Όταν μετά από χρόνια θα έχει τελειώσει η καριέρα του, όλοι θα τον θυμούνται με δύο ιδιότητες-ονόματα. Nucky Thompson ή «αυτός ο γνωστός μωρέ, που παίζει συνήθως με τον Adam Sandler, ο πώς τον λένε…σίγουρα τον ξέρεις. Αν τον δεις θα καταλάβεις». Ο Steve Buscemi θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ότι και ο Γιάννης Καπετάνιος για τον Σεφερλή. Αυτό αν κοιτούσαμε μόνο τις ταινίες που έγινε ο go to guy του Sandler.
Είναι όμως τόσο ακομπλεξάριστος που δεν σταμάτησε να το κάνει. Στο όνομα της φιλίας τους. Τι κι αν ο ίδιος είχε πάρει τεράστια credits στην καριέρα του και ο άλλος ήταν ο ωραίος τύπος που κάνει χαζές ταινίες…; Ο Steve Buscemi ξαναγυρνούσε πάντοτε εκεί που ένιωθε να είναι περισσότερο παιδί. Εκεί όπου ήξερε ότι αντικειμενικός σκοπός είναι να περάσουν καλά οι ηθοποιοί μεταξύ τους. Όχι να πάει σφαίρα η σειρά ή η ταινία. Είχε και έχει το know how να ταιριάξει αυτή του την πλευρά με την άλλη. Την πιο σοβαρή.
Στο Boardwalk Empire συνέβαλλε στο χτίσιμο ενός χαρακτήρα, του Nucky Thompson, που άφησε γερό στίγμα σε θεατές και μη. Και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα είναι ο ρόλος που θα τον ακολουθεί σε κάθε του αναφορά. Μπορεί στο παρελθόν να ήταν από τους πιο σημαντικούς να βρίσκονται στο καστ για σκηνοθέτες όπως οι αδερφοί Coen, ο Jarmusch ή ο Tarantino, αλλά η 5ετία στα παπούτσια και τα μαφιόζικα ρούχα του Nucky έγιναν το δεύτερο δέρμα του Steve Buscemi.
Θα σε ξαφνιάσει η συνειδητοποίηση, αλλά ο 60χρονος πλέον Steven Vincent Buscemi έχει παίξει σε Fargo, Big Lebowski, Reservoir Dogs, Pulp Fiction, Miller’s Crossing, ενώ έχει σκηνοθετήσει το Trees Lounge, την πρώτη του ταινία που είναι και μια από τις 4-5 καλύτερες ερμηνείες του. Γενικά η σκηνοθετική του υπόσταση έχει πολλά μικρά και μεγάλα milestones όπως οι Sopranos ή το 30 Rock.
Με πατέρα καθαριστή στον δήμο και απόμαχο του πολέμου στην Κορέα, με 4 διαφορετικές καταγωγές (Ιρλανδός, Ιταλός, Ολλανδός ), ο Steve ήξερε ότι έπρεπε να φτιάξει μόνος του το ποιόν και το ζην του. Τον ανδρισμό της επιβίωσης του και της ανόδου προς τις μεγάλες κατακτήσεις. Αν σκεφτείς κι ό,τι γεννήθηκε στο Μπρούκλιν, μια όχι και τόσο εύκολη περιοχή της Νέας Υόρκης, τότε καταλαβαίνεις πως έχει υπερβεί σημαντικά εμπόδια για να βρίσκεται εδώ σήμερα. Σε όλο αυτό έπαιξε τον μέγιστο ρόλο η 4ετής παρουσία του στο πυροσβεστικό σώμα της Νέας Υόρκης. Τόσο στα 18-19 του, όσο και πριν 16 χρόνια. Ήταν λίγο μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 9ης Σεπτεμβρίου που επέστρεψε στην υπηρεσία για να βοηθήσει τους ομόσταβλους του. Το πάθος του για την πάλη και η ερασιτεχνική ενασχόληση του με το wrestling διεκδικούν αξιοσημείωτο μερίδιο στην διαμόρφωση του.
Για να φτάσει στον προορισμό του έκανε πράγματα που αν τα δεις ως εξωτερικός παρατηρητής θα σου φανούν τρελά. Όπως όταν απαγόρευσε σε έναν οδοντίατρο να φτιάξει την οδοντοστοιχία του. «Θα σκοτώσεις το βιος μου αν την επανορθώσεις» του φώναξε. Είναι μέρος του εαυτού του, του χάρισε κίνητρο, του χάρισε την ευκαιρία να μετρήσει το τι πραγματικά αξίζει. Αυτό δεν είναι κάτι αμελητέο, παρόλο που έτσι το βλέπουμε οι περισσότεροι.
Ακόμα και τα πιο αφελή, τα λιγότερο προφανή, ο Buscemi ήξερα να τα σφραγίζει στο όλον του είναι του. Τα μονίμως γερασμένα μάτια του – λες και γεννήθηκε 50 χρονών – , τις μαχαιριές που δέχτηκε το 2001 μετά από καβγά σε ένα μπαρ, το ατύχημα που είχε μικρός όταν χτυπήθηκε και από αυτοκίνητο και από λεωφορείο, μέχρι και τους κάθε λογής θανάτους που βίωσε στους ρόλους του. Δεν τον λες και πολύ γουρλή βάσει αυτών. Ίσως να μην ανάγεται σε καμία τύχη το γεγονός ότι γεννήθηκε Παρασκευή και 13. Μπορεί πάλι, να του τα επεφύλασσε όλα αυτά η ζωή του για την αρχή, ώστε μετά να του προσφέρει τα ακριβώς αντίθετα.
Λένε πως η ζωή μας αρχίζει να παίρνει την μορφή των πραγμάτων που βιώνουμε και θέλουμε. Ο Buscemi ήθελε να εφαρμόσει κάθε ήρωα του Kerouac από το On The Road στον κόσμο του. Με αποτέλεσμα μια αόρατη ενέργεια να σύρει τον ίδιο προς κάτι τέτοιο.
Η σκηνή με το καρδιακό επεισόδιο στο Big Lebowski από τις ερμηνείες που σε σοκάρουν. Το πέρασμά του από τα 2 Grown Ups από τις φορές που το επεξεργάζεσαι και προσπαθείς να βρεις μια δικαιολογία για εκείνον. Ειλικρινά, δεν ξέρω άλλον ηθοποιό που να έχει παίξει σε τόσες πολλές ταινίες που «ορμοθετούν» το σινεμά της τελευταίας 30ετίας και πιο συγκεκριμένα της δεκαετίας του ’90. Αν ζητούσαμε από τον ίδιο να μας τα εξηγήσει και να προσδώσει την λογική πίσω από τα μονοπάτια του, τότε θα έλεγε πιθανότατα:
Who the hell can answer that?