Επικρατώντας με 100-81 στο ΟΑΚΑ στις 05/01/2025 ο Παναθηναϊκός έφτασε τις 45 διαδοχικές νίκες εντός έδρας επί του ΠΑΟΚ. Το σερί «τρέχει» 27 ολόκληρα χρόνια. Συγκεκριμένα από τις 21 Μαρτίου 1998, οπότε ο ΠΑΟΚ έβγαλε το τελευταίο διπλό κόντρα στους «πράσινους», στο ΟΑΚΑ. Η front line εκείνης της ομάδας αποτελείτο από δύο παίκτες που δεν είναι πια στη ζωή. Τον Κόνραντ ΜακΡέι και τον Τσαρλς Σάκλφορντ. Για την ιστορία, ο πρώτος ήταν αυτός που είχε πετύχει το νικητήριο καλάθι στην εκπνοή, ύστερα από ασίστ του Στογιάκοβιτς, με τον ΠΑΟΚ να επιστρέφει από το -13 (57-44) του 33ου λεπτού.
Εκείνη τη σεζόν ο Δικέφαλος είχε ξεκινήσει με «5αρι» τον Ραφαέλ Άντισον, αλλά λόγω αλλεπάλληλων πειθαρχικών παραπτωμάτων ο Σβι Σερφ πήρε την απόφαση να τον αντικαταστήσει στα τέλη Νοεμβρίου. Η επιλογή εμπειριείχε μπόλικη δόση ρίσκου. Ο Τσαρλς Σάκλφορντ, ο πρώτος παίκτης στο NBA που άκουγε στο προσωνύμιο «Σακ», ήταν γνωστό ότι είχε διαλυμένα γόνατα και ότι ήταν ευάλωτος στις εξαρτήσεις. Αλλά εδώ ταιριάζει βέβαια το γνωστό: αν ένας παίκτης με το ταλέντο και τα αθλητικά προσόντα του Σάκλφορντ δεν κουβαλούσε και κάποια κουσούρια, πιθανότατα δεν θα τον είχαμε δει ποτέ στην Ελλάδα.
Και δεν θα τον είχαμε δει διότι ο Σάκλφορντ δεν έπαιζε μόνο με τα μούσκουλα και την εξαιρετική τεχνική κατάρτιση για παίκτη ύψους 2.08, αλλά και με το μυαλό. Σπάνια συναντούσες έναν παίκτη της δικής του σωματοδομής με τόσο ανεπτυγμένη μπασκετική νοημοσύνη και στοιχεία πλέι-μέικερ στο παιχνίδι του.
Ο ΠΑΟΚ ήξερε τι ποιότητας παίκτη αποκτούσε και προσευχόταν να μείνει υγιής και πειθαρχημένος. Ο νεοφερμένος μπορεί να μην στέριωσε ποτέ στο NBA, όπου το 1988 είχε επιλεγεί στο Νο. 32 του draft από τους Νιου Τζέρσεϊ Νετς, αλλά είχε ήδη πίσω του κάποιες μυθικές σεζόν στην Ευρώπη.
Το καλοκαίρι του ’90 οι οπαδοί της Φονόλα Καζέρτα υποδέχτηκαν τον Τσαρλς με σκεπτικισμό, καθώς περίμεναν ένα μεγαλύτερο όνομα στην μετά Όσκαρ Σμιντ εποχή. Ο θρυλικός Βραζιλιάνος είχε τερματίσει την οχταετή θητεία του στο σύλλογο, φεύγοντας από την Ιταλία (με κατεύθυνση τη Βαγιαδολίδ) και το όνομα του Σάκλφορντ δεν είχε την εμπορικότητα να σταθεί ως «αντίδοτο».
Αυτό όμως που δεν κατάφερε ο Σμιντ σε εφτά χρόνια στη Serie A – έφτασε μόνο δύο φορές στους τελικούς του ιταλικού πρωταθλήματος – το πέτυχε ο θηριώδης Αμερικανός σε μία και μοναδική. Έχοντας κατά μέσο όρο 19,7 πόντους and 15,8 ριμπάουντς, οδήγησε τη Φονόλα Καζέρτα στο μοναδικό, έως και σήμερα, τίτλο της ιστορίας της. Η Καζέρτα «καθάρισε» κατά σειρά τις Σκαβολίνι, Βίρτους Μπολόνια και στον τελικό την Ολύμπια Μιλάνο, σπάζοντας το πλεονέκτημα έδρας των Λομβαρδών στον τρίτο τελικό, με τον Σάκλφορντ να έχει 20 πόντους και ισάριθμα ριμπάουντ.
Μετά από τέτοια σεζόν, οι σειρήνες του NBA ήχησαν ξανά για τον MVP του ιταλικού πρωταθλήματος, ο οποίος στη δεύτερη σεζόν του στο NBA, με τους Νετς (περίοδος 1989-90), δεν τα είχε πάει καθόλου άσχημα. Είχε κάτα μέσο όρο 8,2 πόντους και 6,8 ριμπάουντ σε 22,2 λεπτά συμμετοχής, «γράφοντας» μάλιστα σε ένα ματς κόντρα στο Μιλγουόκι 23 πόντους και 26 ριμπάουντς! Οι Νετς εκείνης της περιόδου όμως ήταν μια άκρως προβληματική ομάδα σε επίπεδο αποδυτηρίων και ο Σάκλφορντ προτίμησε τότε την σπουδαία οικονομικά πρόταση των Ιταλών. Δεν παρέμεινε σε αυτούς όμως όταν οι Φιλαδέλφεια 76ερς του πρότειναν το καλοκαίρι του ’91 τριετές συμβόλαιο συνεργασίας. Η πρώτη σεζόν κύλησε με αυτόν βασικό σε 62 από τα 72 ματς, αλλά έκτοτε μπήκε στο μάτι του σταρ της ομάδας, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, ο οποίος επιθυμούσε και τελικά πέτυχε την εκδίωξή του.
Ο «Sir Charles» είπε το 2022 σε συνέντευξή του ότι επειδή οι οπαδοί της Φιλαδέλφεια ήταν πολύ επικριτικοί, φτάνοντας ακόμα και σε λεκτικές ακρότητες κατά των παικτών της ίδιας τους της ομάδας, υπήρχε ένας παίκτης που σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι επέλεγε να κάνει γρήγορα-γρήγορα δύο φάουλ για να καθίσει στον πάγκο. «Τον ρωτήσαμε γιατί το κάνει αυτό και είπε ότι δεν άντεχε την πίεση και ότι δεν ήθελε να λένε πράγματα για τη μητέρα του και τα παιδιά του». Όταν ο παρουσιαστής της εκπομπής «Inside the NBA» τον ρώτησε ποιος παίκτης ήταν αυτός, απάντησε «ο Τσαρλς Σάλκφορντ».
Αυτό που απέφυγε να σχολιάσει ο Μπάρκλεϊ είναι η έντονη φημολογία ότι θεωρούσε μεγάλο τεμπέλη τον συνονόματό του, κάνοντας του διαρκές μπούλινγκ, έως το σημείο πρόκλησης για ξύλο! Χαρακτηριστικά στο βιβλίο τα «Χρυσά Παιδιά», που βγάζει στη φόρα αρκετά άδυτα αστέρων της Dream Team, του πιστώνεται το εξής περιστατικό: αναφέρεται εκεί ότι μια μέρα ο σταρ των 76ers όρμησε στα γραφεία του ιδιοκτήτη της ομάδας, Χάρολντ Κατζ, ουρλιάζοντας ότι «διώξατε τον αδερφό μου Μαχόρν γι αυτή την αδερφή, τον Σάκλεφορντ»! Ο Μπάρκλεϊ θεωρούσε τον συνονόματο του Σάκλεφορντ, μεγάλο τεμπέλη, του
Κάπως έτσι, ο παίκτης βγήκε ξανά στον πηγαιμό για την Ευρώπη το 1993 και υπέγραψε ξανά συμβόλαιο με την Καζέρτα, αναδεικνυόμενος ξανά σε πρώτο ριμπάουντερ της λίγκας. Τα πρώτα προβλήματα τραυματισμών έκαναν την εμφάνιση τους και ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που την επόμενη αγωνιστική περίοδο αποδεσμεύτηκε ύστερα από μόλις 21 παιχνίδια από τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς.
Η σεζόν 1995-96 τον βρίσκει στην Ούλκερ, που είχε εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, όπως λεγόταν τότε η σημερινή Ευρωλίγκα. Ο Σάκλφορντ κάνει απίθανα πράγματα, σε μία από τις κορυφαίες ατομικά σεζόν στην ιστορία της διοργάνωσης. Με 19,5 πόντους, 12,4 ριμπάουντ και 2,1 ασίστ, οδηγεί την τουρκική ομάδα στα πλέι-οφ, το εισιτήριο για το Final Four το παίρνει όμως η Μπαρτσελόνα με 2-0 νίκες.
Πριν τα πλέι-οφ του τουρκικού πρωταθλήματος τα γόνατα του τον προδίδουν ξανά. Αφήνει την ομάδα του στα κρύα του λουτρού, πηγαίνοντας να εξεταστεί από Αμερικανούς γιατρούς… Η διοίκηση της Ούλκερ του καταλογίζει απειθαρχία και έλλειψη κινήτρου και η συνεργασία των δύο πλευρών τερματίζεται άδοξα.
Προς τέρψιν του Άρη και εις βάρος μιας άλλης τουρκικής ομάδας. Στο Κύπελλο Κόρατς της σεζόν 1996-97 ο Άρης φτάνει στον τελικό, όπου κάνει τη μυθική ανατροπή κόντρα στην Προύσα, με δίδυμο στους ψηλούς τον Σάκλφορντ και τον Πιγκουλίν Ορτίθ. Ο Άρης χάνει με -11 στον πρώτο τελικό εντός έδρας και θριαμβεύει με 88-70 στην Τουρκία, με τον Αμερικανό να παίζει τρομερή άμυνα και να μαζεύει 10 ριμπάουντ. Βεβαίως, νωρίτερα στη σεζόν ο Σούμποτιτς είχε αντικαταστήσει για τους αγώνες του πρωταθλήματος τον Αμερικανό με τον Ουόλτερ Μπέρι, απρόθυμος να ανεχθεί τα νυχτοπερπατήματα που συνήθιζαν να ακολουθούν κάποιο τραυματισμό του. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Άρης δεν προσπάθησε να τον κρατήσει και για την επόμενη σεζόν.
Ως Κυπελλούχος Κόρατς ο Σάκλφορντ προσπάθησε να πάρει μία θέση στο ρόστερ των Ουάσιγκτον Μπούλετς, συμμετέχοντας στο Summer league, αλλά έχασε την ευκαιρία, καθώς αναγκάστηκε να υποβληθεί σε εγχείρηση στο γόνατο. Αυτό τον υποχρέωσε να περιμένει στα «πιτς» για κάποια πρόταση από την Ευρώπη και κάπως έτσι φτάνουμε στον… πρόλογο του κειμένου.
Έχοντας να παίξει 7 μήνες και προερχόμενος από την εν λόγω επέμβαση, ο Σάκλφορντ ντεμπουτάρει με τη φανέλα του ΠΑΟΚ στο εντός έδρας ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, στις 14/12/97.
Σκοράρει 14 πόντους, μαζεύει 7 ριμπάουντ και αφοπλίζει τον Ντίνο Ράτζα, με τον «Δικέφαλο» να κερδίζει διά περιπάτου (76-65), έχοντας φτάσει τη διαφορά ακόμα και στο +21. Εκείνη τη σεζόν ο ΠΑΟΚ είναι η μοναδική ομάδα που νικάει μέσα-έξω τον Παναθηναϊκό, ωστόσο μένει μια νίκη πίσω στην τελική κατάταξη. Ο Σάκλφορντ δέχεται καμπάνα 8 αγωνιστικών για την συμπλοκή του με τον Αντόνιο Χάρβεϊ του Πανιωνίου σε αγώνα της 14ης Φεβρουαρίου του ’98.
Χάνει τον πρώτο γύρο των πλέι-οφ, αλλά και τα δύο πρώτα ματς της σειράς των ημιτελικών με τον Ολυμπιακό. Επιστρέφει στον ιστορικό τρίτο ημιτελικό, όπου ο ΠΑΟΚ με το τρίποντο του Στογιάκοβιτς στην εκπνοή θα πάρει την πρόκριση (55-58), αφήνοντας για πρώτη φορά ύστερα από πέντε χρόνια εκτός τελικών τον πεντάκις πρωταθλητή Ολυμπιακό. Σε αυτό το ματς ο Σάκλφορντ πραγματοποιεί μία από τις κορυφαίες εμφανίσεις του (14π., 6 ριμπάουντ), έχοντας στο φινάλε μια καθοριστική τάπα στον Καρνισόβας, αλλά και το καλάθι με το οποίο ισοφαρίζει σε 55-55, με μια περίτεχνη ενέργεια μπροστά στον Τάρλατς.
Στους τελικούς ο ΠΑΟΚ πετυχαίνει δύο εύκολες νίκες εντός έδρας, αλλά χάνει τρεις φορές στο ΟΑΚΑ (από τον ΠΑΟ των Ράτζα, Σκοτ, Οικονόμου, Αλβέρτη και Χριστοδούλου) και μαζί το πρωτάθλημα
Ο Σάκλφορντ είναι μόλις 31 ετών, αλλά αισθάνεται ήδη βετεράνος, αφού πονάει διαρκώς στα γόνατά του. Θα βρεθεί για λίγο στο CBA και θα κλείσει την καριέρα του, παίζοντας 32 ματς τη σεζόν 1998-99 στους Σάρλοτ Χόρνετς.
Από τότε, θα απασχολεί τον Τύπο συχνά-πυκνά για… άλλου είδους περιπέτειες. Σύλληψη για οπλοκατοχή χωρίς άδεια, αλλά και μικροποσότητες μαριχουάνας και κοκαΐνης (το 2006), ατύχημα με το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο ίδιος (με ληγμένη άδεια) το 2010, αλλά και διακίνηση συνταγών για ηρεμιστικές ουσίες. Έχοντας χάσει όλα τα χρήματα που έβγαλε από το μπάσκετ, θα βρεθεί νεκρός μέσα στο σπίτι του στις 27 Ιανουαρίου του 2017. Διέμενε μαζί με έναν ανιψιό του στη γενέτειρά του, το Κίνστον της Βόρειας Καρολίνας και η αυτοψία ανέφερε ως αιτία θανάτου την μεγαλοκαρδία, μαζί με υπερτροφία της αριστερής κοιλίας, τον πιο συνηθισμένο τύπο υπερτροφικής καρδιακής νόσου.
Όσοι έκαναν δηλώσεις για αυτόν μετά θάνατον τον περιέγραφαν ως έναν ευαίσθητο και καλοκάγαθο άνθρωπο, που παρέμενε ευχάριστος και αισιόδοξος, ανεξάρτητα από τα προβλήματα και τους «δαίμονες» (του) που πάσχιζε ανεπιτυχώς να νικήσει.
Μία μέρα πριν εγκαταλείψει τα εγκόσμια τηλεφώνησε στην αδερφή του, Σάρον, στις 2:37 το πρωί, λέγοντας της ότι «ήθελε να μαζευτούν και τα 8 αδέλφια (σ.σ. ήταν ο μικρότερος όλων), να προσευχηθούν και να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τις σχέσεις τους»…
Ο ευαίσθητος χαρακτήρα του Σάκλφορντ, σε κόντρα ρόλο με τη θηριώδη σωματοδομή του, και τα γυάλινα γόνατά του είναι πιθανότατα οι λόγοι που αυτό το σούπερ ταλέντο δεν έφτασε όσο ψηλά όριζε το αθλητικό «πεπρωμένο» του.