Ευρισκόμενη στο στούντιο του Colbert Show, ρωτήθηκε για άλλη μια φορά τον τελευταίο χρόνο αν θα κατέβει υποψήφια για το προεδρικό χρίσμα στις εκλογές του 2020. Για άλλη μια φορά απάντησε αρνητικά και ότι δεν είναι καν στα μακροπρόθεσμα πλάνα της. Τα σχέδια της είναι πολύ μακριά από εκεί. Εξάλλου ως φιγούρα και ως πράξεις είναι πολύ πιο πάνω από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Όχι μόνο το σαθρό πράγμα που βρίσκεται τώρα στο Λευκό Οίκο. Αλλά από κάθε έναν που βρέθηκε. Μόνο το ζεύγος Obama μπόρεσε να κάμψει συγκεκριμένους περιορισμούς. Η Oprah Winfrey είναι στο ζενίθ της συμβολοποίησης της από την αμερικανική κοινωνία και δεν νιώθει καμία ανάγκη να το κεφαλαιοποιήσει.
Απλώς προχωράει στο πλάνο της ζωής της. Μετά από μια 25ετία που είχε γίνει συνώνυμο της μεσημεριανής ζώνης και ήταν η πιο επιτυχημένη εκπομπή, η Oprah σταμάτησε και παρέδωσε τη σκυτάλη στην Ellen Degeneres. Πήρε κάποιες αποστάσεις, έστησε τα επιχειρηματικά της πλάνα, έκανε κι άλλα μαθήματα υποκριτικής και πάτησε το κουμπί για το νέο της ξεκίνημα. Και προηγουμένως είχε συμμετοχές σε ταινίες. Όχι όμως με τέτοιο impact όπως τώρα. Όχι με τέτοια επίδειξη ικανοτήτων και τέτοια άνεση. Το βραβείο Cecil De Mil στις Χρυσές Σφαίρες ήταν το επιστέγασμα μιας 35ετούς πορείας, αλλά στην ουσία αφορούσε την τελευταία 7ετία.
Εκείνο το βράδυ της 8ης Ιανουαρίου η Oprah ανέβηκε στη σκηνή και έδειξε τον δρόμο. Ύστερα από τόσες πολλές γυναίκες που ανέβηκαν στη σκηνή και μίλησαν μόνο για τις γυναίκες, προκάλεσαν δηλαδή μια διαίρεση και προσδιόρισαν τους ανθρώπους ανάλογα με το φύλο τους, η 65χρονη ηθοποιός έφερε την ένωση. «Για όλους τους άντρες και τις γυναίκες που με ενέπνευσαν και με προκάλεσαν να εξελιχθώ».
Από την ταινία Selma
Αυτά ήταν τα λόγια της. Η λέξη «man» δεν ακούστηκε από κανένα άλλο στόμα. Ούτε του παρουσιαστή Seth Meyers. Ούτε από την Meryl Streep που μονοπωλεί τη γυναικεία φωνή στο Χόλιγουντ και καταφεύγει σε αχρείαστες κινήσεις κάποιες φορές. Το μεγαλείο της ψυχής και του ανθρώπου φαίνεται στην διαχείριση συμπλεγμάτων και καταπιέσεων. Η Streep με το λόγο της δείχνει να αναζητά εκδίκηση. Στο φαίνεσθαι τουλάχιστον. Η Oprah Winfrey είναι αμ΄έπος αμ΄έργον αυτή που ζητά έναν πιο δίκαιο κόσμο. Έναν κόσμο που δεν κρίνεσαι από τα γεννητικά σου όργανα. Αλλά από το πόσο καλός είσαι.
Και να σκεφτείτε ότι μιλάμε για μια γυναίκα που μίλησε ανοιχτά για σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη όταν ήταν μικροί. Απ΄όλα τα αρσενικά του κύκλου της οικογένειας της. Που έμεινε έγκυος σε ηλικία 14 ετών και το μωρό πέθανε μόλις γεννήθηκε. Όλα αυτά θα δικαιολογούσαν οργή και εκδίκηση. Όμως η ίδια διάλεξε άλλο μονοπάτι. Όχι μόνο τώρα που είναι ζάμπλουτη και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Είναι άλλωστε η μοναδική μαύρη δισεκατομμυριούχος στις ΗΠΑ. Αλλά και πριν 15-20 χρόνια που ήταν ακόμα πιο νωπές οι μνήμες, πάλι ήταν της συναίνεσης και της συγχώρεσης.
Τα βιώματα αυτά ίσως επηρέασαν την επιθυμία της να κάνει παιδιά. Η οποία δεν βρέθηκε ποτέ σε βαθμό ώστε να γίνει πράξη. «Κάποιος θα έπρεπε να υποφέρει και αναγκαστικά θα ήταν τα παιδιά» θα εξηγήσει κάποια στιγμή πριν μερικά χρόνια. Το πρόγραμμα της και τα όσα καταπιάνεται δεν θα της επέτρεπαν να αφοσιωθεί σε ένα παιδί. Μήπως όμως δεν το κάνει σε τόσα άλλα παιδιά;
Σε κάθε φυσική καταστροφή είναι παρούσα για να δώσει μισό και ένα εκατομμύριο δολάρια στην πληγείσα κοινότητα. Έχει χαρίσει δώρα ζωής σε συνεργάτες της κατά καιρούς. Αλλά και στο κοινό της στα σόου.
Δεν είναι απλώς η πιο πλούσια Αφροαμερικανίδα ή ένα σύμβολο της φυλής της. Είναι το σύμβολο όλων των φυλών στις ΗΠΑ. Μέχρι και Ρεπουμπλικάνοι αναγνωρίζουν την ισχύ της.
Αν αύριο ανακοίνωνε την υποψηφιότητα για το χρίσμα, θα είχαμε την πρώτη Γυναίκα και την πρώτη Μαύρη Γυναίκα που θα γινόταν Πρόεδρος. Χωρίς ανταγωνισμό. Αλλά το καλύτερο για τέτοιους ανθρώπους είναι να μην φυραίνουν ασχολούμενοι με τους μεγάλους θώκους. Γιατί θα έπρεπε να αναλωθούν και σε πράγματα που θα μείωναν την εικόνα τους.
Κι αυτή τη στιγμή η Αμερική έχει ανάγκη από αυτή την Oprah. Σε κάθε επίπεδο!