Ορισμένες φορές πράγματα που συμβαίνουν πολύ νωρίς στη ζωή σου σε προετοιμάζουν γι΄αυτό που θα ακολουθήσει. Και προετοιμάζουν και τους άλλους για τις προσδοκίες που θα έχουν από σένα. Ο Ράιαν Ρέινολντς είχε μέχρι ενός σημείου μια πορεία πολύ νορμάλ. Όταν ήταν μικρός απέτυχε στη δραματική σχολή και όσο μεγάλωνε έκανε μέτριες ως κακές ταινίες. Ή έστω αδιάφορες. Ή συμμετείχε σε καλές ταινίες και τους μείωνε το βαθμό. Ώσπου μια μέρα ξύπνησε ως Deadpool. Λες και ο ήρωας τον εμπότισε με άφθονο ταλέντο, ο Ρέινολντς έγινε ένας από τους πιο αστείους τύπους που έχουμε δει. Τόσο αστείος που θα τον θέλαμε κάλλιστα στην παρέα μας.
Αυτό το χαρακτηριστικό είναι κάτι που ξαφνικά άρχισε να το επιδεικνύει σε όλο το φάσμα της ζωής του. Δεν θα ξεχάσουμε με τίποτα την αντίδραση του όταν είδε τον Τομ Χίντλστον να φοράει μπλουζάκι που έλεγε «Τέιλορ Σουίφτ και Τομ Χίντλστον= Love for Ever» μετά από μόλις 2-3 μήνες σχέσης ή όταν βρέθηκε μαζί τους να γιορτάζει την 4η Ιουλίου και το βλέμμα του ήταν «τι τραβάω ρε Μπλέικ για χάρη σου…».
Δεν θα ξεχάσουμε όλα αυτά που έχουν γίνει στο πλαίσιο του promo των δύο ταινιών Deadpool. Τα gags, τις παρουσίες του σε εκπομπές, όπως χθες το βράδυ στον Στίβεν Κολμπέρ.
Ο Ράιαν Ρέινολντς φαίνεται να βρήκε στον Deadpool έναν άλλο εαυτό. Τον πραγματικό του εαυτό. Ίσως γι΄αυτό πάλευε για 10 ολόκληρα χρόνια ώστε να γυριστεί η πρώτη ταινία. Έβλεπε μέσα στον ρόλο τη δική του εξέλιξη. Ίσως και ο ίδιος να είχε καταλάβει ότι έπρεπε να κυνηγάει περιπτώσεις τύπου Buried ή Bodyguard’s Hitman και λιγότερο Green Lantern. Αυτή η τελευταία είναι η πιο χαρακτηριστική του αποτυχία. Τα δύο προηγούμενα οι πιο ενδεικτικές του επιτυχίες. Η πρώτη πολύ πριν τον Deadpool. Η δεύτερη μόλις πέρσι.
Ξαφνικά το κοινό αντιλαμβάνεται ότι ο Ράιαν δεν είναι λόγος για να ξενερώσεις με μια ταινία. Είναι το ακριβώς αντίθετο. Λόγος για να δεις μια ταινία. Ή μια εκπομπή. Ή για να γίνεις stalker του. Πώς έγινε αυτή η μετάλλαξη;
Πέρα από τα σενάρια που του προτάθηκαν, συνέβησαν και πράγματα μέσα του. Για παράδειγμα τα γυρίσματα στο Buried τον έκαναν κλειστοφοβικό. Αυτό επενέργησε στο συναισθηματικό και ψυχικό του εύρος σαν κλειδί που ξεκλειδώνει. Γνώρισε την Μπλέικ Λάιβλι, έκανε παιδιά, ωρίμασε. Κι αυτό έπαιξε τον ρόλο του. Άρχισε να πατεντάρει πράγματα στον τρόπο που προσεγγίζει τον ρόλο του. Εφάρμοζε τεχνικές Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Αποστασιοποίηση και απομόνωση του ίδιου του του εαυτού. Κυριαρχία του προσωπείου. Αυτό κάνει και τώρα.
Αυτό είναι που βοηθάει την ψυχολογία του να εστιάζει και να μη φοβάται. Ως Ράιαν Ρέινολντς έχει αγοραφοβία. Έχει τρομερό άγχος που έχει παραδεχτεί ότι τον σύρει σε περίεργα σκοτάδια. Γόνιμα κι αυτά στην παραγωγική διαδικασία ενός ηθοποιού. Αλλά γίνονται και βραχνάς. Ο Deadpool έγινε το alter ego του κι αυτό τον απελευθέρωσε. Απελευθέρωσε το κωμικό του ταλέντο. Είναι κι αυτό κάτι ωραίο. Να βλέπεις έναν άνθρωπο να υπερβαίνει το μέσα του, να αποχαιρετά τους δαίμονες του.
