Ναρκωτικά, πόρνες και αλκοόλ. Μια «δεύτερη» ζωή γεμάτη αταξία και καταχρήσεις. Στην «πρώτη» πρόλαβε, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, να γίνει αυτό που αναγνωρίζεται έως και σήμερα: ένας από τους σημαντικότερους αρτίστες του 20 αιώνα.
Δισυπόστατος όσο λίγοι. Το ναδίρ της ακολασίας και το ζενίθ της καλλιτεχνικής έμπνευσης συμπυκνωμένα στην καθημερινή ρουτίνα του. Με έναν τρόπο που μάλλον μόνο ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρντ είχε συνδυάσει έως τότε. Όπως κι εκείνος άλλωστε, πρόλαβε να διαβεί το κατώφλι της αθανασίας μολονότι έφυγε πολύ νωρίς.
Μια διαρκής σύγκρουση ακατάσχετης ασωτίας και ακατάσχετης δημιουργικότητας όρισε τον βραχύβιο κύκλο ζωής του. Αν ο διάβολος έπαιρνε πινέλο θα ζωγράφιζε τον Αμεντέο Μοντιλιάνι.
Μια ιδιοφυΐα που νικήθηκε από τα πάθη της και άφησε ανολοκλήρωτο αυτό για το οποίο καμώθηκε. Και που με το θάνατό του, στα 35 μόλις χρόνια του, παρέσυρε στην τραγικότητα τη γυναίκα της ζωής του και το δεύτερο παιδί τους.