Πρέπει να ήμουν 15-16 χρόνων όταν άκουγα στις ειδήσεις του Star ότι ο Χρήστος Βασιλόπουλος πάει στην Αμερική για να κυνηγήσει δουλειές στην υποκριτική εκεί. Κι αφού έβλεπα Star, προφανώς και δεν μεταφερόταν απλώς η είδηση. Πήγαινε πακέτο με την κοροϊδία και την γελοιοποίηση. Φυσικά αυτό δεν είναι κάτι που δεν το περίμενε και ο ίδιος τότε. Άλλωστε, είχε δώσει αρκετό αέρα σε αυτό το βδέλυγμα που ήταν τότε το δελτίο του Star.
Δημιουργούσε ένα ρεύμα. Επηρέαζε κόσμο. Κάποια στιγμή το αστείο σταμάτησε. Ανέλαβαν να το συνεχίσουν ιστοσελίδες που είναι χειρότερες. Ο μισανθρωπισμός που αποπνέουν κάτι λούμπεν αντιλήψεις πέρασε μέσω του Facebook κυρίως και μετά του Twitter, σε όλο το διαδίκτυο. Σελίδες «μέτριες» που ξέρουν μόνο να κράζουν και βρίσκουν λόγο ύπαρξης μέσα απ΄αυτό. Ο Χρήστος Βασιλόπουλος έφαγε αρκετό απ΄αυτό. Δεν κατάλαβα ποτέ αν προσπάθησε να καμωθεί τον σπουδαίο ή όχι. Αν συνέβη μάλλον το προσέλκυσε.
Όσο κι αν προσπαθώ να θυμηθώ όμως, όσο κι αν έψαξα, δεν είδα πουθενά δήλωση του γεμάτη αυταρέσκεια και κομπορρημοσύνη. Δεν βγήκε να πει ο Χρήστος Βασιλόπουλος «δείτε με, κάνω καριέρα στην Αμερική». Το μόνο που είπε είναι ότι θέλει να κυνηγήσει και να καταφέρει κάτι εκεί. Τον τελευταίο καιρό του δίνονται ευκαιρίες και κλείνει πολλά αδιάφορα στόματα.
Το αν είναι ταλαντούχος ή όχι, αυτό το κρίνει ο καθένας με βάση τα γούστα του. Είναι πάντως μια άλλη κουβέντα. Η ουσία είναι ότι ο τύπος έχει καταφέρει να κάνει τα μεγαλύτερα βήματα Έλληνα ηθοποιού στην Αμερική. Το όνομα του έγινε γνωστό στους ατζέντηδες και έχει συμμετάσχει σε σημαντικά πρότζεκτ. Τη σεζόν 2015-2016 τον είδαμε σε ρόλο Ρώσου μαφιόζου στο Blindspot. Πριν λίγες μέρες εμφανίστηκε στο 2 επεισόδιο του The Last Ship, με τον παραγωγό και πρωταγωνιστή Έρικ Ντέιν να τον διαλέγει ο ίδιος. Προηγουμένως, είχε συμμετοχή στον πρώτο κύκλο του Banshee, μια σειρά πολύ αγαπητή κι εδώ στην Ελλάδα.
Στο 6ο επεισόδιο του πρώτου κύκλου του Blindspot
Ως καπετάνιος-λαθρέμπορος στο Last Ship
Σόρι, αλλά εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλον να πέτυχε κάτι ανάλογο. Ή έστω κοντά σε αυτό. Όσο εμείς κάναμε τους περισπούδαστους και χλευάζαμε τον Χρήστο, εκείνος απλώς δοκίμαζε τα όρια του. Κάτι που νομίζω πως όλοι έχουν δικαίωμα να το κάνουν. Με ταπεινότητα και χωρίς φανφάρες σαφώς. Το ότι πέτυχε έχει καμία σημασία; Όχι. Ακόμα κι αν έτρωγε τα μούτρα του, δική του ζωή και δεν βλέπω πως έχουμε κάποιο δικαίωμα επιβολής της δικής μας αντίληψης γι΄αυτόν.
Διαβάστε επίσης: Δες τι σημαίνει πραγματικό στιλ