Τη θυμόμαστε να υποδύεται τη θεία της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην ταινία «Η νεράιδα και το παλικάρι». Το γέλιο έπεσε άφθονο όταν κατέθετε στο δικαστήριο του φιλμ «Η σωφερίνα» ως «χήρα Καραβαγγέλη», κρατώντας από το λουρί τον σκύλο της. Ο λόγος για την Τζόλυ Γαρμπή.
Έμεινε στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για τους δεύτερους ρόλους της. Έλαβε μέρος σε περίπου 60 παραγωγές. Η βραχνή της φωνή αποτέλεσε σήμα-κατατεθέν.
«Ο Φανούρης και το σόι του», «Μια ζωή την έχουμε», «Το κλωτσοσκούφι», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Ο ατσίδας», «Ο σκληρός άνδρας», «Η Λίζα και η άλλη», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Καλώς ήλθε το δολάριο», «Αλαλούμ». Μερικές ακόμη από τις ταινίες που συμμετείχε.
Παράλληλα πήρε μέρος σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές της δημόσιας τηλεόρασης, όπως στις: «Βίβα Κατερίνα» (ΥΕΝΕΔ, 1973), «Μεθοριακός Σταθμός» (ΥΕΝΕΔ, 1974), «Λεμονοδάσος» (ΕΡΤ, 1978).
Επίσης, συμμετείχε σε διάφορες τηλεοπτικές παραστάσεις στο πλαίσιο της εκπομπής «Το θέατρο της Δευτέρας».
Αν και ξεκίνησε νωρίς την υποκριτική της καριέρα, η Τζόλυ Γαρμπή έγινε ευρύτερα γνωστή στο κοινό κοντά στα 50 της και εξελίχθηκε σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές «ψυχομάνες» του ελληνικού κινηματογράφου.
Γεννήθηκε το 1912 ή το 1913 (σ.σ. στο προφίλ της στο site της Finos Film αναφέρεται το 1912, ενώ σε ανάρτηση της ίδιας εταιρείας αναφέρεται το 1913) στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής από Κεφαλλονίτες γονείς που είχαν μεταναστεύσει.
Κατά την εφηβεία της, η οικογένεια επαναπατρίστηκε και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εγγράφηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο Ωδείο Αθηνών για να παρακολουθεί μαθήματα τραγουδιού & πιάνου.
Το 1932, η Τζόλυ Γαρμπή συμμετείχε στην «Κοινωνική σαπίλα», το πρώτο καταγεγραμμένο (και βωβό) ελληνικό φιλμ κοινωνικής κριτικής με ρεαλιστικό θέμα και πλαίσιο δράσης την εργατική τάξη.
Σε μια εποχή αυστηρής λογοκρισίας, οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς ήταν ερασιτέχνες ή χρησιμοποιούσαν πλαστά ονόματα.
Δεδομένου πως ο συνδικαλισμός και οποιαδήποτε δραστηριότητα που μπορούσε να θεωρηθεί ως αριστερή, διώκονταν ως «ιδιώνυμο αδίκημα» με βενιζελικό νόμο του 1929, το γύρισμα ήταν ένα αρκετά ριψοκίνδυνο εγχείρημα.
Επίσης, η ταινία προσέβαλε τα ήθη της εποχής, απεικονίζοντας με όλες τις λεπτομέρειες την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, επομένως η πρώτη διανομή της στις αίθουσες συνοδεύτηκε από αστυνομικές επεμβάσεις και ματαιώσεις προβολών.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, κι αφού έλαβε μέρος στις θεατρικές παραστάσεις «Λόρδος Βύρων» και «Ο γυρισμός της Ελένης», η Τζόλυ Γαρμπή ταξίδεψε στο Παρίσι, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές της.
Το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου την υποχρέωσε να επιστρέψει, να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως νοσοκόμα στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο και να λάβει μέρος στην Εθνική Αντίσταση, όπως αναφέρουν διαδικτυακές πηγές.
Παράλληλα, τη σεζόν 1941-42 συμμετείχε στην παράσταση «Απόψε θα γελάσουμε», σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, ώσπου μετά την απελευθέρωση και τον Εμφύλιο έγινε ένα με το θεατρικό σανίδι, λαμβάνοντας μέρος σε πολλές παραστάσεις.
Πρωτοστάτησε στη δημιουργία του θιάσου Ενωμένοι Καλλιτέχνες που υπηρετούσε το λαϊκό θέατρο, μαζί με τους Χρήστο Τσαγανέα, Αιμίλιο Βεάκη, Αντώνη Γιαννίδη, Γιώργο Παππά, Γιώργο Σεβαστίκογλου και τον σύζυγό της Θόδωρο Μορίδη.
Στην ιστορία έμεινε το γεγονός ότι μία άλλη πολύ σπουδαία ηθοποιός, η Σαπφώ Νοταρά, δεν τη συμπαθούσε. «Μου έλεγε συνέχεια: “Μην κάνεις παρέα την Τζόλυ Γαρμπή, αυτή κάνει τη νέα”. Δεν τη χώνευε καθόλου γιατί έκανε λίφτινγκ για να φαίνεται νεότερη». Τάδε έφη, Σπύρος Μπιμπίλας.
Αντίθετα, ήταν πολύ καλές φίλες με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, όπως μαρτυρά το γεγονός ότι είχαν συνυπάρξει αρκετές φορές στον κινηματογράφο και το θέατρο.
Η πρωταγωνίστρια του αφιερώματος πέρασε πολλές δεκαετίες στο πλευρό του Θόδωρου Μορίδη, με τον οποίο τα τελευταία χρόνια της ζωής τους διέμεναν στο εξοχικό τους στο Μάτι Αττικής.
Το ζευγάρι δεν άφησε απογόνους, ενώ «έφυγε» με διαφορά ενός χρόνου, σε προχωρημένη ηλικία. Στις 9 Δεκεμβρίου 2002 έκανε εκείνη την αρχή σε οίκο ευγηρίας. Στις 22 Δεκεμβρίου 2003 την ακολούθησε ο αγαπημένος της, ο οποίος νοσηλευόταν στο Αττικό Θεραπευτήριο. Το «τέλος» τους έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό 10 ημέρες αργότερα. Κηδεύτηκαν στον Μαραθώνα.
Στις 21 και 28 Απριλίου 1998, το κοινό παρακολούθησε για τελευταία φορά την Τζόλυ Γαρμπή να υποδύεται τη «θεία Μαρίκα» στο σίριαλ «Μονάχους Μονάχους» στο MEGA. Ήταν 85 ετών. Όλη της η ζωή ένας ρόλος…
Δείτε την τελευταία της τηλεοπτική παρουσία:
Δείτε video-αφιέρωμα της Finos Film στην Τζόλυ Γαρμπή: