Πάει τώρα βόλτα ο πιτσιρικάς, του τυχαίνει κάτι, πρέπει να μιλήσει στο τηλέφωνο, τσουπ, το βγάζει από την τσέπη, τηλεφωνεί και όλα καλά.
Και εντάξει, για να μην είμαστε και (πολύ) γραφικοί ας παραδεχθούμε ότι τα κινητά είναι εξαρτήματα που πλέον αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητας όλων μας εδώ και χρόνια. Το ίντερνετ στο κινητό ρε μούσχαροι το είχατε και στο χωριό σας; Που βγάζετε το i-phone και σερφάρετε ανενόχλητοι σαν να μην τρέχει τίποτα;
Όπως ίσως έχεις καταλάβει αναγνώστη μου, εμείς εδώ στο menshouse είμαστε κάτι κωλόγεροι που έχουν περάσει τα 30, βαράμε κρίσης ηλικίας κάθε τρεις και λίγο ξεδίνουμε γράφοντας κομμάτια που έχουν να κάνουν με το ένδοξο παρελθόν μας τότε που όλα ήταν αθώα, οι άνθρωποι κοιμόντουσαν στα μπαλκόνια, το πρωί μύριζε γιασεμί η γειτονιά και όλοι λέγαμε καλημέρα μεταξύ μας.
Τότε λοιπόν, εκείνα τα ωραία και αθώα χρόνια εμείς δεν είχαμε κινητά και τέτοια εξαρτήματα του διαβόλου. Ήσουν έξω και υπήρχε περίπτωση να πρέπει να πάρεις τηλέφωνο; Είχες πάντα στην τσέπη σου μια τηλεκάρτα, έψαχνες να βρεις ένα καρτοτηλέφωνο και στηνόσουν στην ώρα να περιμένεις μέχρι να φτάσει η ώρα να τηλεφωνήσεις. Και καθόσουν εκεί στο όρθιο και μιλούσες.
Όποιος δεν έχει πάει φαντάρος και δεν έχει στηθεί μπροστά σε καρτοτηλέφωνο να περιμένει με υπομονή πότε θα περάσει η ώρα να μιλήσουν και οι 837489374837 μπροστά του με την γκόμενα, τους φίλους και τους γονείς (με αυτή τη σειρά προτεραιότητας όταν είσαι στον στρατό) ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να αναφέρει την φράση-καραμέλα της εποχής, το «θα σέβεστε».
Αν αναλογιστεί κανείς δε πως η κάθε τηλεκάρτα είχε χρόνο ομιλίας κάνα μισάωρο, μέχρι να φτάσει η ώρα σου να μιλήσεις γινόσουν καρδιακός φίλος με όσους περίμεναν, οι μεγαλύτερες φιλίες στις ουρές των καρτοτηλεφώνων έχουν φτιαχτεί.
Για τους νέους φίλους μας, αυτή είναι μια τηλεκάρτα:
Και αυτό είναι ένα καρτοτηλέφωνο:
Και μιας και σήμερα μαθαίνουμε άγνωστες λεξούλες: τηλέφωνο με καντράν ξέρουμε όλοι τι είναι; Όχι, βέβαια, αφού τα νέα παιδιά δεν γνωρίζουν ιστορία.
Τηλέφωνο με καντράν είναι αυτό:
Και ήταν η φάση που όχι απλά δεν υπήρχε το ασύρματο τηλέφωνο να το κουβαλάς σε όποιο μέρος του σπιτιού γουστάρεις και να μιλάς από όπου θέλεις αλλά έπαιρνες και τα νούμερα γυρίζοντας αυτό τον γαμάτο τροχο.
Ντάξει, εδώ που τα λέμε και για να μην γκρινιάζουμε κι’ όλας, άλλωστε δεν είμαστε και τίποτα γκρινιάρηδες, αυτός ο ήχος που ακουγόταν ενώ γύριζες τα νούμερα, αυτό το βαρύ «γρου-γρου-γρου» που ακουγόταν ήταν όλα τα λεφτά. Μιλάμε για ήχο-φέτιχ.
Ααχ, η νεολαία δεν τα ξέρει πλέον αυτά. Με πληροφορούν από το κοντρόλ βέβαια ότι διάφοροι οπαδοί vintage πραγμάτων έχουν ξανακάνει μόδα τα τηλέφωνα με καντράν. Α να χαθείτε παλιοχιπστεράδες, κάναμε τόσα χρόνια να ξεφύγουμε από την εποχή του τροχού και πάτε και μας ξαναγυρνάτε εκεί, ανώμαλοι!