Πολλές φορές το αναφέρουν τα πολύ διάσημα πρόσωπα, ιδίως του Χόλιγουντ και ο κόσμος συνήθως τους χλευάζει. Αφού είστε διάσημοι και βγάζετε εκατομμύρια, θα κάτσετε να τα λουστείτε και δε θα βγάλετε άχνα. Έλα όμως που διάσημοι ξεδιάσημοι, όλοι είναι άνθρωποι που η ψυχούλα τους πονάει…Και ο Μίκι Ρουρκ φαίνεται πως δε μπόρεσε ποτέ να διαχειριστεί το πόσο αναγνωρίσιμος ήταν, με αποτέλεσμα να «σβήσει» τον εαυτό του.
Οι διάσημοι μιλούν συχνά για το φορτίο της αναγνωρισιμότητας τους. Ο κόσμος μένει στα οφέλη που έχουν, αλλά ξεχνά τι βάρος υπάρχει, ειδικά στους παλιότερους που δεν ήταν τόσο εκτεθειμένοι μέσω των social στον κόσμο και ήξεραν πως οι πράξεις τους εντός Χόλιγουντ θα περάσουν στο ντούκου. Πια, όμως, όλα παίρνουν τεράστιες διαστάσεις.
Οκ, ψυχολόγοι δεν είμαστε, αλλά λίγα βασικά πράγματα να έχεις διαβάσει, κάνει μπαμ πως ο Μίκι Ρουρκ πνίγηκε στο πόσο διάσημος ήταν, στα λεφτά που εμφανίστηκαν μπροστά του και στις καταστάσεις που εμφανίζονται σε κάθε έναν στο Χόλιγουντ, σε επίπεδο σεξουαλικό, που είναι μια προέκταση της επιβολής στον άλλον, της επίδειξης εξουσίας.
Όταν είσαι αναγνωρίσιμος σαν τον Μίκι Ρουρκ, δε σου επιτρέπεται να γεράσεις, να μεγαλώσεις, να αλλάξει η μούρη σου, να ενδώσεις σε πράγματα που αν τα έκανε ένας άγνωστος, κανείς δε θα ασχολείτο. Όμως, επειδή είναι ο Μίκι Ρουρκ, τα μίντια τον κυνήγησαν για να τον πετάξουν βορά στο κοινό. That’s the game, ε…
Στο πλαίσιο αυτό, ο Ρουρκ έφτασε στα 72 του να μπει στο βρετανικό Celebrity Big Brother, πιθανώς από ανάγκη για χρήματα που θα του επέτρεπαν να συντηρήσει το lifestyle του και προσέθεσε ακόμα μια ντροπιαστική, για τη δημόσια εικόνα του, κατάσταση, μετά από εκείνη τη συνέντευξη στον Πιρς Μόργκαν πριν μερικά χρόνια.
Ντροπιαστική διότι επέδειξε βίαιη λεκτικά συμπεριφορά, με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς, ιδίως προς την γκέι JoJo Siwa, με αποτέλεσμα η παραγωγή να τον διώξει. Βέβαια, γνωρίζουμε πολύ καλά πώς λειτουργούν τα ριάλιτι και τι κρυφές συμφωνίες υπάρχουν. Ή ότι αν ένας θέλει να φύγει, μπορεί να βρει τον τρόπο να φύγει, αναγκάζοντας την παραγωγή.
Ακόμα κι αυτό να ισχύει, είναι άλλη μια κηλίδα στον Μίκι Ρουρκ. Όχι ότι τον είχε ποτέ ο κόσμος ως ίνδαλμα. Αλλά υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στο μέσο και το άλλο άκρο.
Και, καθώς γράφουμε τούτα τα λόγια, σκεφτόμαστε ότι μάλλον εμείς είμαστε οι λάθος. Ποιοι είμαστε εμείς άραγε για να κρίνουμε τις αποφάσεις ζωής κάποιου; Όταν αυτές αφορούν τη ζωή του και δεν επιδρούν στις ζωές μας. Αυτό το κείμενο ξεκίνησε σε ένα εντελώς λανθασμένο πλαίσιο, ενώ θα έπρεπε να αποδομήσει τη βάση πάνω στην οποία γράφτηκε.
Κάποτε θα πρέπει να καταλάβουμε πως ότι κάποιος είναι διάσημος κι αναγνωρίσιμος, δε μας δίνει το δικαίωμα να παρέμβουμε στη ζωή του και να κρίνουμε τις επιλογές του. Δεν έχει υποχρέωση καμία/κανένας ηθοποιός ή τραγουδίστρια/τραγουδιστής ή οτιδήποτε απέναντι στο κοινό της/του να διατηρείται πάντα νέα/νέος, να μη γερνά, να είναι πάντα αξιοπρεπής.
Πώς μπορούμε να μην επιτρέπουμε στους ανθρώπους, επειδή είναι γνωστοί, να μην πέσουν στο πάτωμα; Εμείς γιατί να το έχουμε αυτό το δικαίωμα;
Στο τέλος της ημέρας, δε θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει τι κάνει ο Μίκι Ρουρκ ως προς τη ζωή του. Οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε δημόσια, θα κριθούν, ναι, αλλά αφού γνωρίζουμε τι παιχνίδια παίζονται στα ριάλιτι για να τραβήξουν το ενδιαφέρον, γιατί να μπούμε σε αυτό το παιχνίδι;
Είναι, αναμφίβολα, ένα σοκ για τον θεατή να βλέπει τον Μίκι Ρουρκ και να καταλαβαίνει πως δεν είναι «αθάνατος», όμως μετά το σοκ πρέπει να ακολουθεί η λογική. Και κάπως έτσι, διπολικά, γράψαμε ένα κείμενο 50-50, που το πρώτο μισό ακυρώνεται και τσάμπα σας έφαγε τον χρόνο.