Οι περισσότεροι την θυμούνται για τους ρόλους τους στο πλευρό του Λάμπρου Κωνσταντάρα την δεκαετία του 1960. Άγνωστο σε πολλούς όμως είναι ένα άλλο γεγονός πολύ πιο πίσω στο χρόνο. Η Καίτη Πάνου ως ενζενί είχε παίξει ξανά μαζί με τον σπουδαίο Έλληνα ηθοποιό, την σκληρή περίοδο της Κατοχής. Και μάλιστα σε ένα φιλμ ιστορικών διαστάσεων.
Βρισκόμαστε στην περίοδο 1942-1943. Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από την μπότα των Ναζί και παρά τις κακουχίες και την δυστυχία, κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ψευδαίσθηση κανονικότητας. Να φέρουν ένα χαμόγελο στα πρόσωπα των δοκιμαζόμενων Ελλήνων.
Από την χαραυγή του ελληνικού σινεμά
Ανάμεσά τους και ο Φιλοποίμην Φίνος ο οποίος τότε κάνει την πρώτη δική του ταινία. Νωρίτερα βέβαια είχε σκηνοθετήσει ξανά, αλλά πλέον έχει το δικό του στούντιο. Αυτό που για δεκαετίες θα κυριαρχήσει στο χώρο και θα γίνει συνώνυμο του ελληνικού κινηματογράφου.
Το φιλμ «Η φωνή της καρδιάς» βγαίνει τελικά στις αίθουσες το 1943, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ιωαννόπουλου, με τον ίδιο να γράφει και το σενάριο. Αυτή ήταν η πρώτη ταινία που έφερε το λογότυπο της Φίνος Φιλμ και θεωρείται από τους ειδικούς ως το σημείο εκκίνησης του σύγχρονου σινεμά στη χώρα μας.
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι ο Αιμίλιος Βεάκης. Η ταινία όμως αποκτά ακόμη μεγαλύτερη ιστορική σημασία αφού εκεί κάνουν ντεμπούτο και ορισμένοι άλλοι. Όπως για παράδειγμα ο Δημήτρης Χορν, η Σμαρούλα Γιούλη αλλά και η Καίτη Πάνου.
Παιδί-θαύμα
Η τελευταία είχε γεννηθεί στον Πύργο (Μπουργκάς) Βουλγαρίας αλλά από πολύ νεαρή ηλικία βρέθηκε στην Ελλάδα. Η σχέση της με την ηθοποιία ήρθε πολύ νωρίς στη ζωή της αφού θεωρήθηκε παιδί-θαύμα στο θέατρο! Σπούδασε κλασικό μπαλέτο και υποκριτική στην Σχολή Ηθοποιών Κινηματογράφου του Γιώργου Θεοδοσιάδη και το 1943 ήρθε η πρόταση από τον Φίνο…
Επιλέχθηκε για τον ρόλο της Λίλας, μετά από ορισμένες παρουσίες ακόμη και στον βωβό κινηματογράφο. Τότε ήταν 16 ετών και αμέσως η νεαρή ενζενί συγκέντρωσε πάνω της όλα τα βλέμματα. Λένε μάλιστα ότι ο σκηνοθέτης της ταινίας, Δημήτρης Ιωαννόπουλος ήταν σφόδρα ερωτευμένος μαζί της. Όταν λοιπόν σε κάποια σκηνή και βάσει σεναρίου θα την φίλαγε ο Δημήτρης Χορν, επήλθε καυγάς! Ο σκηνοθέτης δεν ήθελε καν να γυριστεί η συγκεκριμένη σκηνή… Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, οι δυο άνδρες κόντεψαν να πιαστούν στα χέρια για τα μάτια της.
Σε αυτό το φιλμ συνεργάστηκε για πρώτη φορά στη ζωή της με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα ο οποίος υποδυόταν τον Τζώρτζη. Έμελλε να είναι η πρώτη από τις πολλές φορές που οι δυο τους θα βρίσκονταν στην ίδια κινηματογραφική στέγη.
Αυτό συνέβη το 1960 με το έργο «Ένας Δον Ζουάν για κλάματα». Το φιλμ σηματοδότησε και την επιστροφή της Πάνου στην υποκριτική, καθώς για μερικά χρόνια απείχε λόγω του γάμου της. Από εκείνο το σημείο και μετά ακολούθησαν αρκετές ταινίες με αυτό το δίδυμο. Ξεχωρίζουν αναμφίβολα παραγωγές όπως «Ο τρελός τα έχει 400», «Ο μπλοφατζής», «Ο φαφλατάς», «Ο τρελοπενηντάρης» και «Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη», ανάμεσσ σε άλλες.
Θέατρο και τηλεόραση
Παράλληλα η Καίτη Πάνου πραγματοποίησε επιτυχημένη καριέρα και στο θέατρο, σε πολλές παραστάσεις επίσης στο πλευρό του Κωνσταντάρα.
Από την δεκαετία του 1970 μπήκε στη ζωή μας και η τηλεόραση και η Καίτη Πάνου είχε και σε αυτό το μέσο πολλές παρουσίες. Ξεκίνησε το 1971 της τότε ΕΙΡΤ με το «Γραφείο Συνοικεσίων» και ακολούθησαν πολλά σίριαλ. Ακόμη και την περίοδο της ιδιωτικής τηλεόρασης την συναντάμε σε σειρές, σε ρόλους της αστικής μητέρας κατά βάση.
Τελευταία εμφάνισή της στη μικρή οθόνη καταγράφεται το 1998 στο σίριαλ του Mega «Για σένα». Την ίδια σεζόν ρίχνει αυλαία και στο θέατρο με την παράσταση «Το κλουβί με τις τρελές» του Σωτήρη Μουστάκα.
Έκτοτε αποτραβήχτηκε από το χώρο του θεάματος και ζούσε στο διαμέρισμά της μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Απεβίωσε εκεί ύστερα από ανακοπή καρδιάς στις 17 Μαΐου 2008 και κηδεύτηκε τρεις ημέρες αργότερα στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν 81 ετών.