Η ταινία «Goodfellas» τελειώνει με τον Ρέι Λιότα να μπαίνει σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, ενώ -γνωρίζοντας πως γι’ αυτόν όλα έχουν τελειώσει- «δίνει» τους παλιούς συντρόφους του έναν προς έναν στους πράκτορες του FBI. Τόσο το φιλμ του Σκορτσέζε όσο και ο συγκεκριμένος χαρακτήρας «χτίστηκαν» πάνω στον Χένρι Χιλ. Τον μαφιόζο που «κελάηδησε» κι έστειλε 50 πρώην συνεργάτες του στα χέρια του νόμου. Συνελήφθη για εμπόριο ναρκωτικών. Ένα συνήθειο που δεν εγκατέλειψε ποτέ και ήταν και ο λόγος για τον οποίο βγήκε εκτός προγράμματος το 1990. Όλως περιέργως -και παρά την υποτιθέμενη αμοιβή για το κεφάλι του που έφτανε στο 1 εκατ. δολάρια- δεν πέθανε με κάποιον από τους δεκάδες μαφιόζικους τρόπους που μας έμαθε η μικρή και μεγάλη οθόνη. Αλλά από την καρδιά του. Λες και ήταν γκάνγκστερ από τα… (γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ με τέσσερα γράμματα).
Επάγγελμα μαφιόζος
Για περίπου 20 χρόνια το μόνο κρατικό έγγραφο που αποδείκνυε την ύπαρξη του Χένρι Χιλ ήταν το ποινικό του μητρώο. Γεμάτο με συλλήψεις από την ηλικία των 16 ετών. Έζησε μια ζωή χωρίς ένσημα, ΑΜΚΑ, ταμείο ανεργίας, ταυτότητα. Από τη στιγμή που μπήκε στην οικογένεια Lucchese (ως παιδί για όλες τις δουλειές στα 11) η μοίρα του ήταν προκαθορισμένη. Ανεβαίνοντας γοργά στην ιεραρχία, κάτω από τον «Capo» Paul Vario, εξελίχθηκε σε ένα από τα «Καλά Παιδιά» της ομώνυμης ταινίας του Σκορτσέζε. Όπως είχε πει ο ίδιος, το γεμάτο πρωτόγονες απολαύσεις φιλμ μετέφερε με πιστότητα της τάξης του 95% τις μέρες παρανομίας, δολοφονιών, εμπρησμών, εκβιασμών σεξ και βίας που έζησε. Glory Days…
Παρά τα πάνω και τα κάτω της επαγγελματικής ζωής ενός μαφιόζου, ο Χιλ και η παρέα του τα πήγαιναν καλά. «Καθαρίζοντας» περιστασιακά κόσμο βέβαια, αλλά και 20 με 40 χιλιάρικα την εβδομάδα. Ποσό που φυσικά ήταν μεγάλο, αλλά μόλις και μετά βίας αρκούσε για να συντηρήσει το απαιτητικό life style τους. Γυναίκες, τζόγος, κόκες, αυτοκίνητα. Βλέπεις, πριν την Wall Street οι «λύκοι» ζούσαν στην «οικογένεια» της Μαφίας.
Δεν κράταγε ποτέ το στόμα του κλειστό
Μισός Ιρλανδός, μισός Σισιλιάνος, ο Χιλ δυσκολεύτηκε να «στριμωχτεί» στη νέα ζωή που του πρόσφερε το FBI. Κουβαλώντας μέσα του ακόμα την έπαρση του «wiseguy», συνέχισε να… κελαηδάει. Όχι μία, αλλά δύο φορές (υπό την επήρεια ουσιών φυσικά) απάντησε μόνος του στο ερώτημα «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» στους νέους του γείτονες, αποκαλύπτοντας την παλιά του ταυτότητα και ιδιότητα. Οι ομοσπονδιακοί αναγκάστηκαν να μετακινούν τον ίδιο και την οικογένειά του σε κάθε γωνιά της Αμερικής, αλλά σύντομα αντιλήφθηκαν πως ο τύπος ήταν ένα διαρκές πρόβλημα. Αφού δεν μπορούσαν να το λύσουν, το ξεφορτώθηκαν. Κι έτσι βρέθηκε ξανά δίχως την παραμικρή προστασία και -όπως εξομολογήθηκε- απλά περίμενε τη μέρα που θα του συνέβαινε κάποιο «ατύχημα» ή θα βρισκόταν τσιμεντωμέμος να… κοιμάται με τα ψάρια. Πράγμα που τελικά δεν συνέβη ποτέ.
Είχε τον… απέθαντο
Πραγματικά είναι να απορεί κανείς με το… άδοξο θάνατό του από καρδιολογικά προβλήματα. Πέρασε 20 χρόνια στη Μαφία, χωρίς να του συμβεί το μοιραίο. Έζησε μια ζωή γεμάτη αλκοόλ ναρκωτικά και καταχρήσεις, χωρίς να πεθάνει. Πρόδωσε μία από τις μεγαλύτερες μαφιόζικες οικογένειες της εποχής και δεν το πλήρωσε. Τον πέταξαν έξω από το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων κι όμως επιβίωσε. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι ιστορίες του έγιναν best seller κι αργότερα φιλμ, ξανά χωρίς ποτέ να βρεθεί κάποιος γκάνγκστερ να τον βάλει στη θέση του. Που στην περίπτωσή του θα ήταν το φέρετρο. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί η Μαφία δεν θέλησε να πάρει εκδίκηση που θα ταίριαζε στο στυλ της δουλειάς της, δίνοντας ένα μάθημα σε όποιον σκεφτόταν να ακολουθήσει το δικό του παράδειγμα και να μαρτυρήσει τα μυστικά της.
Κινούμενη αντι-διαφήμιση
Η αλήθεια είναι πως η σκέψη της τιμωρίας και της εκδίκησης να βρισκόταν τον πρώτο καιρό στο μυαλό των ανθρώπων που πρόδωσε. Στην πορεία όμως, ο Χένρι Χιλ μετατράπηκε σε μια κινούμενη ατραξιόν, ένα «φρικιό» που ψόφαγε για δημοσιότητα και λεφτά. Για την συνεισφορά του στο «Goodfellas» πήρε περίπου 500 χιλιάρικα, αλλά αυτή ήταν και η τελευταία φορά που είδε τόσα χρήματα μαζεμένα.
Προσπάθησε να μείνει στον… αφρό κάνοντας σχεδόν οτιδήποτε. Έγινε τακτικός θαμώνας του Howard Stern Show, παίρνοντας χαρτζιλικάκι 3.000 δολάρια. Έβγαλε βιβλίο με συνταγές. Πούλησε έναν πίνακά του στο ebay. Έκανε τον σεφ σε εστιατόριο. Έβγαλε τη δική του σάλτσα για σπαγγέτι. Σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες συλλήψεις του για ναρκωτικά, μετατράπηκε σιγά-σιγά σε μια φιγούρα που δεν είχε τον σεβασμό κανενός. Ζώντας σαν να μην είχε ένα τόσο ένοχο παρελθόν, από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς και κουβαλώντας πάντα (και απόλυτα δίκαια) τη ρετσινιά του ρουφιάνου.
Όχι και καλό παιδί ο Χένρι Χιλ
Τα παιδιά του (που τον εγκατέλειψαν μαζί με τη σύζυγό του) περιγράφουν έναν άνθρωπο που τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του τα πέρασε μεταξύ ιπποδρόμου (όπου είχε μία μοναδική ικανότητα να ποντάρει στα χειρότερα άλογα και να χάνει λεφτά) και κατανάλωσης ουσιών μέχρι λιποθυμίας όταν επέστρεφε στο σπίτι. Αντίθετα από την κινηματογραφική μεταφορά του εαυτού του, ο Χένρι Χιλ δεν υπήρξε ποτέ καλό παιδί. Βέβαια, έχοντας γεννηθεί το 1941 από Ιρλανδό πατέρα και Ιταλίδα μάνα και μεγαλώνοντας μαζί με τα 8 αδέλφια του στην πιο φτωχή και κακόφημη περιοχή της Νέας Υόρκης, οι πιθανότητες δεν ήταν ποτέ με το μέρος του. Το ότι μετά από τέτοια ζωή, πέθανε τελικά μια μέρα αφού έκλεισε τα 69 χρόνια του στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, το λες και κατόρθωμα.