Αστικός μύθος ή πανανθρώπινη αλήθεια και λόγος παντοτινής περηφάνιας που φουσκώνει στα στήθια κάθε Έλληνα; Τελικά, σύντροφοι, τα σηκώσαμε ποτέ τα «Παιχνίδια χωρίς σύνορα»; Και αν ναι, πότε;
Μοιάζει απίστευτο αλλά η ιδέα πίσω από αυτήν την… παρδαλή διοργάνωση η οποία κινήθηκε και συχνά ξεπέρασε τα κοινώς αποδεκτά όρια cultίλας, ανήκει στον Σαρλ Ντε Γκολ. Και για τους αστοιχείωτους φίλους, σε αυτό το σημείο να ενημερώσουμε ότι ο συγκεκριμένος… μεσιέ υπήρξε στρατηγός-ήρωας του β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα πρόεδρος της Γαλλίας.
Ωστόσο, εκτός από τις δάφνες από τις επιδόσεις του κατά των Ναζί, η πιο πολυσυζητημένη προσωπικότητα της χώρας τον 20ό αιώνα, έχει στο βιογραφικό του και όλη την αιματοβαμμένη ιστορία του θρυλικού Μάη του ’68 στην Γαλλία, με τους φοιτητές να ανοίγουν τον χορό και στη συνέχεια να ακολουθεί γενικευμένη εξέγερση και παραλίγο εμφύλιος πόλεμος…
Πάντως λίγα χρόνια πριν κοντέψει να διαλυθεί η Γαλλία, αυτός ο συμπαθής κύριος είχε μια ιδέα που εμάς μας τους Έλληνες μας διασκέδασε με απίθανες εικόνες και αστείες καταστάσεις μερικές δεκαετίες αργότερα. Τα «Παιχνίδια χωρίς σύνορα» ή γαλλιστί τα «Jeux Sans Frontières», ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα στα πρότυπα του «Intervilles».
Στόχος του ήταν η συμφιλίωση των νέων της μεταπολεμικής Ευρώπης, κυρίως των άσπονδων εχθρών Γαλλίας και Γερμανίας και με την συμμετοχή επίσης του Βελγίου και της Ιταλίας (πιθανότατα για ξεκάρφωμα), το 1965 άρχισε αυτή η διοργάνωση που πολλά χρόνια έγινε για πολλές ελληνικές πόλεις διακαείς πόθος.
Δύο χρόνια αργότερα ο… τρομακτικός αριθμός των τεσσάρων χωρών που λάμβαναν μέρος, έγινε ακόμη μεγαλύτερος αφού προστέθηκαν Μεγάλη Βρετανία και Ελβετία, ενώ το 1978 φτάσαμε στις 8. Το απόλυτο ρεκόρ ήρθε το 1994 όταν 9 (ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ ΕΝΝΕΑ) ολόκληρες χώρες έστειλαν εκπροσώπους από τις πόλεις του σε αυτήν την γιορτή του πολιτισμού και των χάπενινγκς…
Και η Ελλάδα, κύριε, θα ρωτήσετε…
Η Ελλάδα καλά μου παιδιά αποφάσισε, πραγματικά άγνωστο γιατί, να μπει στον χορό το 1993 και έμεινε εκεί έως το 1999, όταν και ο θεσμός έβαλε λουκέτο, με πολλούς κακεντρεχείς τότε να υποστηρίζουν ότι δεν επρόκειτο και για κανένα υπερθέαμα που να πλήρωναν σε ορισμένοι οι φορολογούμενοι πολίτες επί της ουσίας. Για παράδειγμα, η δική μας ΕΡΤ που έδειχνε και τα «Παιχνίδια χωρίς σύνορα» ως μέλος της EBU, δαπανούσε κάθε χρόνο για αυτά 100 κολλαριστά εκατομμύρια δραχμές ή σχεδόν 300.000 ευρώ. Και μιλάμε για αυτά τα ποσά πριν από 30 χρόνια, ε;
Συνολικά, συμπεριλαμβανομένης και της προσπάθειας «νεκρανάστασης» της διοργάνωσης που βαφτίστηκε «Eurogames» το 2019, αλλά μετά χτυπήθηκε από τον Covid, η γαλανόλευκη πήρε μέρος σε 8 σεζόν κατακτώντας 0 νίκες. Και όταν λέμε 0, εννοούμε μηδέν. Τουλάχιστον σε τελικές φάσεις όπου η Γερμανία έχει το ρεκόρ κατακτήσεων με 7 και ακολουθεί η Πορτογαλία με 5.
Εμείς κατά καιρούς είδαμε τα καμάρια μας από διάφορες πόλεις να δίνουν το παρών και σε ορισμένες περιπτώσεις πανηγυρίσαμε νίκες σε φάση… ομίλων, όπως θα λέγαμε σε ποδοσφαιρικούς ή μπασκετικούς όρους. Την σημαία μας ψηλά σήκωσαν το 1995 η Ρόδος στο Μιλάνο με 62 βαθμούς, την ίδια χρονιά η Πάτρα στη Μάλτα με 59 βαθμούς και το 1998 ήρθε η σειρά της Κομοτηνής στο Τρέντο με 83 βαθμούς.
Η συγκλονιστική περιγραφή της Δάφνης Μπόκοτα από τον θρίαμβο είναι αυτή που μας έχει μείνει περισσότερο, με την εθνική μας παρουσιάστρια εκείνη την εποχή (και στην Eurovision) να έχει γράψει τα περισσότερα… χιλιόμετρα στον θεσμό. Άλλοι που είχαν την τύχη και την ευλογία να βρεθούν στη θέση της, άλλος για λιγότερες και άλλος για περισσότερες εκπομπές ήταν οι Βέρα Στρατάκου, Άντζελα Γκερέκου, Γιώργος Τσιμίδης, Φίλιππος Σοφιανός, Κώστας Σγόντζος και ο Θέμης Γεωργαντάς στην κάπως ιμιτασιόν εκδοχή του 2019 στα Eurogames.
Πάντως, να πούμε ότι μπορεί να μην το σηκώσαμε το… τιμημένο, αλλά υπήρξαν φορές που φιλοξενήσαμε τα «Παιχνίδια χωρίς σύνορα». Το 1993 στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Μαρούσι με θέμα «Οι 12 άθλοι του Ηρακλή», το 1994 στον Πόρο με θέμα «Οι περιπέτειες του Οδυσσέα» ενώ το 1995 η τιμή της ανάθεσης μας έγινε δις. Πρώτα με θέμα «Μύθοι του Αισώπου» και στη συνέχεια με θέμα «Οι περιπέτειες του Θησέα», στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου.