«Γνωρίζω ότι το να πεθάνω ή να μπω στη φυλακή με ισόβια έχει να κάνει με τον λογικό υπολογισμό των πιθανοτήτων». Και δεν έπεφτε έξω.
Ο Κώστας Πάσσαρης –ελληνικής και ρουμανικής καταγωγής- θα κατέληγε έγκλειστος σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, έχοντας στο ενεργητικό του δεκάδες τραμπουκισμούς, ληστείες μετά φόνου, διαρρήξεις και ανθρωποκτονίες από πρόθεση.
Ήδη από την ηλικία των 15 ετών η παραβατική του συμπεριφορά προμήνυε ότι ο μεγαλόσωμος νεαρός με τα ξανθά μαλλιά και τα γαλανά μάτια θα απασχολούσε τις Αρχές για πολύ καιρό. Κανείς, ωστόσο, δεν γνώριζε τότε πως είχε μπροστά του τον άνδρα που σε μερικά χρόνια θα γινόταν ο φόβος και ο τρόμος των Ελλήνων πολιτών.
Η δράση του μέχρι το 1995 περιελάμβανε κυρίως κλοπές και ληστείες, ενώ είχε ήδη εκτίσει ποινές στο αναμορφωτήριο για την τάση του να αρπάζει ό,τι θεωρούσε πως μπορεί να γίνει δικό του.
Για κλοπές κατηγορήθηκε ακόμα και κατά τη στρατιωτική του θητεία στο 29ο Σύνταγμα Πεζικού στην Κομοτηνή με αποτέλεσμα να περάσει Στρατοδικείο και να καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης στις στρατιωτικές φυλακές της Αυλώνας. Ούτε αυτό κατάφερε να τον σταματήσει.
Η απόδρασή του αποτέλεσε γρήγορα γεγονός –σε έναν περίπου χρόνο- με τον ίδιο να κηρύσσεται λιποτάκτης.
Η φήμη του άρχισε να μεγαλώνει. Καταζητούνταν. Και η παράνομη δράση του συνεχιζόταν.