσάκια συνέθεταν κάθε επεισόδιο της σειράς της οποίας η αυλαία έπεφτε με τον πρωταγωνιστή να κυνηγιέται σε fast forward από τα καλλίγραμμα κορίτσια, κατά προτίμηση φορώντας μπικίνι ή κάτι ανάλογο, με την μουσική να δίνει τον ρυθμό και να μένει ακόμη και σήμερα αξέχαστη σε όσους μεγάλωσαν τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 και να μην την μπερδεύουν με τίποτα άλλο.
Η συγκεκριμένη σειρά χάρισε στον Μπένι Χιλ δόξα και πολύ χρήμα, αλλά αυτά δεν ήρθαν μόνο τους. Έφεραν και πολλά προβλήματα στον γεννημένο στο Σαουθάμπτον κωμικό αφού προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις οι οποίες προέρχονταν από δύο εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Από την μία το συντηρητικό κομμάτι της βρετανικής κοινωνίας και από την άλλη το αναδυόμενο τότε φεμινιστικό κίνημα, στρίμωξαν απίστευτα το σόου, το οποίο πάντως άντεξε για 20 ολόκληρα χρόνια, από το 1969 όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά μέχρι το 1989 που έπεσε οριστικά και αμετάκλητα η αυλαία.
Ο ίδιος προσπάθησε να υπερασπιστεί την δουλειά του, αλλά η αλήθεια είναι ότι κρίνοντάς την με σημερινούς όρους, οι περισσότεροι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το σενάριο και η βασική ιδέα πίσω από αυτό που βλέπαμε στις οθόνες μας ήταν ξεκάθαρα σεξιστική. Το γυναικείο φύλο παρουσιαζόταν μονίμως με έναν άκρως υποτιμητικό τρόπο, καθώς το μόνο που παρατηρούσε κανείς στις γυναίκες ηθοποιούς ήταν τα σώματά τους. Τα χοντροκομμένα αστεία ωστόσο δεν είχαν θύματα μόνο τα κορίτσια αλλά και το δίδυμο κοντός-ψηλός που επίσης όφειλε να υποστεί τα πάνδεινα από τον πρωταγωνιστή, ο οποίος –είναι αλήθεια- συχνά έβαζε και τον ίδιο σε δύσκολη θέση, διακωμωδώντας και τον εαυτό του ή τουλάχιστον την περσόνα που παρουσίαζε.
Σε αυτό το μήκος κύματος κινείτο και η… υπερασπιστική του γραμμή τις λίγες φορές που μίλησε για την δουλειά του. Και αυτό διότι σε αντίθεση από αυτό που βλέπαμε στην οθόνη κατά την διάρκεια του σόου, ο Μπένι Χιλ ήταν ένα ιδιαίτερα εσωστρεφές άτομο που δεν έδινε πολλά δικαιώματα στην προσωπική του ζωή. Για την ακρίβεια, οι δημόσιες εμφανίσεις του ήταν σπάνιες, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αμέτρητοι αστικοί μύθοι μέσω των οποίων έγιναν και απόπειρες να εξηγηθεί αυτή η στάση του στο σόου.
Προφανώς οι εχθροί του Μπένι Χιλ είχαν τα δίκια τους, αλλά από αυτό στο σημείο μέχρι του να διαδίνονται απίθανες φήμες για την σεξουαλικότητά του, μεσολαβεί τεράστια απόσταση. Κάποιοι είπαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος αφού δεν τον είχαν δει ποτέ με γυναίκα, κάτι που πάντως δεν αποδείχτηκε ποτέ, ενώ άλλοι τον χτύπησαν πολύ κάτω από την ζώνη. Για παράδειγμα, υποστήριζαν ότι προτιμούσε τον αγοραίο έρωτα, με την διαφορά ότι δεν μπορούσε να έχει ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή και απλά ήθελε να τις βλέπει και να αυτοϊκανοποιείται.
Σε πείσμα όλων αυτών, το «Benny Hill Show» όχι μόνο επιβίωσε, αλλά και έκανε τον Βρετανό ηθοποιό διάσημο και πάμπλουτο. Καθόλου άσχημα για έναν άνθρωπο που ήρθε σε αυτόν τον κόσμο ως Άλφρεντ Χόθορν Χιλ το 1925 και βρέθηκε στο Λονδίνο μόλις στα 16 χρόνια του. Αφού συνελήφθη για λιποταξία, αναγκάστηκε να υπηρετήσει για μια πενταετία στον στρατό, παίρνοντας μέρος ακόμη και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά την αποστράτευσή του έκανε κάθε λογής δουλειά, με εκείνη του γαλατά να είναι αυτή την οποία συναντάμε σχεδόν σε κάθε κείμενο που αναφέρεται σε αυτόν. Έχοντας μέσα του το «μικρόβιο» της κωμωδίας, προσπάθησε να ακολουθήσει τα βήματα άλλων ηθοποιών της εποχής, ξεκινώντας από το ραδιόφωνο, μέχρι το 1955 όταν υπέγραψε συμβόλαιο με το BBC, έχοντας στο μεταξύ αλλάξει το όνομά του.
Το κρατικό κανάλι της Μεγάλης Βρετανίας αποδείχτηκε ιδιαίτερα συντηρητικό για τα μέτρα του, εκπέμποντας πιο λογοκριμένες εκδοχές και η απογείωση ήρθε όταν πήρε μεταγραφή για το ITV με παραγωγή του Thames, το οποίο φιλοξένησε το σόου στα καλύτερά του (ή στα χειρότερά του για τους επικριτές του). Ειδικά στη δεκαετία του ’70 ήταν από τις πλέον δημοφιλείς εκπομπές με εκατομμύρια τηλεθεατές στο Νησί, ενώ τα επόμενα χρόνια απογειώθηκε ακόμη περισσότερο καθώς προβλήθηκε στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου (σε 97 χώρες !) μέχρι το 1989 (πέρα από τις επαναλήψεις) όταν και διακόπηκε οριστικά.
Η επίσημη αιτιολόγηση ήταν ότι είχαν πέσει οι μετρήσεις τηλεθέασης, πράγμα που πάντως ήταν η μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα ο κόσμος είχε αλλάξει την ώρα που ο Μπένι Χιλ συνέχιζε να κάνει το ίδιο χιούμορ το οποίο όμως πλέον δεν γινόταν ανεκτό από τις μάζες. Λιγότερο από τρία χρόνια αργότερα, κι ενώ σε αυτό το διάστημα προσπαθούσε μέσω συνεντεύξεων να κάνει come-back, αφήνει την τελευταία πνοή του σε ηλικία 67 ετών.
Στις 19 Απριλίου 1992 τον βρίσκουν νεκρό σε μια πολυθρόνα του σπιτιού του, μέσα σε ένα ακατάστατο σπίτι, με την τηλεόραση απέναντί του ανοιχτή. Πίσω του άφησε μια τεράστια περιουσία την οποία αφού δεν είχε παντρευτεί ούτε είχε κάνει παιδιά, την έγραψε σε μια ηλικιωμένη φανατική θαυμάστριά του! Και φυσικά τις φήμες που τον ακολούθησαν σε όλη του την καριέρα, με ύστατη και ίσως πιο τρελή από όλες, εκείνη ότι έφυγε από αυτόν τον κόσμο παρθένος…