Στους μπασκετικούς κύκλους υπάρχει ένα ρητό αντίστοιχο του «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Ο χειρότερος προπονητής είναι καλύτερος από κάθε φίλαθλο. Τέτοια κλισέ είναι από τις μεγάλες αρλούμπες που ακούγονται στο μπάσκετ, αλλά ας δεχτούμε ότι είναι όντως αλήθεια. Πώς μπορεί να εξηγηθεί το ανεξήγητο; Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί ότι ένας παίχτης που κάθε φορά που μπαίνει προσφέρει σημαντικά, δεν του δίνονται ευκαιρίες και τον υποτιμά ο ίδιος του ο προπονητής; Ο Ίαν Βουγιούκας επέστρεψε το καλοκαίρι στον ΠΑΟ και όλοι θεωρήσαμε ότι έρχεται για να βαράει παλαμάκια στον πάγκο. Πόσο λάθος κάναμε…Πόσο λάθος είναι ο Πασκουάλ…
Όχι φίλε αναγνώστη. Η χθεσινή εμφάνιση του στο Τελ Αβίβ δεν είναι ένα πυροτέχνημα. Δεν είναι κάτι συμπτωματικό που μας αφαιρεί το δικαίωμα να βγάλουμε γενικά συμπεράσματα. Είναι άλλος ένας κρίκος στη φετινή αλυσίδα. Αλυσίδα που θα ήταν μεγαλύτερη αν ο ίδιος ο οργανισμός της ομάδας δεν θεωρούσε τον Ίαν τρίτο ψηλό που δεν μπορεί να παίρνει λεπτά σε κάθε παιχνίδι της Ευρωλίγκας. Το οποίο όντως ισχύει. Αλλά όχι σε τέτοια αναλογία. Και σίγουρα δε γίνεται να ισχύει μόνο για εκείνον.
Κι επειδή οι γενικολογίες και οι στείροι αφορισμοί δεν έχουν κανένα νόημα, ας μιλήσουμε με δεδομένα για το πόσο έχει αδικηθεί ο Ίαν Βουγιούκας φέτος. Όχι τόσο απ΄όλους αυτούς που έλεγαν-λέγαμε ότι το μπάσκετ τον έχει ξεπεράσει. Κυρίως από τον Τσάβι Πασκουάλ, που μέσα στα τόσα και επανειλημμένα φετινά του λάθη, κάνει ακόμα ένα απέναντι του.
Ας ξεκινήσουμε από τα δεδομένα. Ο Ίαν αμυντικά δεν μπορεί να αντεπεξέλθει απέναντι σε undersized πεντάρια. Στο ζήτημα των ποδιών μόνο. Για κάθε πρόβλημα όμως υπάρχει και μια λύση. Γιατί εκτός του ότι το ίδιο πρόβλημα θα είχαν και τα πεντάρια αυτά στην δική τους άμυνα απέναντι στον Ίαν, θα υπήρχε ένας δεύτερος πόλος επιθετικά μέσα στο παιχνίδι πέραν των επιλογών του Καλάθη ή του άσου γενικά. Δίνεις τη μπάλα στον Βουγιούκα, ποστάρει και μετά εξελίσσεται ως εξής: είτε πάει προς το καλάθι είτε τον ντουμπλάρουν και βρίσκει τον ελεύθερο συμπαίχτη.
Σαφώς η λογική του «όσα τρώω πίσω, θα τα βάζω μπροστά» δεν είναι και το καλύτερο πλάνο. Ιδίως αν ο αντίπαλος είναι σε καλό βράδυ από μακρινή απόσταση. Τι κάνει ένας προπονητής εδώ; Συνδυάζει το αργό πεντάρι με τέσσερις παίχτες που έχουν πνευμόνια να τρέξουν να καλύψουν, έχουν μακριά χέρια, έχουν το άλμα. Σε μια πεντάδα με Θανάση, Γκάμπριελ ή Σίνγκλετον και Τζέιμς στον άσο ο Ίαν θα μείωνε κατά πολύ το αμυντικό πρόβλημα. Όπερ και έγινε χθες.
Πάμε τώρα και στα απτά παραδείγματα. Στα λεγόμενα facts. Υπάρχουν κορμιά στην Ευρωλίγκα που ο Γκιστ και ο Πέιν δεν μπορούν να κουμαντάρουν στην άμυνα. Όχι με το σώμα τους. Όπως ο Σεραφέν που την πρώτη κιόλας αγωνιστική έκανε πάρτι. Όπως ο Καβαλιάουσκας που στο ΟΑΚΑ έκανε ρεκόρ καριέρας. Όπως ο Μιλουτίνοφ στο ΟΑΚΑ που σε μια μέτρια χρονιά του σε πήρε παραμάζωμα.
Ειδικά στο ματς με τη Ζαλγκίρις ο Βουγιούκας έχει μπει σε ένα σημείο που οι Λιθουανοί έχουν επιστρέψει από το -20. Και εκεί που πάνε να πάρουν το μομέντουμ, εκείνος παίρνει επιθέσεις και δίνει ανάσα στον Παναθηναϊκό. Και τι κάνει ο Πασκουάλ; Τον παρκάρει στον πάγκο για σχεδόν όλο το τελευταίο δεκάλεπτο συν την παράταση. Στο ματς με τον Ολυμπιακό τι έγινε; Τον έβαλε για 3 άμυνες απέναντι στον ΜακΛίν, τον οποίο προφανώς δε μπορούσε να ακολουθήσει στα πόδια. Και στην επίθεση δεν πήρε καμία φορά τη μπάλα.
Παραδείγματα σαν αυτά τα δύο είναι πολλά. Μήπως στο ματς με τη Χίμκι δε θα μπορούσε να δώσει επιθετικές λύσεις με αντίπαλο τον Τόμας ή τον Τοντόροβιτς; Ή μήπως με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη δε θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά απέναντι στον Ρέγες; Ή με τη Μπασκόνια στο ματς που χάθηκε στον πόντο δε θα μπορούσε να δώσει ορισμένες φάσεις απέναντι στον Πουαριέ; Μάνι μάνι έχω αναφέρει τόσους ψηλούς απέναντι στους οποίους θα μπορούσε να προσφέρει σε συγκεκριμένες στιγμές του παιχνιδιού. Σαφώς όχι για πάνω από 10-12 λεπτά. Αλλά όχι και για 0.
Όλοι συμφωνούν ότι ο φετινός ΠΑΟ έχει θέμα στο 5 και πως ο Ίαν έχει μείνει πολύ πίσω για τα σημερινά δεδομένα. Υπάρχει όντως μια μεγάλη αλήθεια σε αυτό. Όχι όμως αυτή που έχει παγιωθεί. Γιατί αν ο Ίαν έπαιρνε αυτό που δικαιούται στον φετινό ΠΑΟ, τότε το πρόβλημα στο 5 θα φαινόταν 2 φορές μικρότερο.
Πέραν της τεράστιας χρησιμότητας του στα αποδυτήρια, είναι ένα από τα ελάχιστα σέντερ με τόσο υψηλή τεχνική. Θα έλεγα ότι θυμίζει αρκετά τον Τσαρτσαρή, ένα από τα πιο ευφυή τεσσάρια του ευρωπαϊκού μπάσκετ την τελευταία 25ετία.
Αν έχεις διαβάσει ως εδώ, τότε θα αναρωτιέσαι. Μιλάω για τον Ίαν ή για τον Τζαμπάρ; Για τον Ίαν μιλάω. Δεν λέω ότι είναι ένας τρομερός πρώτος ψηλός. Λέω όμως ότι είναι φουλ αδικημένος φέτος και ο πιο υποτιμημένος σέντερ στην Ευρωλίγκα.