Γεννημένος το 1927 στην Κοκκινιά, ο Βαγγέλης Περπινιάδης δύσκολα μεγαλώνοντας θα υποστήριζε άλλη ομάδα εκτός του Ολυμπιακού. Ωστόσο αυτή η προτίμησή του δεν τον εμπόδισε να γράψει τραγούδια όχι μόνο για τον «θρύλο», αλλά και για τον «αιώνιο αντίπαλο» Παναθηναϊκό αλλά και την ΑΕΚ!
Φυσικά αυτός ο σπουδαίος εκπρόσωπος του λαϊκού τραγουδιού δεν έμεινε στην ιστορία για τα κομμάτια με τα οποία εξύμνησε τους «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου και εκπροσώπους του περίφημου ΠΟΚ της εποχής.
Η πρώτη του επαφή με την μουσική ήρθε με την ιδιότητα του ψάλτη, σύντομα όμως άλλαξε… τροπάριο! Μεταπήδησε στα λαϊκά και η ίδια η ιστορία απέδειξε ότι έπραξε σωστά καθώς το 1960 ήρθε η πρώτη μεγάλη επιτυχία του με το κομμάτι «Τα νέα της Αλεξάντρας», ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε και με την σύνθεση. Κάπου εκεί, λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’60 ήρθε και η ιδέα για τραγούδια που αντί για χαμένες αγάπες και μεγάλους έρωτες, μιλούσαν για ομάδες, παίκτες και θριάμβους.
Η αφορμή δόθηκε την βραδιά της 19ης Σεπτεμβρίου 1963. Ο Ολυμπιακός επικρατεί 1-0 της βουλγαρικής Λέφσκι Σόφιας και κατακτά το Βαλκανικό Κύπελλο. Χιλιάδες οπαδοί του συγκεντρώνονται στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για να αποθεώσουν τον σκόρερ Μίμη Στεφανάκο και τους υπόλοιπους κατά την επιστροφή τους από την Κωνσταντινούπολη όπου είχε διεξαχθεί ο τελικός. Εκεί βρίσκεται ο τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου με τον φίλο του Τάκη Λαζόπουλο, οι οποίοι είδαν όλο το σκηνικό αποθέωσης και αργότερα το περιγράφουν στον Βαγγέλη Περπινιάδη με τον οποίο συναντιούνται σπίτι του.
Ο τελευταίος αφού ξυπνά την γυναίκα του και όλοι μαζί πίνουν καφεδάκι, πιάνει το μπουζούκι του και αρχίζει να σκαρώνει στίχους και μουσική. Λίγα λεπτά αργότερα ο βασικός ρυθμός για το μετέπειτα θρυλικό «Ολυμπίκ-Ολυμπιακέ» είναι έτοιμος! Μετά από λίγη παραπάνω δουλειά, το κομμάτι γράφεται σε ένα μαγνητοφωνάκι και το επόμενο πρωί τηλεφωνεί στον Μίνωα Μάτσα και τον… υποχρεώνει να ακούσει από το ακουστικό το πόνημά του!
Αργότερα θα κυκλοφορήσει ακόμη ένα δικό του κομμάτι με την αγαπημένη του ομάδα στο επίκεντρο. Ήταν το «Ο Ολυμπιακός του Μπούκοβι», στο οποίο όπως και στο προηγούμενο, η Ρία Νόρμα (με την οποία συνεργάστηκαν πολλές φορές) κάνει τις δεύτερες φωνές. Όπως αποκάλυψε και ο ίδιος σε συνέντευξή του αυτά τα δύο τραγούδια που κυκλοφόρησαν σε 45άρια δισκάκια πούλησαν σχεδόν 350.000 αντίτυπα!
Αντίθετα δεν πήγαν και τόσο καλά τα κομμάτια που κυκλοφόρησε περίπου την ίδια χρονική περίοδο για τις δύο άλλες μεγάλες ομάδες της Ελλάδας, την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Για την ακρίβεια, το «ενωσίτικο» είχε κεντρικό ήρωα τον σπουδαίο Κώστα Νεστορίδη. Βέβαια, έτρεφε και μια συμπάθεια για τους κιτρινόμαυρους αφού είχε περάσει τα χρόνια της Κατοχής στη Νέα Φιλαδέλφεια, οπότε όταν η ΑΕΚ νίκησε 1-0 τον Ολυμπιακό σε ντέρμπι το 1960, έγραψε τον ύμνο που λέει «Και σαν τον Νεστορίδη κανένας δε θα βγει, να λέει πως η μπάλα εκεί θα καρφωθεί», περιγράφοντας τον μαεστρικό ποδοσφαιριστή που μάλιστα φέρεται να είχε προβλέψει ότι με δικό του γκολ θα έφερνε τον θρίαμβο της ομάδας του και τον είχε εκμυστηρευθεί στον αντίπαλο τερματοφύλακα και φίλο του, Σάββα Θεοδωρίδη.
Το κομμάτι για την ΑΕΚ έσπευσαν να αγοράσουν περίπου 25.000 άνθρωποι, ενώ ο Βαγγέλης Περπινιάδης, ως συνθέτης έβαλε την υπογραφή του και σε ένα κομμάτι αφιερωμένο στον Παναθηναϊκό, το οποίο ερμήνευσαν ο τεράστιος Σπύρος και η Ζωή Ζαγοραίου, με το δισκάκι να μπαίνει τελικά σε 15.000 σπίτια.
Ο Βαγγέλης Περπινιάδης, ο «υμνογράφος των μεγάλων ομάδων» τελικά έφυγε από την ζωή στις 12 Μαΐου του 2003, νικημένος από καρκίνο σε ηλικία 76 ετών.