Την γνώρισα τυχαία μέσω μιας φίλης. Μου εξηγούσε η φίλη ότι κάνει κάτι παλαβά στο Youtube, είναι ηθοποιός και πρέπει να τη γνωρίσω και να μιλήσουμε. Κάπως έτσι ήρθε στον διάβα μου η Ελένη Χαραλαμπούδη.
Ως όνομα μπορεί να μη σας λέει κάτι, αλλά αν σας πω ότι είναι το κεντρικό, πλέον, πρόσωπο στο κανάλι 5 Minute Mum στο Youtube, τότε σίγουρα κάπου θα την έχετε δει. Τον τελευταίο ενάμιχρη χρόνο τα βίντεο που ανεβάζει ξεπερνούν τις 100.000 προβολές. Υποδύεται χαρακτήρες μανάδων που έχει συναντήσει στην πορεία της ως μητέρα.
Αποτυπώνει συμπεριφορές και υπερβολές και θέλει να αλλάξει όλα τα στερεότυπα γύρω από την Ελληνίδα μαμά.
Η Ελένη Χαραλαμπούδη εξηγεί στο Menshouse πως μια ηθοποιός βρέθηκε να σαρώνει στο Youtube κάνοντας κάτι εντελώς έξω από τα τετριμμένα, ιδίως σε έναν κοσμό όπου το να δείχνεις μια άλλη εικόνα της μάνας, θεωρείται ως και ταμπού.
Όταν έγινα μαμά, άνοιξε ένας καινούργιος κόσμος, συνέβαιναν γύρω μου παράξενα πράγματα που δεν τα είχα δει ούτε στον κύκλο μου.
«Ήμουν στο 2ο έτος στο Οικονομικό της Νομικής και ερωτεύομαι αφόρητα έναν γκόμενο που τον γνωρίζω και στα μπουζούκια. Εγώ δεν ήμουν καθόλου αυτής της φάσης, με είχαν σύρει. Φορούσα σκέψου σταράκια και τζιν. Αλλά με πότισαν οι φίλοι μου και κατέληξα να είμαι πάνω στην πίστα να χορεύω με Καλίδη. Και εμφανίζεται γκόμενος από άλλο τραπέζι και από άλλον πλανήτη, παράταιρος με τα μπουζούκια, ερωτεύομαι παράφορα τον τύπο και ήταν η πρώτη μου σοβαρή σχέση.
Κι επειδή όταν ερωτευόμαι, είμαι υπερβολική, μάλλον αυτός τρόμαξε, τον έπνιξα, κάτι συνέβη, και με χώρισε πολύ άσχημα, άδοξα. Κι έπεσα σε κατάθλιψη βαριά, έχασα 10 κιλά – που δεν είναι να πεις ότι με παίρνει και να χάσω. Κλείστηκα στο σπίτι, δεν έβγαινα και ταυτόχρονα με πρόδωσαν 4 φίλες μου που κράτησαν επαφή με αυτό. Έφαγα μέσα σε ένα καλοκαίρι 2 απογοητεύσεις βαριές.
Ήμουν 18-19 ετών. Ήμουν για 2-3 μήνες στα πατώματα και κάποια στιγμή ένας φίλος φίλης μου λέει να πάω σε μια θεατρική ομάδα στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Πήγα λοιπόν και μέσα σε μια βδομάδα βγήκα από την κατάθλιψη, άρχισα να έρχομαι στα ίσια μου και σκέφτηκα όσο περνούσε ο καιρός ότι αυτό το πράγμα για να με σηκώσει από το κρεβάτι του πόνου, κάτι σημαίνει. Αργότερα κατάλαβα πως το ίδιο πράγμα μπορεί να με ξαναρίξει. Όταν απομυθοποίησα δηλαδή το θέατρο, με ξανάριξε στο πάτωμα.
Αλλά κάπως αυτή η τέχνη της υποκριτικής, είναι σαν τρενάκι σε λούνα παρκ. Μέχρι τότε λοιπόν δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω ηθοποιός. Ήμουν από μια κλασική μεσοαστική οικογένεια που τότε τα παιδιά ήταν της μόδας να μπαίνουν σε Ιατρική, Νομική κλπ. Κι η οικογένεια μου είναι όλη στον ιατρικό τομέα κι εγώ κάπως ξέφυγα.
Φαινόταν τότε πως είχα κλίση, από το δημοτικό κιόλας, αλλά κανείς δε σκέφτηκε να με σπρώξει προς τα εκεί. Όλοι με έσπρωχναν προς το μάρκετινγκ.
Ήμουν για δύο χρόνια στην θεατρική ομάδα και μπήκα στην διαδικασία να ψαχτώ για να δώσω σε δραματική σχολή. Είχα αποφασίσει πως δεν ήθελα να πάω οπουδήποτε. Ήθελα είτε σε κρατική σχολή, δηλαδή το Εθνική ή το ΚΘΒΕ, είτε στο Ωδείο Αθηνών. Την πρώτη χρονιά δεν πέρασα, τη δεύτερη μπήκα στο Ωδείο Αθηνών.
Όταν τελείωσα το Ωδείο, η μαμά μου μου έλεγε το κλασικό των γονιών στη γενιά των millenials να έχουν τη σιγουριά. Να πάρεις το πτυχίο σου να έχεις κάτι ή ακόμα και να κάνεις τα χαρτιά σου για το δημόσιο».
«Νομίζω πως η μητρότητα είναι που με ώθησε στο να ασχοληθώ με τα σκετσάκια, να φύγω από την γνωστή τρέλα του ηθοποιού, να ζεις μόνη, να πηγαίνεις σε οντισιόν, να τα ζεις όλα μέσα από το θέατρο – έχω παίξει στο Φεστιβάλ Αθηνών, σε ταινίες, σίριαλ, σε μεγάλες παραγωγές. Αυτό που με οδηγούσε πάντα, ήταν ο έρωτας. Οπότε εκεί που ήμουν έτοιμη να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και να κάνω την κορύφωση, ήρθε στη ζωή μου ο σύζυγός μου. Ήμουν 28 χρονών περίπου.
Ερωτεύτηκα τόσο και βρήκα στο πρόσωπό του κάτι που δεν περίμενα ότι θα βρω και μέσα σε 2 χρόνια μου ξεκλείδωσε το να κάνω οικογένεια. Εκεί ξεκίνησε η επαφή μου με το κωμικό. Όταν έγινα μαμά, άνοιξε ένας καινούργιος κόσμος, συνέβαιναν γύρω μου παράξενα πράγματα που δεν τα είχα δει ούτε στον κύκλο μου.
Ως ρόλο την ελληνίδα μάνα δεν την είχα παρατηρήσει και αναλύσει. Ήξερα μόνο τη δική μου τη μαμά που δεν είναι κάποιο κραυγαλέο παράδειγμα μαμάς. Οπότε δε μου είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον. Αυτά που συνάντησα όμως από τότε που έγινα μαμά, ήταν περιέργως ενδιαφέροντα. Από τα καινούργια αξεσουάρ που εμφανίστηκαν στο σπίτι, στις αϋπνίες, ότι τώρα ξενυχτούσα για ένα παιδί κι όχι γιατί διασκεδάζω, άρα δεν υπάρχει καμία ευχαρίστηση σε αυτό (γέλια).
Όλη η κωμωδία λοιπόν βγήκε μέσα από μένα. Όταν έγινα μαμά, οι φίλες μου έβγαιναν στις 10 και στις 11 το βράδυ, άρα έπρεπε να αναζητήσω τους ανθρώπους που θα έχουν τη δική μου ζωή, τα ωράρια μου, τη δική μου κούραση, να βλέπουν τα βράδια ταινία στην τηλεόραση και να τους τρέχει το σάλιο στον καναπέ, όπως εγώ.
Πήγαινα σε κάτι μαθήματα για νέους γονείς. Μετά έτρεχα το παιδί μου σε μαθήματα βρεφικού μασάζ. Μετά σε μαθήματα κινησιολογίας για βρέφη. Αυτά είναι αστεία στο άκουσμά τους. Είναι όμως φανταστικά. Εγώ επειδή ως ηθοποιός είχα ανάγκη την κίνηση, για μένα αυτή ήταν μια διέξοδος. Δε θα μπορούσα να μένω σπίτι, να σιδερώνω, να μαγειρεύω και να νταντεύω. Όταν έκανα την κόρη μου, ήμουν 30 ετών, γεμάτη πάθος. Είχα τρομερή ενέργεια.
Έτσι, θέλησα να διοχετεύσω την ενέργεια κάπου και να ενώνομαι με το παιδί μου. Κοινωνικοποιήθηκα δηλαδή μέσα από αυτές τις δραστηριότητες και είχα και το παιδί μου. Γνώριζα μαμάδες και κανονίζαμε καφέδες και βόλτες με τα μωρά μας. Κι επειδή λόγω της ιδιότητας μου, παρατηρώ κι επεξεργάζομαι τους ανθρώπους, άρχισα να βλέπω μπροστά μου υλικό που άξιζε να το δείξω στον κόσμο με ένα άλλο πρίσμα».
Το ελληνικό Youtube και το Instagram έχει στο μυαλό του τη μαμά σούπερ τέλεια, όλα καθαρά στο σπίτι, τα μωρά να μοσχομυρίζουν, αυτή να συνδυάζει καριέρα και μητρότητα χωρίς άγχη
«Κατάλαβα σε αυτή τη φάση πως οι μητέρες της ηλικίας μου, δεν είχαν καμία σχέση με τη μαμά μου. Όταν της είπα για το βρεφικό μασάζ, γελούσε.
Όταν γίνεσαι μαμά, πάντοτε, ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι. Αυτό που μου φαινόταν ακατανόητο και το αντιλήφθηκα όταν έγινα μάνα, ήταν η μεγάλη ευθύνη, ο διαρκής φόβος και το ότι πρέπει να δώσεις στο παιδί ένα πρότυπο. Αυτό είναι ένα τεράστιο βάρος. Εγώ βασανίστηκα για το αν είμαι κάποιο πρότυπο για την κόρη μου κι εκεί μπαίνει ο φόβος.
Φοβάμαι σε βαθμό που ξύπνησα τα πρώτα βράδια μετά που έμαθα ότι είμαι έγκυος και σκεφτόμουν αν θα θέλει στα 18 της να μπει στο αμάξι ενός άλλου ανθρώπου».
«Τα βιντεάκια τα χιουμοριστικά ξεκίνησαν λίγο μετά τη γέννα. Ήμουν σε φάση που είχα σταματήσει μετά τη γέννα για να είμαι με το παιδί και σε εκείνη τη φάση ήρθαν να με βρουν η Λίζα Αποστολοπούλου και η Ζωή Κρονάκη, με πρότεινε σε αυτές η Ρομάνα η Λόμπατς που είναι κουμπάρα και φίλη μου, και τότε ετοίμαζαν ένα κανάλι αποκλειστικά για μαμάδες. Με προσέγγισαν στην εγκυμοσύνη γιατί έψαχναν μια περσόνα που ταίριαζα σαν άτομο.
Μόλις γέννησα, μπήκαμε σε αυτή τη διαδικασία και επειδή η Λίζα έχει δύο μεγαλύτερα παιδιά και περισσότερες εμπειρίες από μητρότητα, μου έδινε υλικό. Στην αρχή το έψαχνα πώς να συνδυάσω την υποκριτική και τη μητρότητα. Έκανα κάποια πράγματα δοκιμαστικά, αλλά ήταν όλα άγνωστα.
Το ελληνικό Youtube και το Instagram έχει στο μυαλό του τη μαμά σούπερ τέλεια, όλα καθαρά στο σπίτι, τα μωρά να μοσχομυρίζουν, αυτή να συνδυάζει καριέρα και μητρότητα χωρίς άγχη. Τότε αντιλήφθηκα πως υπήρχε ανάγκη στις μαμάδες της γενιάς για κάτι παραπάνω από συμβουλές για τη μητρότητα. Η μαμά θέλει να χαλαρώνει τις στιγμές που κοιμίζει το παιδί της, που έχει 5 λεπτά να το κρατήσει απασχολημένο για να κάνει κάτι και θέλει κάποιος να της πει ότι δεν είναι μόνη.
Κι επειδή ως ηθοποιός με εξίταραν όλα αυτά στην χιουμοριστική τους πλευρά, αποφάσισα να διακωμωδήσω συμπεριφορές και τύπους μανάδων. Είδα τις μεγάλες διαφορές, τις υπερβολές, υπάρχει πάντα πλάκα. Το να πας το βρέφος σου σε κινησιολογία, είναι μια υπερβολή. Έχω ακούσει και χειρότερα, για παιδιά π.χ. 4-5 ετών που όταν μπαίνουν στο αμάξι, η μαμά δεν κάθεται μπροστά, αλλά κάθεται πίσω.
Ή το αντίθετο, έχεις γίνει μαμά κι ενώ μέχρι πριν ανέβαινες στη μπάρα, τώρα που έχεις παιδί, πρέπει να γίνεις ένα ρομπότ φροντίδας. Η δικαιολογία του παιδιού δημιουργεί πολλά θέματα στη γυναίκα. Αυτά εγώ θέλησα να τα γελοιοποιήσω, γιατί δεν ήθελα να τα κριτικάρω. Το χιούμορ είναι πάντοτε ένας κομψός τρόπος να σκεφτεί ο άλλος λίγο παραπάνω. Στην ουσία δείχνω με τη δική μου συμπεριφορά τα υπερβολικά που κάνει ο άλλος, για να τα δει σε μένα και να σκεφτεί μόνη η κάθε μαμά ότι ίσως να έχει ξεπεράσει κάποια όρια».
Θεωρώ ότι οι μαμάδες δεν μιλούν μες στο σπίτι, δεν εκφράζουν πόσο κουρασμένες είναι, δεν λένε ότι θέλουν να περάσουν κάποιες στιγμές χωρίς να βλέπουν το παιδί τους
«Εγώ είμαι αυτή η απομυθοποίηση της μητέρας. Θέλω να δηλώσω πως η ελληνική κοινωνία δεν είναι καθόλου δίπλα στη μάνα. Είναι απαράδεκτο να θέλω να γυρίσω στη δουλειά και να μην έχω πουθενά να θηλάσω. Ή να πάω σε ένα καφέ που δίπλα μου όλοι είναι ημίγυμνοι, χωρίς να το κατακρίνω αυτό, κι εγώ να μη μπορώ να θηλάσω…Όμως, ο ταυτόχρονος θηλασμός γυναικών στην Ακρόπολη, είναι μια υπερβολή».
«Οι μαμάδες είμαστε πιο επικριτικές προς άλλες μαμάδες. Δε νομίζω πως άντρες θα δουν μια γυναίκα, μια μαμά, να είναι σέξι για παράδειγμα στο Instagram και θα κάτσει να της πει ότι είναι μάνα. Έγινε αν θυμάσαι αυτό προσφάτως απέναντι στη Μπόμπα».
«Εγώ δε ζητάω έναν άντρα, έναν σύντροφο που να βοηθάει. Ζητάω έναν σύντροφο που να είναι στην ίδια αφετηρία με μένα. Όχι να του πω εγώ πότε πρέπει να φάει το παιδί, αλλά να το ξέρει και όταν είναι η σειρά του να το αναλάβει, να το κάνει χωρίς να του δώσω αναλυτικές οδηγίες.
Θεωρώ ότι οι μαμάδες δεν μιλούν μες στο σπίτι, δεν εκφράζουν πόσο κουρασμένες είναι, δεν λένε ότι θέλουν να περάσουν κάποιες στιγμές χωρίς να βλέπουν το παιδί τους – αυτό υπάρχει, το νιώθουν όλες, απλώς φοβούνται ότι αν το παραδεχτούν είναι κακές μάνες. Δεν ισχύει. Να μπορούν να πουν ότι δε θέλουν να δουν και τον άντρα τους. Αυτό, αφού δε θεωρείται αυτονόητο, θα πρέπει να το διεκδικήσουν μαμάδες.
Εμείς οι γυναίκες δεν αφήνουμε κι εύκολα τον έλεγχο. Είτε μας έχει δώσει ο άλλος δείγματα ότι δεν είναι αξιόπιστος είτε εμείς από μόνες μας δεν του επιτρέπουμε να μάθει, να δείξει πως είναι ικανός γονιός. Δε δίνουμε το δικαίωμα στους συντρόφους μας – τουλάχιστον ως προς τα ετερόφυλα ζευγάρια που ξέρω εμπειρίκα, γιατί στα ομόφυλα δεν γνωρίζω πως λειτουργεί – να κάνουν κάτι κι ας το κάνουν λάθος την πρώτη φορά.
Ούτως ή άλλως, οι μανάδες είμαστε πιο έτοιμες να αντιμετωπίσουμε κάποια πράγματα, έτσι είναι από τη φύση μας. Αν δεν αφήσουμε τον σύζυγο να κάνει πράγματα και να μάθει από τα λάθη του, αλλά του παίρνουμε τις υποχρεώσεις γιατί τον κρίνουμε άμεσα ανεπαρκή, περισσότερο εγκλωβισμένες θα μας κάνει.
Κι είναι αυτές οι καταπιεσμένες που καταλήγουν να κάνουν το περισσότερο mumshaming, γιατί οι ίδιες το βιώνουν και δεν μπορούν να το αλλάξουν».
Το όραμα μου είναι να αλλάξω τον τρόπο που βλέπουν οι νέες μαμάδες τη μητρότητα
«Παρά το ότι το πρώτο βίντεο που κάναμε είχε χαμηλή απήχηση, πριν 3 χρόνια αυτό, ήξερα πως θα πιάσει. Δε φανταζόμασταν όμως πως θα γίνει τοσο viral όσο είναι αυτή τη στιγμή. Πια, έχει ξεφύγει κιόλας από τις συμβουλές μητρότητας και έχει πάει σε ένα άλλο κομμάτι, που μπορεί κι αυτό να είναι ένα είδος συμβουλών.
Ο λόγος που δεν πίστευα ότι θα έχει αυτή την απήχηση, είναι γιατί στην Ελλάδα η μάνα δεν ακουμπιέται εύκολα, υπάρχουν ταμπού, είναι κάτι το ιερό. Θα γίνουν τα κλασικά αστεία για τη ζακέτα και αυτός θα είναι ο μόνος τρόπος διακωμώδησης».
«Δε με θεωρώ youtuber. Κάνω κάτι καθαρά υποκριτικό. Κάθε βίντεο έχει σενάριο, ενδυματολογικό, μακιγιάζ, χαρακτήρες που γράφονται και αναλύονται, έχει σκηνοθεσία…Η Λίζα έχει μεγάλο μερίδιο στο brainstorming γιατί βάζει την κάμερα και με αφήνει να πω όσα μου βγαίνουν. Αρκετά κομμάτια των χαρακτήρων βγαίνουν από μόνα τους. Τους έχω έντονους μπροστά μου εκείνη τη στιγμή και γίνονται αυθόρμητα εικόνα».
«Έχω σκεφτεί πολλές φορές να εξαφανίσω το παιδί μου. Φροντίζω να μην με φτάσω στο σημείο να σκεφτώ κάτι άλλο. Της το λέω κιόλας της μικρής. Εξαφανίσου. Και μου λέει “εντάξει, εξαφανίστηκα”. Αυτό συμβαίνει 5-6 φορές τη μέρα».
«Δε νιώθω Youtuber γιατί το κοινό μου είναι κατά βάση 35-45 και ακόμα δεν έχουν εντρυφήσει στα του Youtube. Έχω φίλες που δεν ξέρουν ότι πρέπει να κάνουν subscribe για παράδειγμα ή να πατήσουν καμπανάκι. Ούτε εγώ το ήξερα, πριν ασχοληθώ με όλο αυτό. Δεν είχα καν Instagram και δε θα είχα κάνει, αν δεν υπήρχαν αυτά τα βίντεο. Είχα ένα Facebook και ανέβαζα αυτά τα ρομαντικά των ηθοποιών».
«Το κανάλι αυτό κατ΄αρχάς δεν είναι δικό μου. Έχει μια σειρά από βίντεο και θεματικές που παρουσιάζουν διάφορες γυναίκες. Εγώ είμαι ένα κομμάτι του. Ξεκίνησε ως ένα κανάλι συμβουλευτικής προς τις μαμάδες, με διατροφικό, ψυχολογικό περιεχόμενο και για κάποιο λόγο αναδύθηκε αυτό που κάνω εγώ.
Έχει μείνει στο κοινό πως είμαι εγώ η 5 Minute Mum. Τότε το αφουγκραστήκαμε και είπαμε να πάμε να δώσουμε κάτι πολυδιάστατο, να πιάσουμε τη μητρότητα από πολλές μεριές, όχι μονοδιάστατα όπως το κάνουν οι influencers. Οι διαφημιστές εξακολουθούν βέβαια να προτιμούν να χορηγήσουν τις “τέλειες” μαμάδες.
Όταν με ρωτούν τι θέλω να κάνω με αυτά τα βίντεο, τους απαντώ: θέλω να τσακωθεί το ζευγάρι, να “βγουν μαχαίρια”, να μην είναι γλυκουλίνικα.
Δεν έχω παρατήσει την υποκριτική, ασχολούμαι ενεργά. Συμμετέχω σε ταινίες και σίριαλ, ετοιμάζω έναν γυναικείο μονόλογο για το θέατρο, καθαρά κωμικό. Πιστεύω ότι μέσα από το κωμικό λέγονται τα πιο σοβαρά και αυτό θα επιδιώξω. Θα ήθελα να κάνω μια παράσταση που να είναι για μάνες, να έρχονται στην παράσταση με τις φίλες και τους άντρες τους για να πιουν ποτά και να γυρίσουν σπίτι και να φτάσουν οριακά να χωρίσουν.
Το όραμα μου είναι να αλλάξω τον τρόπο που βλέπουν οι νέες μαμάδες τη μητρότητα, να μη φοβούνται να γίνουν σε νεαρή ηλικία μητέρες επειδή μπορεί το παιδί να τους αφαιρέσει από την κοινωνικοποίησή τους και σίγουρα θέλω να με δουν άνθρωποι του χώρου. Επειδή προέρχομαι από έναν θεατρικό χώρο, το Youtube είναι για τους συναδέλφους κάπως τζιζ, το έχουν δαιμονοποιήσει, το έχουν ενοχοποιήσει. Και θέλω να δουν πως υπάρχει χώρος για εμάς στο Youtube, ότι κάτι γίνεται».
* Φωτογραφίες: Ισμήνη Βλασσοπούλου/Intime
** Η φωτογράφιση και συνέντευξη έγινε στο υπέροχο La Gitana που βρίσκεται στο Μετς. Τσέκαρε περισσότερα εδώ.