Ο Ρουλόν Γκάρντνερ θα είναι πάντα -στην καλύτερη περίπτωση- «εκείνος ο τύπος που νίκησε άδικα τον Καρέλιν». Λες και δεν έχει πετύχει στη ζωή του αρκετά πράγματα για να κερδίσει κι αυτός μια περίοπτη θέση στην ιστορία και στη συνείδηση του κόσμου. Λες κι είναι κάνας τυχαίος και όχι ένας άνθρωπος που έχει συνδέσει το όνομά του με γεγονότα που θα γέμιζαν δυο και τρεις ζωές.
Όσες περίπου κατάφερε κι αυτός να ξεγελάσει τον θάνατο, αφού πρώτα είχε κατορθώσει να βάλει κάτω το «Πείραμα».
Ένα χωριατόπαιδο από Άφτον του Γουαϊόμινγκ
Ο πληθυσμός του Άφτον στο Γουαϊόμινγκ είναι περίπου 2.000 νοματαίοι. Σχεδόν οι τετραπλάσιοι σε σχέση με έναν αιώνα πριν, όταν έφτασαν οι πρώτοι άποικοι. Το σπουδαιότερο αξιοθέατο που μπορεί να συναντήσεις εκεί -και αιτία περηφάνιας των ντόπιων- είναι η φτιαγμένη από κέρατα άλκης αψίδα της πόλης. «Η μεγαλύτερη του κόσμου», όπως αναγράφει η πινακίδα. Το κυνήγι και η κτηνοτροφία είναι οι βασικοί άξονες στους οποίους κινούνται τα ενδιαφέροντά σου. Ας το παραδεχτούμε. Αν έχεις γεννηθεί σ’ αυτή την περιθωριακή αμερικανική επαρχία, οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος σου.
Εκτός κι αν είσαι ο Ρουλόν Γκάρντνερ. Εγγονός ενός από τους πρώτους κατοίκους της περιοχής. Γέννημα-θρέμμα χωριατόπουλο, που βάλθηκε να ξεπεράσει σε αναγνωρισιμότητα ακόμη και το σήμα-κατατεθέν με τα 3.100 κέρατα. Ένα χρυσό κι ένα χάλκινο μετάλλιο Ολυμπιακών Αγώνων και δύο-τρία τετ α τετ με το θάνατο που δεν αποδείχτηκαν μοιραία, μετά, μπορεί να καυχιέται πως τα κατάφερε.
Θνητός
Στο γραφείο του Ρουλόν Γκάρντνερ περίοπτη θέση έχουν τα αναμνηστικά της λαμπρής του καριέρας ως παλαιστή. Δύο μετάλλια σε Ολυμπιακούς, το ένα νικώντας τον επί 13 χρόνια αήττητο Καρέλιν στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του, ένα χρυσό σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ο μόνος Αμερικανός που έχει τέτοια συλλογή στην Ελληνορωμαϊκή Πάλη.
Ανάμεσα στα memorabilia, πάντως, υπάρχει και μια όχι και τόσο συνηθισμένο αντικείμενο. Ένα καλά κλεισμένο βαζάκι στο ψυγείο, γεμάτο φορμαλδεΰδη. Αν κοιτάξει κανείς λίγο προσεκτικότερα θα διαπιστώσει πως εκεί μέσα υπάρχει ένα δάχτυλο ποδιού. Ανήκει στον Ρουλόν, που ζήτησε να το κρατήσει ως σουβενίρ της πρώτης φοράς που έφτασε ελάχιστα «μέτρα» από τον θάνατο. Το κομμάτι του κορμιού του που ακρωτηριάστηκε μετά από ένα ατύχημα με snowmobile που τον άφησε 18 ώρες στις όχθες του καλυμμένου από πάγο ποταμού Salt Lake. Μια υπενθύμιση, όπως λέει, του ότι κανένας δεν είναι αθάνατος.
Τυχερός
Στην περίπτωση του Γκάρντνερ ένας τέτοιος «σελιδοδείκτης» ήταν απαραίτητος, αφού με τα περιστατικά που του είχαν συμβεί, είχε αρχίσει να πιστεύει πως κάποιος πολύ ψηλά είχε αναλάβει την προστασία του. Ήταν ακόμη μαθητής στο σχολείο όταν ένα βέλος καρφώθηκε στην κοιλιά του. Με δική του ευθύνη. Από καθαρή σύμπτωση κανένα ζωτικό όργανο δεν είχε πειραχθεί. Ο μικρός -τότε- Ρουλόν μπορούσε μετά από λίγο καιρό να συνεχίσει τη μελέτη του. Στην οποία πάντως αντιμετώπιζε προβλήματα αφού ήταν παιδί με μαθησιακές δυσκολίες. Πάντα του ήταν πιο εύκολα τα σπορ. Η σωματική του διάπλαση ήταν τέτοια που τον έκανε περιζήτητο στο αμερικανικό ποδόσφαιρο, στην σφαιροβολία και στην πάλη. Αυτή η τελευταία αποδείχθηκε το πεπρωμένο του, παρά το γεγονός πως η μπάλα του χάρισε την πρώτη υποτροφία της ζωής του στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα.
Η Ελληνορωμαϊκή πάλη δεν τον βοήθησε μόνο (μέσω δεύτερης υποτροφίας) να μείνει ανοιχτή η πόρτα της εκπαίδευσης, αλλά του άνοιξε κι ένα παράθυρο στον κόσμο. Όταν κέρδισε μια θέση στην Ολυμπιακή ομάδα για τους Αγώνες του 2000, ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί ότι θα κατόρθωνε το ακατόρθωτο. Θα νικούσε στον τελικό τον μοναδικό Αλεξάντρ Καρέλιν. Μπορεί πολλοί ακόμη και σήμερα να κάνουν λόγο για μια λανθασμένη υπόδειξη του διαιτητή που τον ανέβασε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, αλλά σε κάθε περίπτωση η διοργάνωση του Σύδνεϋ φέρει και την δική του υπογραφή.
Τέσσερα χρόνια αργότερα θα αποδείξει πως εκείνη η επιτυχία δεν ήταν συγκυριακή. Στην Αθήνα θα κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο και μετά τον αγώνα για την τρίτη θέση θα αφήσει στο κέντρο του ταπί τα παπούτσια του, τερματίζοντας την καριέρα του. Πλέον δεν του έλειπε τίποτα. Με εξαίρεση ένα δάχτυλο.
Φάτσα με τον θάνατο
Δύο χρόνια νωρίτερα παρέα με φίλους του έκανε snowmobile τα βουνά του Star Valley όταν απομακρύνθηκε δίχως να το καταλάβει από τους υπόλοιπους. Αποπροσανατολισμένος καθώς ήταν, έπεσε με το όχημα στα νερά του Salt Lake. Όταν βγήκε, ζύγισε τις πιθανότητές του και αποφάσισε να φτιάξει ένα πρόχειρο κατάλυμα ώσπου να φτάσει βοήθεια. Ήρθε σχεδόν μία μέρα αργότερα.
Η υποθερμία και τα κρυοπαγήματα δεν μπόρεσαν να τον σκοτώσουν. Του πήραν όμως ένα δάχτυλο το οποίο χρειάστηκε να ακρωτηριαστεί. Μικρό αντίτιμο, ακόμα κι αν προσθέσεις κι ένα ζευγάρι μπότες που χρειάστηκε πριόνι για να τις αφαιρέσουν από τα πόδια του, κολλημένες απ’ το ψύχος.
Αμέσως μετά ξεκίνησε μια δεύτερη καριέρα ως προπονητής. Τότε ήταν που οδηγώντας τη μηχανή του τράκαρε με φορτηγό. Σαν από θαύμα -και παρά τα σοβαρά τραύματά του- είχε μείνει (ξανά) ζωντανός! Κι αν ένα απλό τροχαίο μπορεί να μην μοιάζει μεγάλη υπόθεση, δεν μπορεί να πει το ίδιος κανείς για κάποιον που επιβίωσε από πτώση αεροπλάνου...
Γιατί ΚΑΙ αυτό συνέβη στον Ρουλόν Γκάρντνερ! Ήταν 24 Φεβρουαρίου του 2007 όταν το μικρό αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε με δύο φίλους του, έπεσε στη λίμνη Powell της Γιούτα. Οι τρεις άνδρες χρειάστηκε να κολυμπήσουν για περίπου μία ώρα σε θερμοκρασία λίγο πάνω από το μηδέν μέχρι να φτάσουν στην ακτή και να περιμένουν τα σωστικά συνεργεία. Για τον Ρουλόν η υποθερμία, το κρύο και τα κρυοπαγήματα ήταν… παλιοί γνώριμοι. Και, φυσικά, κατόρθωσε για άλλη μια φορά να βγει από ακόμη μία close to death experience ζωντανός.
Η πτώση
Και κάπου εκεί η τύχη άρχισε να τον εγκαταλείπει. Συγγραφέας του αυτοβιογραφικού «Never Stop Pushing: My Life from a Wyoming Farm to the Olympic Medals Stand» και περιζήτητος motivational speaker, ο Γκάρντνερ σταδιακά πήρε την κάτω βόλτα. Μια σειρά από αποτυχημένες επιχειρηματικές ιδέες τον έφεραν σε δεινή οικονομική θέση. Τέτοια που είπε «ναι» σε πρόταση τηλεοπτικού σταθμού για να πάρει μέρος στο ριάλιτι-παιχνίδι «The biggest loser», όπου οι συμμετέχοντες μπαίνουν σε διάφορες δοκιμασίες με στόχο να χάσουν κιλά. Όχι και το πιο ωραίο πεδίο στο βιογραφικό ενός χρυσού ολυμπιονίκη…
Όταν μπήκε στο «σπίτι των εύσωμων» ζύγιζε 216 κιλά. Σχεδόν 100 περισσότερα από την μέρα της απόλυτης δόξας του, όταν νικούσε τον Καρέλιν. Μετά από 16 εβδομάδες είχε χάσει κοντά στα 80 και θεωρούνταν φαβορί για να κερδίσει το έπαθλο των 250.000 δολαρίων. Παραμονές του τελικού, όμως, αποσύρθηκε επικαλούμενος προσωπικούς λόγους, με μια απόφαση που σόκαρε. Ένα χρόνο αργότερα κι ενώ δοκίμασε δίχως επιτυχία να επανέλθει στην Ελληνορωμαϊκή πάλη, δήλωσε πτώχευση.
Τα περιουσιακά του στοιχεία υποθηκεύτηκαν και στη συνέχεια κατασχέθηκαν λόγω των χρεών που είχε δημιουργήσει. Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που δεν σήκωσαν οι κλητήρες ήταν εκείνο το χρυσό από το Σύδνεϋ. Ο Γκάρντνερ υποστήριξε πως το είχε χάσει. Η αλήθεια είναι μάλλον πως βρίσκεται κάπου κοντά στο βαζάκι με το κομμένο δάχτυλο. Το ένα να θυμίζει στον κάτοχό του πως είναι θνητός και το άλλο ότι υπήρξε σπουδαίος.