Τα μυαλά που σπάνε τα τετριμμένα είναι αυτά που έπαψαν να υποτάσσονται σε νόρμες. Και ο Σουντάρ Πιτσάι βρήκε το δικό του μονοπάτι για να το πετύχει αυτό. Προφανώς όλοι χαράζουν τη δική τους πορεία, αλλά εκείνος χρησιμοποίησε τα πιο πρωτόγονα υλικά. Το μυαλό του και την σθεναρή μνήμη του. Ο εδώ και μερικά χρόνια CEO της Google έχει πολλά σημεία στη ζωή του που μπορεί κάποιος να σταθεί. Ένα είναι όμως το διαχρονικό και το πιο μαγνητικό. Μπορεί να σου πει κάθε αριθμό τηλεφώνου που έχει τηλεφωνήσει στην παιδική του ηλικία. Κυριολεκτικά. Δίχως να αφήσει αριθμό απ΄έξω.
Ο Σουνταραρατζάν Πιτσάι είχε ως καλή βάση τα γονίδια του μηχανικού μπαμπά του. Οι κληρονομιές όμως δεν είναι τίποτα αν δεν έχεις ιδέα πως να τις αξιοποιήσεις. Για τον Σουντάρ δεν υπήρχε κάποιο πλάνο να στοχεύσει. Όλα ήρθαν φυσικά, ως συνέχεια και συνέπεια του τρόπου που έβλεπε και μετέφραζε τα πράγματα στο κεφάλι του. Όπως κάθε παιδί στην πολυπληθή Ινδία, έτσι και αυτός, μεγάλωσε σε ένα δυάρι στην επαρχία Τσενάι, με τον μπαμπά, τη στενογράφο μαμά και τον αδερφό του.
Οι επιδόσεις του εντυπωσίαζαν τους γονείς και τους καθηγητές του, αλλά όχι με τον φασόν τρόπο που εντυπωσιάζουν πολλών ανθρώπων πριν και μετά τον Σουντάρ. Υπάρχει πάντα μια στάμπα, ένα σημάδι ΠΟΠ που ακολουθεί ορισμένους ανθρώπους. Κάτι που σε ωθεί να νομίζεις ότι έχουν πάντα στα πόδια τους ένα μικρό πόντιουμ. Στέκονται ψηλότερα και προσκαλούν τους γύρω τους, άφατα και εξωλεκτικά, να τους φτάσουν.
Οι υπολογιστές «ψάρεψαν» τις υψηλές ιδιότητες του εγκεφάλου του, με αποτέλεσμα να φτιάξει ένα λογισμικό για σκάκι. Εννοείται πως για να ακονιστεί ένα τέτοιο μυαλό έπρεπε να ασκείται σε λαβυρίνθους διορατικότητας και φαντασίας όπως αυτούς που σχηματίζει το σκάκι.
Μετά ακολούθησε το Kharagpur, ένα ΤΕΙ Τεχνολογίας, η υποτροφία για το Stanford και η προσέγγιση ενός κόσμου μυθικού για εκείνον. Το να βρίσκεται στην Καλιφόρνια σήμαινε πως θα βρίσκεται κοντά στην Silicon Valley. Ο Σουντάρ είναι λες και βγήκε από το Big Bang Theory.
Στο Stanford ολοκλήρωσε το MS του και έπειτα πήγε για MBA στο Wharton στην Πενσυλβάνια. Με τόσα προσόντα η μέρα που θα στεκόταν μέσα στην Google δεν άργησε. Ήταν Πρωταπριλιά, ήταν η μέρα που η Google ενεργοποιούσε για πρώτη φορά το Gmail. Τόσο εκείνος όσο και οι υπόλοιποι υποψήφιοι πίστευαν ότι ήταν το πρωταπριλιάτικο αστείο της εταιρείας. Την ευκαιρία που ανοιγόταν μπροστά του δεν την θεώρησε ποτέ φάρσα ή ως κάτι μη αληθινό.
Το ξεκίνημα του ήταν στο τμήμα ενασχόλησης με την μπάρα αναζήτησης της Google. Από γρανάζι μιας μεγάλης ομάδας έγινε μέσα σε λίγα χρόνια ο επικεφαλής. Αυτό που γκουγκλάρεις μια λέξη και σου βγάζει τις πιο συχνές αναζητήσεις που την αφορούν ήταν δική του ιδέα. Κάπου στο 2006 ήταν αυτός που κράτησε το Toolbar σταθερό απέναντι στον ερχομό του Bing.
Ξέρεις τι άλλο αποτελεί επίτευγμα του Πιτσάι; Το Google Chrome. Οι δικές του οχλήσεις προς τους CEO Λάρι Πέιτζ και Σεργκέι Μπριν οδήγησαν την εταιρεία στο λανσάρισμα του δικού της Broswer. Το προφίλ του τύπου που δεν βγαίνει μπροστά για να αποσπάσει τα εύσημα, αλλά στέκεται πίσω, ώστε να προβλέπει και να σχεδιάζει το μετά τον ανέβαζε σκαλιά στην εκτίμηση των μεγάλων πόστων. Ακόμα κι αν ο ίδιος δεν το έθετε ως στόχο. Ο ορίζοντας του είχε μόνο την πρωτοπορία, τις τομές, την εξυπηρέτηση των ανθρώπων μέσα από τις υπηρεσίες της Google.
Το 2013 του ανατέθηκε το τμήμα των Android, που τότε αποτελούσε ξεχωριστό κομμάτι για την εταιρεία. Ένα χρόνο μετά ενσωματώθηκε, και ο Πέιτζ τον τοποθέτησε εκ δεξιών του. Τα Google Maps, Google+, search και οι διαφημίσεις τέθηκαν υπό την επίβλεψη του. Τα smartphone επίσης. Ο ίδιος σχεδίασε και το λειτουργικό του Chrome για τα Chromebooks.
Η Google έφτασε το 2014 να έχει έσοδα 3.2 δισεκατομμύρια. Αυτό το επίτευγμα κρίθηκε ότι οφείλει μεγάλο μέρισμα του στον Πιτσάι. Επακόλουθο όλων των παραπάνω ήταν για τον 45χρονο να γίνει CEO της θυγατρικής Alphabet INC. το 2015, ενώ το περασμένο έτος πήρε δώρο πάνω από 273.000 μετοχές, ήτοι 200 εκατομμύρια δολάρια. Η προσωπική του περιουσία εκτοξεύτηκε στα 650 εκατομμύρια και όχι άδικα, κάθε μεγάλο brand στη Silicon Valley τον γλυκοκοίταζε. Το μέρος που κάποτε ονειρευόταν, ήταν και είναι τώρα το βασίλειο του. Το Twitter επιχείρησε δύο φορές να τον «αρπάξει». Απέτυχε.
Τα δύο συστατικά των μεγάλων του κατακτήσεων; Πρώτον, τα μίτινγκ ήταν γι΄αυτόν ευκαιρία να ακούει συνεχώς και όχι να μιλάει. Δεύτερον, ως φροϋδικός ηγέτης δεν προσκαλούσε μόνο τους άλλους στον δικό του «όροφο». Επισκεπτόταν τους «ορόφους» εκείνον που του παρουσίαζαν μιαν άλλη ευφυΐα.