Ένα μεγάλο όνειρο είχαμε όταν ήμασταν. Βασικά, είχαμε πολλά μεγάλα όνειρα αλλά ας αναφέρουμε μόνο ένα: θέλαμε να πάμε στην Disneyland.
Φυσικά, το να πας στην Disneyland δεν είναι και πολύ εύκολο οπότε πολλές φορές βολευόμασταν με το τοπικό λούνα παρκ. Και εκεί καλά ήταν. Ειδικά κάτι Σάββατα που μας έπαιρναν οι γονείς μας και μας πήγαιναν εκεί, τα λούνα παρκ της γειτονιάς μας φάνταζαν κάτι σαν την Disneyland.
Εκεί υπήρχαν και τα παιχνίδια-αδυναμίες μας. Τα παιχνίδια με τα οποία «κολλούσαμε» και θέλαμε να παίζουμε διαρκώς όποτε πηγαίναμε στα λούνα παρκ.
Ήταν μπόλικα -όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς- αλλά υπήρχαν και κάποια που… ήταν λίγο πιο ψηλά στην εκτίμησή μας και μας έκαναν να κολλάμε παραπάνω:
Τρενάκι του τρόμου
Πολλοί μεγαλώσαμε και πάθαμε υψοφοβία με αυτά και με αυτά και ο λόγος δεν είναι άλλος από αυτό το καταραμένο το τρενάκι του τρόμου. Τι και αν σε έκανε να τρελαίνεσαι από τον φόβο σου; Τι κι αν αν έκανε κάτι διαδρομές με τόση ταχύτητα που όλα τα πιτσιρίκια φώναζαν υστερικά σαν να τα κυνηγάει δολοφόνος; Τι κι αν από το πρώτα μόλις δευτερόλεπτα της διαδρομής σκεφτόσουν ότι δεν θα ξαναμπείς ποτέ σε αυτό το καταραμένο τρενάκι; Δεν είχε καμία σημασία: πάντα ξανάμπαινες.
Δωμάτιο με καθρέφτες
Ουσιαστικά ήταν ένας λαβύρινθος αποτελούμενος από δωμάτια με τρεις καθρέπτες το καθένα και μία έξοδο. Έμπαινες μέσα και προσπαθούσες να βρεις την έξοδο αλλά έπεφτες πάνω στους καθρέπτες. Ουσιαστικά δηλαδή έπεφτες πάνω στα μούτρα σου! Μετά από λίγο έπεφτες ξανά πάνω στα μούτρα σου και μετά ξανά και ξανά και ξανά. Οι φήμες πως μπορεί να χανόσουν για πάντα εκεί μέσα δεν αποδείχθηκαν ποτέ. Πάντα ξαναβγαίναμε!
Evolution
Αποτελούσε στην πραγματικότητα μια εξελιγμένη εκδοχή της «μπαλαρίνας». Απλά έκανε πιο περίπλοκες κινήσεις. Είχε την φήμη πάντως, ότι δεν ήταν «και τόσο τρομακτική». Εντάξει, η αλήθεια ήταν πως δεν ήταν ο φόβος που σου προκαλούσε το μεγάλο της προσόν, αλλά αυτή η τάση για… εμετό όταν κατέβαινες από εκεί. Κυριολεκτικά, γύριζαν όλα αν και βρισκόσουν σε σταθερό έδαφος όταν κατέβαινες από αυτό το εργαλείο βασανιστηρίων που για κάποιο λόγο βρισκόταν στο λούνα παρκ.
Συγκρουόμενα
Εντάξει από τα all time classic κολλήματα ΟΛΩΝ των παιδιών όταν πήγαιναν σε ένα λούνα παρκ, τα συγκρουόμενα σου έδιναν την ψευδαίσθηση ότι ήξερες να οδηγείς και ότι αν τρακάρεις δεν έγινε και τίποτα. Από τις πιο… αρχαίες παιδικές παραδόσεις όταν οδηγούσαμε ήταν να πέφτουμε πάνω στα ανυποψίαστα ζευγάρια που είχαν μπει στα συγκρουόμενα για ρομαντική βόλτα. Εδώ είναι συγκρουόμενα ρε νούμερα, αν γουστάρετε ρομαντισμούς να πάτε στην ρόδα!
Τραμπολίνο
Το αντίπαλον δέος των συγκρουόμενων και καταδικασμένο να είναι πάντα πίσω σε δημοτικότητα από τα προαναφερθέντα, το τραμπολίνο ήταν η εναλλακτική επιλογή όταν ήταν γεμάτα τα συγκρουόμενα αλλά με τα χρόνια πρέπει να το παραδεχθούμε: τότε μπορεί να το σνομπάραμε αλλά μάλλον κατά βάθος το γουστάραμε. Άλλωστε, ήταν απωθημένο να μπορούμε να χοροπηδάμε χωρίς λόγο σε μια επιφάνεια που μας πετούσε πάλι πάνω και εφόσον η μάνα μας έβαζε τις φωνές όταν το κάναμε στο στρώμα μας, την βρίσκαμε όταν μπορούσαμε να το κάνουμε απενοχοποιημένα στο λούνα παρκ.