Από τη μία η Λίζα Σοτίλις. Εκείνη που βρέθηκε ανάμεσα στον Ντε Κίρικο, τον Νταλί, τον Μαξ Ερνστ. Έζησε τις στιγμές δημιουργίας τους, εμπνεύστηκε, γέμισε με εμπειρίες που δεν σβήνουν. Εδώ και πολλά χρόνια κάνει τα δικά της γλυπτά κοσμήματα και διοικεί το THE Giorgio De Chirico Washington DC foundation. Από την άλλη ο νέος DeResnes κατά κόσμον Νίκος Παναγιωτόπουλος. Στα 26 του βρίσκεται στην ευτυχή συγκυρία να παρουσιάσει τη μουσική του σε πλατιά μάζα κοινού. Το μεξικανικό Fashion & Art Festival που έγινε την Πέμπτη στην πόλη του Μεξικό είχε τη συνεισφορά τους.
Μαζί με το Μιλάνο και το Παρίσι, η Αθήνα ήταν η τρίτη από τις 4 πόλεις που εκπροσωπήθηκε εκεί. Η Λίζα Σοτίλις, η μούσα του Τζόρτζιο Ντε Κίρικο παρουσίασε τα κοσμήματα που κομψοτέχνησε. Ο DeResnes έπαιξε τη μουσική του. Μετά το φεστιβάλ μας μίλησαν για την εμπειρία τους και όχι μόνο.
Η κυρία Λίζα Σοτίλις δε γινόταν να μην ερωτηθεί για την συναναστροφή με τέτοιες μυθικές προσωπικότητες.
– Έχοντας ζήσει κοντά με τόσες μυθικά καλυμμένες προσωπικότητες, από μια άλλη εποχή, πώς βλέπετε τον κόσμο του σήμερα; Πιστεύετε ότι μπορούν να γεννηθούν καλλιτέχνες τέτοιου κύρους στα επόμενα χρόνια;
Η μαγεία τέτοιας πληθώρας καλλιτεχνών και μυθικών προσωπικοτήτων όπως αυτές στο τελευταίο ήμισυ του περασμένου αιώνα, δύσκολα επαναλαμβάνεται. Στο άμεσο μέλλον. Όμως η Ιστορία είναι μια ρόδα που γυρίζει. Ανεβαίνει στα ύψη και παίρνει την κατιούσα. Νομίζω πως την κάθοδο την ολοκληρώσαμε. Τώρα αρχίζει ξανά η φυσική άνοδος. Είμαστε στην αρχή της ανόδου, έχουν δρόμο και δουλειά οι καινούργιες γενιές. Πιστεύω στα νέα και αυθεντικά ταλέντα. Αυτά που έχουν δική τους εσωτερική δύναμη και δεν επηρεάζονται από τη μόδα. Η συνέχεια της ανθρώπινης δημιουργίας διατηρείται με τον τρόπο που της δίνει κάθε εποχή.
– Με τόσες εμπειρίες που έχετε αποκομίσει, τι μπορεί να σημαίνει για εσάς η συμμετοχή σε ένα φεστιβάλ που το οπτικό ερέθισμα ενώνεται με την ακουστική σαγήνη της μουσικής;
Προσωπικά πιστεύω πως όλα τα σημαντικά αρχέτυπα ερεθίσματα αποτελούν ένα αδιάσπαστο σύνολο. Είναι μοιραίο και φυσικό για αυτό το σύνολο να παίξει πρωτεύοντα ρόλο, συνειδητά ή ασυνείδητα, στην κάθε εποχή και σε κάθε εκδήλωση και προσπάθεια. Όλα αποτελούν μια ολοκληρωμένη ενότητα. Όπως ένα φαγητό που είναι αποτέλεσμα ισορροπίας και συνύπαρξης διάφορων υλικών. Πιστεύω σε αυτό το περίφημο «tutto abbracciante». Όλα αγκαλιάζονται. Όπως λένε και οι Ινδοί «όλα είναι ένα κοσμικό σύνολο». Είναι αυτή η αγκαλιά που αναζητάμε σε μια διαταραγμένη εποχή. Με πολύ κόπο και δουλειά. Δε μπορούν να γίνουν όλοι Νουρέγιεφ και Μαργκό Φοντέιν, αλλά όλοι μπορούν να συμβάλλουν με τον τρόπο τους.
– Αν είχατε την ευκαιρία να ασχοληθείτε σήμερα με τη μουσική ως δημιουργός, τι είδος θα επιλέγατε;
Θα επέλεγα κάτι σαν σύνολο κοσμογονικό. Η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια που υπάρχει, ισορροπεί και κυβερνά το σύμπαν, χρήζει έρευνας και προσφέρει την δημιουργία. Με την μεγαλοπρέπεια και την μυστηριώδη προέλευση της. Με τις άπειρες εφαρμογές της. Θα έλεγα πως με ελκύουν τα «εξωγήινα», γιατί προκαλούν ερωτήσεις, ανησυχίες, πολλά ερεθίσματα και πολλές κατακτήσεις. Προ πάντων διευρύνουν τους ορίζοντες μας, δεν έχουν τέλος. Τι όμορφο δώρο είναι το μυαλό και η αχαλίνωτη φαντασία του ανθρώπου; Πόσο γενναιόδωρη είναι η φύση και πόσο λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη της;
– Ο Ντε Κίρικο, ο Νταλί, ο Ερνστ, άνθρωποι που τους γνωρίσατε σε πολλές πλευρές της ζωής τους, είχαν μια καλώς εννοούμενη παράνοια και ίσως έναν ναρκισσισμό. Είναι αυτά τα δύο τα κλειδιά για τις μεγάλες εμπνεύσεις;
Όλες αυτές οι μεγάλες προσωπικότητες είχαν μια ιδιαίτερη και τελείως ξεχωριστή προσωπικότητα. Το μόνο κοινό τους σημείο δεν ήταν ο ναρκισσισμός ή η παράνοια που λέτε. Είχαν μια αχαλίνωτη φαντασία που ότι άγγιζε το έκανε μαγεία. Το έκανε ομορφιά και ισορροπία ανεξήγητη. Οι πρωτοπόροι τρέχουν και ανοίγουν δρόμους, σαν ένας στρατηγός που έχει πίσω του στρατό να τον ακολουθήσει. Η διαφορά είναι ότι οι καλλιτέχνες αφήνονται στην καρδιά του μικρού παιδιού που έχουν μέσα τους.
Βρίσκονται μόνοι με τον εαυτό τους σε χώρους παρθένους και αμόλυντους. Έξω από αυτούς τους χώρους φοράνε προσωπεία. Τα φοράνε για να προστατεύσουν το μέσα τους. Ίσως γιατί ξέρουν ότι κανείς δεν θα τους καταλάβει. Για πολλούς είναι ακατανόητοι και αδιαπέραστοι. Μια ιδιαίτερη πρώτη ύλη κρύβεται στο βάθος.
– Για ποιον από τους ανθρώπους που φόρεσαν τα κοσμήματα σας νιώσατε μεγάλη περηφάνια;
Για να είμαι ειλικρινής δεν ένιωσα περήφανη για τους επώνυμους που φορούσαν τα γλυπτά μου δημιουργήματα. Ένιωθα μεγάλη χαρά να τα βλέπω σε συγκεκριμένους ανθρώπους, γιατί γινόντουσαν ένα με το πρόσωπο. Όλοι προσπαθούσαν να αναδείξουν ταυτόχρονα την προσωπικότητα τους, αλλά και το ίδιο το «ζωντανό» γλυπτό που φορούσαν.
– Με τόσα χρόνια πίσω σας, ποιο είναι το κίνητρο για να συνεχίζετε και να αναζητάτε το διαφορετικό, να κοιτάτε από μια άλλη οπτική εκείνα που τα θεωρούσατε μονοδιάστατα;
Έχω έναν ακούραστο ενθουσιασμό, ενέργεια, δίψα, όρεξη, όλα ατέλειωτα. Νιώθω σαν μικρό παιδί που κάθε μέρα ανακαλύπτει και κάτι καινούργιο.
Μαζί με τη Λίζα Σοτίλις, στη σκηνή του φεστιβάλ ανέβηκε ο πολύ νέος καλλιτέχνης DeResnes. Πρόκειται για έναν Έλληνα που μεγάλωσε στη Γαλλία και άλλες χώρες του κόσμου, αλλά δημιούργησε τη μουσική του στην Ελλάδα.
– Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά που θα παίξεις τη μουσική σου σε τόσο ανοιχτό κοινό. Πώς αντιμετωπίζεις αυτή την εμπειρία;
Ναι, πράγματι είναι η πρώτη μου φορά σε τόσο μεγάλο κοινό, κι εγώ το θεωρώ εμπειρία. Ήδη οι πρώτες ενδείξεις από την συνέντευξη τύπου υπήρξαν πολύ θετικές και εισέπραξα μια πολύ θετική και ζεστή ανταπόκριση από τους πρώτους ακροατές μου. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα συνεχιστεί και εύχομαι κι εγώ να είναι μια αναγνώριση της δουλειάς μου που δεν το κρύβω ήδη με γεμίζει με ικανοποίηση.
– Η μουσική είναι ένα από τα ανίκητα καταφύγια του ανθρώπου. Τι αναζητάς σε εκείνη που δεν μπορείς να το βρεις στην πεζότητα της ζωής;
Πολύ ποιητικός ο λόγος, και θα προσέθετα ότι πάντα η μουσική δημιουργία μπορεί να καλύπτει αλλά κενά της πραγματικής ζωής. Ναι, για μένα αποτελεί η σύνθεση μια πλήρωση για διάφορα άλλα θέματα. Αλλά κυρίως είναι η ικανοποίηση που μου δίνει, η καλλιτεχνική δημιουργία και η αποδοχή της από το κοινό.
– Από τους μουσικούς του ύφους που εκπροσωπείς, ποιοι είναι αυτοί που θα είχες αφίσα στο δωμάτιο σου και θα τους κοιτούσες κάθε μέρα με στόχο να εμπνευστείς;
Μου αρέσει πάρα πολύ ο KSHMR και ναι θα ήθελα μια καθημερινή επαφή μαζί του για έμπνευση. Πέρα από αυτόν από μικρός μου άρεσε ο Tiesto και η πορεία του στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής.
– Πώς ένας όχι τόσο γνωστός δημιουργός καταφέρνει να βρεθεί σε αυτή την ευκαιρία;
Είναι πολλά τα πράγματα που μπορούν να σε φέρουν σε αυτήν την θέση. Ο στόχος είναι πάντα να πετυχαίνεις το καλύτερο. Η προσήλωση στην δουλειά, η επιμονή σε αυτό που κάνεις και να μην ξεχάσω και τον παράγοντα της τύχης. Είναι αυτό που σε βοηθά να βρεθείς σε ένα τέτοιο show όπως το Fashion&Art Mexico 2017 .
-Ξέρω ότι οι επαγγελματικοί σου στόχοι είναι πιο αυστηροί και εντελώς παράταιροι ως προς τη μουσική. Πού βλέπεις τον εαυτό σου μετά από το φεστιβάλ;
Έχοντας τελειώσει πολιτικές επιστήμες και ιστορία του Παντείου Πανεπιστημίου έχω κι άλλους στόχους στο μυαλό μου ως προς τα επαγγελματικά. Η αγάπη μου όμως για την μουσική, και κυρίως για την ηλεκτρονική μουσική, είναι κάτι που το κάνω παράλληλα και το κυνηγάω. Τον καιρό αυτό με γεμίζει και ακολουθώ την επιθυμία μου. Θέλω να πιστεύω ότι το φεστιβάλ μπορεί να μου ανοίξει άλλους δρόμους τους οποίους εάν με συμφέρει θα ακολουθήσω.
Βρες τον DeResnes και τη μουσική του στο Facebook , το Youtube και το Soundcloud.