Γεννημένος στο Σικάγο το 1986, ο Κένι Τζορτζ μεγάλωσε σε μια πόλη που ζούσε και ανέπνεε στον ρυθμό του Μάικλ Τζόρνταν και του μπάσκετ. Από ένα καπρίτσιο της φύσης στα 15 χρόνια του ήταν ήδη 2,10 (!), δείχνοντας ότι σύντομα θα κατέληγε και αυτός στα παρκέ –κι αν ήταν τυχερός- ακόμη και του ΝΒΑ. Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν ήταν γραφτό να συμβεί…
Ο Κένι Τζορτζ ήταν από εκείνα τα παιδιά που ξαφνικά στην εφηβεία κερδίζουν μπόι μέσα σε ένα καλοκαίρι σε βαθμό που δεν τα αναγνωρίζεις. Αυτός, όμως, το παράκανε! Όχι μόνο –το έτσι κι αλλιώς ψηλό αγόρι- έφτασε τα 2 μέτρα, αλλά και τα ξεπέρασε, αφού μετρήθηκε στα 2,10μ!
Η όπως και να το κάνουμε αφύσικη και πέρα από κάθε λογική ανάπτυξή του, θορύβησε την οικογένειά του και οι εξετάσεις που ακολούθησαν, έδειξαν ότι στην δική του περίπτωση υπεύθυνη για ό,τι είχε συμβεί ήταν η υπόφυσή του. Εκείνο το σημείο του εγκεφάλου, εκείνος ο αδένας του οποίου η βασική λειτουργία είναι η έκκριση ορμονών και ο έλεγχος άλλων αδένων του ανθρώπινου σώματος.
Αποτέλεσμα της κατάστασης ήταν ο Κένι Τζορτζ να κερδίσει ύψος και μαζί με αυτό και το ενδιαφέρον του μπασκετικού κόσμου, την ώρα που από την άλλη μεριά, θα χρειαζόταν να κάνει συστηματικές εξετάσεις για να ελέγχει την πορεία.
Ουσιαστικά το μεγαλύτερο «τίμημα» για αυτήν την κατάσταση που βίωνε ήταν τα προβλήματα που δημιουργούνται σε ένα τέτοιο κορμί που εκτός από ύψος, μεγάλωνε απότομα και σε βάρος, με όσες συνέπειες μπορεί αυτό να έχει στο σώμα.
Μέχρι εκείνη την στιγμή το μπάσκετ δεν ήταν στις προτεραιότητές του. Όμως ο προπονητής του Λατινικού Γυμνασίου του Σικάγου δεν είχε δει άλλα παιδάκια να είναι (πολύ !) πάνω από δύο μέτρα στα 15 τους! Έτσι μίλησε στον πατέρα του Κένι, Κένι σίνιορ (καθώς οι γονείς του είχαν πάρει διαζύγιο όταν ο μικρός ήταν μόλις δύο ετών) και πρότεινε το μάλλον προφανές. Ότι το μέλλον του θα ήταν μέσα στο παρκέ με μια μπάλα στο χέρι.
Ο Κένι Τζορτζ μετατράπηκε σε πραγματική ατραξιόν σκεπάζοντας την ρακέτα, απέναντι βέβαια σε πολύ πιο κοντούς αντιπάλους, στους οποίους «έσβηνε» συστηματικά τα φώτα, όπως μαρτυρούν και τα 9 κοψίματα κατά μέσο όρο! Την ίδια ώρα είχε περίπου 8 πόντους και 9 ριμπάουντ ανά ματς, και με τέτοια νούμερα βοήθησε το σχολείο του να προχωρήσει στο πρωτάθλημα, πριν ένας τραυματισμός στο γόνατο τον αφήσει σχεδόν 2 μήνες εκτός δράσης.
Με το ύψος του πλέον, το 2004, να έχει πλησιάσει το 2,30 (!) και το σωματικό βάρος του τα 170 κιλά (!), έγινε φανερό ότι τα γόνατά του θα ήταν δύσκολο να τον αντέξουν ώστε να κάνει καριέρα. Ωστόσο το πανεπιστήμιο UNC-Asheville αποφάσισε να ρισκάρει και τον ενέταξε στο πρόγραμμά του.
Δυστυχώς δεν μπόρεσε να αγωνιστεί την πρώτη χρονιά λόγω γραφειοκρατικού ζητήματος, αλλά αυτό δεν συνέβη ούτε την επόμενη καθώς στο μεταξύ χρειάστηκε ακόμη ένα χειρουργείο στα επιρρεπή σε προβλήματα γόνατά του.
Τελικά έκανε το ντεμπούτο του με τα «Bulldog» του Asheville στις 22 Νοεμβρίου 2006. Μια ημερομηνία που θα την θυμάται σε όλη του την ζωή. Κατάφερε μέσα σε 15 λεπτά να κάνει 5 τάπες, όμως η καταπόνηση στα γόνατά του ήταν τόσο μεγάλη και έντονη που έχασε τα επόμενα 5 ματς της ομάδας…
Παρά τους πόνους, στην ρούκι σεζόν του κατόρθωσε να έχει κατά μέσο όρο 5,5 πόντους, 3,5 ριμπάουντ και 2 κοψίματα, σε περίπου 10,5 λεπτά συμμετοχής. Στο μεταξύ ψήλωσε κι άλλο με ορισμένες μετρήσεις να τον αναφέρουν 2,31 και άλλες να ανεβάζουν το ύψος του ακόμη και στο 2,36! Σε κάθε περίπτωση ήταν ο ψηλότερος παίχτης όχι μόνο του κολλεγιακού πρωταθλήματος αλλά γενικότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και κάνοντας όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση του εύθραυστου κορμιού του, στην δεύτερη σεζόν τα πήγε ακόμη καλύτερα. Ο χρόνος που περνούσε στα παρκέ σχεδόν διπλασιάστηκε (20’) και το ίδιο συνέβη και με τις υπόλοιπες στατιστικές κατηγορίες (12,4 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 3,5 κοψίματα).
Πλέον ολοένα και περισσότερα μάτια τον κοιτούσαν με θαυμασμό, αλλά και αγωνία για το μέλλον του, την ώρα που εκείνος πραγματοποιούσε εντυπωσιακές εμφανίσεις όπως για παράδειγμα κόντρα στο Campbell που με 20 πόντους, 12 ριμπάουντ και 10 τάπες έκανε το πρώτο triple-double στην ιστορία του UNC-Asheville ή το ματς απέναντι στην φημισμένη North Carolina όταν ήρθε από τον πάγκο για να σημειώσει 14 πόντους και να μαζέψει 11 «σκουπίδια»!
Κι ενώ το μέλλον διαγραφόταν λαμπρό, τα νέα για την υγεία του πάγωσαν τους πάντες. Κάποιοι ίσως θα πίστευαν ότι θα προέκυπτε ξανά κάποιο θέμα με τα γόνατά του, αλλά ο Κένι Τζορτζ χτύπησε το «τζακ ποτ» της ατυχίας.
Μολύνθηκε στο πόδι από ένα βακτήριο σταφυλόκοκκου και μάλιστα ένα συγκεκριμένο είδος που δεν αντιμετωπίζεται. Οι ιστοί νεκρώνουν και ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η επέκταση της μόλυνσης είναι ένας. Ο ακρωτηριασμός… Έτσι, στα 21 χρόνια του μόλις, είδε τα όνειρά του για μια καριέρα ακόμη και στο ΝΒΑ να διαλύονται. Κανείς δεν ξέρει αν θα μπορούσε να σταθεί σε αυτό το επίπεδο αλλά και για πόσο θα μπορούσε να το κάνει, δεδομένων των θεμάτων υγεία του. Σίγουρα, όμως, είναι τεράστιο κρίμα που δεν είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει την τύχη του και να εκπληρώσει αυτό που έμοιαζε να είναι το πεπρωμένο του…