Αν και κατέγραψε σημαντική και αξιοπρόσεχτη καριέρα στο ελληνικό τραγούδι, η Λόλα Τσακίρη δεν είχε το τέλος που της άξιζε… Έφυγε από την ζωή πάμφτωχη και ξεχασμένη από τους περισσότερους, σε ηλικία μόλις 49 ετών, με τον θάνατό της να σκορπίζει την θλίψη στους λίγους που στάθηκαν κοντά της στο τέλος…
«Ένας μοναχικός θάνατος»… Αυτός ήταν ο τίτλος του άρθρου της εφημερίδας «Τα Νέα» την 3η Απριλίου του 1982, για τον χαμό της Λόλας Τσακίρη. Την προηγούμενη ημέρα η ερμηνεύτρια ορισμένων γνωστών επιτυχιών, ειδικά την δεκαετία του 1960, είχε αποχαιρετήσει τα εγκόσμια, μακριά όχι μόνο από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά μακριά σχεδόν από όλους…
Μόνη και ξεχασμένη
Απολύτως χαρακτηριστικό του πόσο μόνη και ξεχασμένη ήταν στα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν το γεγονός ότι σχεδόν κανείς δεν είχε πάρει είδηση τη νοσηλεία της, λίγο πριν το θάνατό της.
Βρισκόταν στο νοσοκομείο «Σωτηρία» αντιμετωπίζοντας ένα πολύ σοβαρό, όπως αποδείχθηκε, πρόβλημα υγείας. Εκείνες τις δύσκολες ώρες τις πέρασε μόνη, μέχρι την στιγμή που άφησε την τελευταία πνοή της στις 2 Απριλίου 1982.
Γεννημένη στην Θεσσαλονίκη στις 11 Φεβρουαρίου του 1933, δεν είχε προλάβει καν να κλείσει τα 50 χρόνια της. Το γεγονός του θανάτου της πέρασε ουσιαστικά στα «ψιλά» και θα είχε κηδευτεί μόνη, όπως έφυγε, αν δεν έκαναν ένα βήμα μπροστά παλιοί συνεργάτες της.
Η Ρένα Βλαχοπούλου, η Ελένη Προκοπίου, ο Κώστας Βενετσάνος και μερικοί ακόμα οργάνωσαν έναν μικρό έρανο προκειμένου να γίνει η κηδεία της, αφού η ίδια ήταν πάμφτωχη. Το τελευταίο αντίο δόθηκε τελικά στο Γ’ Νεκροταφείο, με ελάχιστο κόσμο να βρίσκεται εκεί, σε σχέση με την εποχή που η Λόλα Τσακίρη έκανε καριέρα.
Από την πρεσβεία των ΗΠΑ, στο τραγούδι
Στον καλλιτεχνικό χώρο εμφανίστηκε σε μεγαλύτερη, σχετικά, ηλικία. Μέχρι τότε η Τσακίρη, κόρη στρατηγού, εργαζόταν ως γραμματέας στην πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην Αθήνα.
Το 1963 διακρίθηκε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Εκεί, στη γενέτειρά της, κατέλαβε την 4η θέση με το κομμάτι «Πού πάτε κύριε», των Τάκη Μωράκη και Νάντιας Κωνσταντοπούλου, η οποία μάλιστα την συνόδευσε στην ερμηνεία.
Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 είχε μια σειρά από συνεργασίες με σημαντικούς Έλληνες συνθέτες. Πέρα του Τάκη Μωράκη, τραγούδησε κομμάτια και άλλων όπως ο Μανόλης Χιώτης και ο Μίμης Πλέσσας.
Μάλιστα, με τραγούδι του τελευταίου είχε λάβει μέρος στο Φεστιβάλ της Βηρυτού, κατακτώντας την 1η θέση! Το κομμάτι του της χάρισε την κορυφή ήταν το «Εδώ τελειώνει ο ουρανός». Πέρα από το συγκεκριμένο και το «Αθήνα», έκανε κι άλλες επιτυχίες όπως το «Τέτοια χαρά δεν θα τη δεις», Το «Φέρτε μου ένα μαντολίνο» και άλλα.
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1970 πέρασε και στο χώρο της υποκριτικής, εμφανιζόμενη κατά κύριο λόγο στο θέατρο αλλά και στην τηλεόραση.
Παρά τα προβλήματα υγείας που προέκυψαν στην πορεία της ζωής της, προσπάθησε να παραμείνει ενεργή μέχρι τέλους. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τραγούδησε στην Γιορτή Κρασιού στο Δαφνί το 1981, λιγότερο από ένα χρόνο πριν τον θάνατό της…