Σίγουρα όταν μιλήσουμε για κάποιον επιστήμονα, το μυαλό μας πάει σε εργαστήρια, πειράματα, μελέτες και γενικότερα έναν τρόπο ζωής που μικρή σχέση έχει με την καθημερινότητα ενός κοινού θνητού. Πόσο μάλλον όταν αφορά έναν επιστήμονα του διαμετρήματος του Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Κι’ όμως, ο διάσημος φυσικός είχε και κάποιες στιγμές που ήταν περισσότερο χαλαρός και γήινος.
Συγκεκριμένα, στις 14 Μαρτίου 1951 ο Αϊνστάιν γιόρταζε τα 72α γενέθλιά του, και με αυτή την αφορμή συνάδελφοι και φίλοι είχαν διοργανώσει πάρτι στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον των ΗΠΑ. Όπως ήταν φυσικό στην εκδήλωση είχαν πρόσβαση και κάποιοι φωτογράφοι προκειμένου να απαθανατίσουν τον μεγάλο φυσικό, ο οποίος ήδη από το 1905 είχε αναπτύξει την περίφημη θεωρία της σχετικότητας, και είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ σχετικά με την έρευνά του για το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Αϊνστάιν, ήταν το τιμώμενο πρόσωπο, ενώ οι φωτογράφοι τον απαθανάτιζαν να χαιρετάει δια χειραψίας τους παρευρισκόμενους και να πίνει κονιάκ. Μόλις η βραδιά ολοκληρώθηκε, ο πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου προηγμένων σπουδών του Πρίνστον στο οποίο ο Αϊνστάιν δίδασκε μέχρι το τέλος της ζωής του, προσφέρθηκε να τον μεταφέρει στο σπίτι του, ενώ μόλις πήραν τον δρόμο προς το αυτοκίνητο, οι φωτογράφοι άρχισαν να τους καταδιώκουν ώστε να εξασφαλίσουν άλλη μια φωτογραφία.
Παρόλο που ο Αϊνστάιν είπε στους φωτογράφους να σταματήσουν, εκείνοι δεν τον άκουσαν. Ανάμεσα στους φωτογράφους ήταν και ο Άρθουρ Σάσε, ο οποίος περίμενε καερτερικά έως ότου τελείωσουν οι άλλοι, ώστε να αρχίσει ο ίδιος να βγάζει φωτογραφίες.
Η διάσημη πόζα
Όταν λοιπόν ο Άϊνστάιν επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο, ο Σάσε του ζήτησε να χαμογελάσει για τη φωτογραφία των γενεθλίων του. Τότε, ο διάσημος φυσικός, αντί να χαμογελάσει έβγαλε τη γλώσσα του, αντιδρώντας με έναν ομολογουμένως αυθόρμητο τρόπο. Στην ουσία, ο Αϊνστάιν με αυτή του την πόζα ήθελε να καταστρέψει τη φωτογραφία του Σάσε.
Όταν λίγες ημέρες μετά την εμφάνιση του φιλμ, ο φωτογράφος έστειλε αντίγραφα στον Άϊνστάιν, η αντίδραση του διάσημου φυσικού ήταν μάλλον απρόβλεπτη, αφού θα περίμενε κανείς να απαγορεύσει τη δημοσίευση των συγκεκριμένων φωτογραφιών.
Αντιθέτως όμως, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ενθουσιάστηκε τόσο με τη φωτογραφία, ώστε ζήτησε εννέα αντίτυπα για να τα υπογράψει και να τα στείλει σε στενούς του φίλους, συνοδευόμενα από ευχετήριες κάρτες.
Κάποια χρόνια μετά τον θάνατο του Αϊνστάιν, ο Άρθουρ Σάσε έστειλε τη συγκεκριμένη φωτογραφία στον διεθνή οργανισμό United Press International, οι υπεύθυνοι του οποίου έμειναν έκπληκτοι. Μετά από σχετική διαφωνία για τη δημοσίευση ή μη της φωτογραφίας, αυτή τελικά δημοσιεύθηκε δίνοντας έτσι ένα διαφορετικό προφίλ στον ευφυέστατο φυσικό. Ένα προφίλ λιγότερο σοβαρό και περισσότερο χαλαρό και «τρελό».
Μετά τη δημοσίευσή της, η φωτογραφία διαδόθηκε παγκοσμίως, και αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες προσωπικότητας για τον αιώνα που πέρασε. Έκτοτε, έχει γίνει σύμβολο της Pop Art, αφού τυπώθηκε σε μπλουζάκια, έγινε αφίσα,ενώ υπάρχει ακόμα και σε κούπες.
Για την ιστορία, η αυθεντική φωτογραφία πωλήθηκε σε δημοπρασία το 2009 έναντι 74.000 δολαρίων, ενώ όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, είναι η πιο ακριβοπληρωμένη φωτογραφία του Άλμπερτ Αϊνστάιν.
