Οι προσδοκίες είναι ένα πολύ άτιμο πράγμα. Γιατί σου δημιουργούν μια άποψη, μια απαίτηση, χωρίς να είναι αντικειμενικές. Μόνο αν αφορούν τον εαυτό σου μπορεί να είναι. Όταν καταλήγουν σε άλλον τότε δεν μπορούν παρά να χάνουν το όποιο σταθερό υπόβαθρο έχουν. Με τους ηθοποιούς του Hollywood είναι ακόμα πιο περίπλοκο το ζήτημα. Πάρε για παράδειγμα ηθοποιούς όπως ο Edward Norton.
Η βιομηχανία του θεάματος περιλαμβάνει μια σειρά από στοιχεία που μπορούν εύκολα να σου σβήσουν τη δίψα για κατακτήσεις. Όταν κατακτάς τα πάντα νωρίς χάνεις λογικά το κίνητρο σου. Οι 6 ηθοποιοί που θα δεις ανήκουν εν μέρει σε αυτό το κομμάτι. Αλλά περισσότερο ανήκουν σε αυτή την ειμαρμένη που θέλει κάποιους να απωθούνται από ορισμένες καταστάσεις και να βιώνουν την απώλεια του εαυτού τους. Οπότε για να τον ξαναβρούν πάνε πάσο και βγαίνουν από το παιχνίδι.
Edward Norton
Είναι η μεγαλύτερη μας απορία. Πώς είναι δυνατόν αυτός ο τύπος που είδαμε στο American History X και στο Fight Club να έχει να επιδείξει την τελευταία 7ετία μόνο το Birdman; Και να αναλώνεται μόνο σε voice over από τότε; Το Collateral Beauty που κυκλοφόρησε πέρσι δεν το βάζω καν στο ζύγι. Ο Edward Norton πέρασε αρκετά θέματα, ιδίως με τον αλκοολισμό. Οπότε προφανώς ο ένας λόγος που το Hollywood δεν τον επιλέγει ιδιαίτερα πια είναι αυτός. Αλλά δεν μου αρκεί. Όσο κι αν φαίνεται επαρκής. Είναι λογικό να αφήνεις έξω τον Edward Norton για κάτι τόσο μικρό; Μικρό μπροστά στο ταλέντο του. Μήπως είναι ο πρώτος μπεκρής στο Hollywood;
Cuba Gooding Jr.
Τον κύριο Cuba θα μπορούσες να τον πεις one hit wonder. Μέχρι που ήρθε ο ρόλος του O. J. Simpson το 2016 να κάνει ένα statement. Αδίκησε πολύ τον εαυτό του. Οκ, ο καθένας μπορεί να περάσει τις δικές του μαύρες στιγμές. Ο Josh Hartnett ακόμα ψάχνεται. Παρόλο τον ντόρο που ακολούθησε το ACS: People vs O. J., ο Cuba δεν άνοιξε και τόσες πολλές πόρτες όσες θα περίμενε κανείς.
Hillary Swank
Δεν ήταν παρά φέτος το καλοκαίρι που την είδαμε σε κάτι αντάξιο του ταλέντου της. Ο μικρός ρόλος της στο Logan Lucky έδειξε μια κάπως διαφορετική της πλευρά. Την πιο σαρκαστικά περιπετειώδη. Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια όμως από την τελευταία της συμμετοχή σε ταινία. Τα προσεχώς της δείχνουν ότι θέλει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Το θέμα είναι να γίνει με τους σωστούς ρόλους.
Jim Carrey
Για τον Jim Carrey είναι κάπως ιδιάζουσα η περίπτωση. Έχει περάσει πολλά ζόρια τα τελευταία χρόνια. Δεν μπορεί να βγάλει αυτό το κωμικό στοιχείο που μας έχει μάθει. Το δεύτερο Ηλίθιος και Πανηλίθιος έμοιαζε περισσότερο με μια παρένθεση σε αυτή την εσωστρέφεια του. Όποια ανάγκη έκφρασης την εξαντλεί πλέον στους πίνακες που ζωγραφίζει. Αυτό είναι η δράση και έφερε ως αντίδραση ένα μαγκωμένο Hollywood απέναντι του.
Tobey Maguire
Ο Tobey είναι κάπως αμφιλεγόμενος ως προς το ταλέντο του. Θα βρεις πολλούς να σου πουν ότι είναι ατάλαντος. Και άλλους τόσους να πουν το αντίθετο. Στο Great Gatzby και περισσότερο στο Pawn Sacrifice ισχυροποίησε την τοποθέτηση της δεύτερης ομάδας. Δεν είμαι σίγουρος αν αξίζει τόσο πολύ πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αξίζει όμως να βρεθεί σε ένα καλό καστ, με έναν καλό ρόλο και να διεκδικήσει την πιθανότητα να πάρει ένα βραβείο.
Uma Thurman
Το Kill Bill είναι μια μακρινή εικόνα. Πολύ μακρινή. Το ίδιο και η παρουσία της στα 2 μέρη του Nymphomaniac. Άλλες έντονες αναμνήσεις από την Uma δεν υπάρχουν σε αυτή τη δεκαετία. Η ίδια θέλησε να απέχει κάπως από τα πράγματα μετά τις φωτογραφίες όπου φιλιόταν με τον Tarantino. Είχε και τρία παιδιά να προστατεύσει. Στην περίπτωση της δεν έχει διαφανεί μέχρι στιγμής και κάποια διάθεση να αναζητήσει κάτι καλύτερο υποκριτικά.